ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Mając w swoim życiu do czynienia z tym typem osobowości, jaki zasygnalizowałem w tytule, spróbuję tutaj jakoś wyspecyfikować jej charakterystyczne cechy:
1. U niej niemal zawsze decyduje to, co na pierwszym planie, co najwyrazistsze w danej chwili
2. niezwykle trudno jest oderwać ją od aktualnego obiektu zainteresowania
3. upraszcza rzeczy do tego, co emocje lubią
4. nie przyznaje się do błędów
5. preferuje tryby interakcji z innym ludźmi szczególnie tryb walki, starcia
rozpamiętuje emocjonalnie nacechowane zdarzenia
6. podejmuje decyzje - z zewnątrz patrząc - chaotyczne, choć jest absolutnie przekonana i pełnej "prawdzie" i obiektywności tych przekonań
7. w dłuższej perspektywie przeczy sama sobie, bo zapomina (nie chce pamiętać) o tym, co wcześniej mówiła, a nowa perspektywa z jaką spogląda na w gruncie rzeczy bardzo podobną czy wręcz identyczną sprawę, zawłaszcza całość spojrzenia, usuwając postrzeganie niespójności
8. w ogóle UNIKA WERYFIKOWANIA NIEZALEŻNEGO czegokolwiek - dla niej rzeczy takie są, jakimi je teraz postrzega.
9/ jest ogólnie pełna sprzeczności - autorytety i wielki i nienawidzi ich, chce być wolna, a jednocześnie bardzo narzeka na brak twardych granic i brak tego, aby "był porządek" (ale podporządkowywać powinni się inni), rani tych, których kocha, jest jednocześnie bardzo zarozumiała i bardzo skłonna do obdarzenia kogoś (co prawda zwykle niestałym, kapryśnym) uznaniem,
10. ma skłonność ogólną do ocenności, ocena - najczęściej dokonywana szybko, bo pozorach - jest dla niej ważniejsza od dociekliwości w ustalaniu stanu faktycznego
11. osobowość skrajnie emocjonalna cierpi, bardzo często dotyka ją cierpienie, co wynika z wielu aspektów, przede wszystkim związanych z nią samą.
- jej niestałość w decyzjach i kapryśność zraża ludzi do niej, a ona później cierpi z powodu odsunięcia się owych ludzi
- stawia niespełnialne wymagania, często logicznie niespełnialne, a jednocześnie nie umie z nich zrezygnować, więc cierpi niezaspokojenie
- ma problemy z komunikacją, bo emocje wymuszają na niej albo narzucanie innym (w kapryśnym stylu) swojego zdania, albo różnego rodzaju gry, a w ogóle ma problem z ustaleniem czego tak naprawdę sama chce, zaś inni ludzie też nie mogą się w takiej sytuacji z nią dogadać.
- przybiera skrajne towarzyskie pozy - np. osoby narzucającej, bądź nienaturalnie przymilnej (są dwa przeciwne podtypy tej emocjonalności - dominująca, zawłaszczajaca i skrajnie przymilna, czasem histrioniczna), a to też dezorientuje otoczenie, które ostatecznie zacznie się dystansować, negatywnie oceniając ową osobę
- ma wielki problem Z RELATYWIZOWANIEM OCEN, a co z tego wynika, bardziej cierpi od czasem błahych negatywnych ocen, negatywne uczucia spadają na nią i zawłaszczają ją w całości
- ogólnie jest słabo wewnętrznie sterowna, co powoduje iż nie umie się wyrwać z tych emocjonalnych, w jakie wpada.

Patrząc na skrajną postać jakiegoś typu osobowości można się wiele nauczyć o sobie, nawet jeśli nie jest się właśnie takim skrajnym. Bo - choć w mniejszym natężeniu - poszczególne aspekty u niemal każdego, choć trochę wystąpią. Lepiej jest uczyć się na cudzych błędach, niż na własnych.