ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Stawiam po raz kolejny pytanie o szczęście?
Co do niego przybliży, albo przybliży bardziej, albo przybliży trwalej:
- pożądanie czego, usilne dążenie, do zdobycia tego, pragnienie, marzenie o zdobyciu
czy
- beztroska i luz, nie angażowanie się emocjonalne, zdystansowane spojrzenie na świat?...

Jedno jest właściwie przeciwieństwem drugiego. Ale zarówno beztroska jest wiązana z poczuciem pozytywnym, bliskim szczęścia (nie chcę tu jeszcze deklarować na ile w ogóle w pełni szczęściem może być), jak i pożądanie, szczególnie związane z pragnieniem osoby w sensie erotycznym, jest powszechnie postrzegane jako źródło szczęścia. Pragnąć ukochaną/ukochanego samo w sobie daje rodzaj szczęścia, a już chwila, w której dochodzi do spełnienia owych pragnień będzie podwójnie szczęśliwa.

Wydaje się, że taki obraz sprawy generuje jakąś konfuzję w ocenie. Bo skoro dwie sprzeczne wzajemnie tendencje mogą być wiązane z tym samym efektem końcowym, czyli poczuciem szczęścia, to nie bardzo wiadomo czym owo szczęście jest, co robić, aby go osiągnąć?...

Michał Dyszyński

Mam wrażenie, że w analizach odczuwania szczęścia występuje skupianie się autorów na tym, co oni sami uznali dla siebie za najbardziej cenne. Więc osoby pragnące spokoju będą szczęście wiązały z uczuciem spokoju, z kolei ludzie poszukujący doznań, wyzwań wskazują szczęście jako bycie w ruchu, podejmowanie nowych inicjatyw, interakcje ze światem i ludźmi. Ja uważam, że niekoniecznie trzeba szukać jednej recepty na szczęście. Może każdy musi odkryć ten swój typ szczęścia, jemu tylko właściwy... :think: