ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Z jednym mam swój osobisty problem - zagwozdkę, której (póki co) nie umiem sobie rozstrzygnąć. Nie umiem pewnym osobom zaofiarować mojej nadziei na to, że kiedyś zmądrzeją.

W tej chwili poczytuję sobie to za słabość. Ale jednak niektórym osobom tej mojej nadziei na jakąś formę nawrócenia się, zmądrzenia, ofiarować nie jestem w stanie. Postrzegam owe osoby za tak bardzo wewnętrznie pokręcone, tak bardzo wtopione w jakieś swoje toksyczne emocje, chore mentalnie postawy, że po prostu nijak nie przychodzi mi do głowy, jak może coś się w ich postawach zmienić. :cry:

Chciałbym mieć nadzieję na zbawienie każdego, ale gdy "przychodzi do konkretów", to niektórzy mi się po prostu wymykają. Wtedy myślę sobie: jeden Bóg zna ludzi i sprawy, może jakoś do tych ludzi dotrze. Bo chyba już tylko on tu byłby coś władny.
Ale wtedy też sobie nieraz myślę: jak wielką pokorę musiałyby okazać właśnie te osoby, aby zacząć się w końcu zmieniać?...
Albo może "ileż cierpienia musieliby na siebie przyjąć, aby pojawiło się w nich SZCZERE pragnienie poprawy. :think: