ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Kolejna bardzo ważna rzecz, którą od lat mam w głowie, nagle wyłoniła mi się do zapisania, omówienia, refleksji. Coś, co od dawien dawna oddziaływa na moje decyzje życiowe, a co także jakoś wyjaśnia, dlaczego wiele rzeczy traktuję tak, a nie inaczej domaga mi się JAWNEGO SFORMUŁOWANIA.

Odkrycie podświadomości
Odkrycie tego, że w ogóle na naszą psychikę działa podświadomość ja osobiście uważam za jedno z fundamentalnych odkryć ludzkości!
Osobiście uważam, że uwzględnienie podświadomości jako nie ignorowanego, a w jakiś sposób rozumianego czynnika, powinno doczekać się znacznie większej ilości analiz, badań - większej, niż to, z czym mamy aktualnie do czynienia.
Temat jest trudny, a nawet drażliwy od strony religijnej, teologicznej. Bo jak tu teraz traktować sumienie, wolność woli, jeśli uznamy, iż są takie aspekty naszego rozumowania, reaktywności, odczuwania które wprost nie poddają się kontroli woli?...

Podświadomość jest też chyba w dużym stopniu ignorowana przez naukę. W moim przekonaniu jest tak z powodów pozamerytorycznych, związanych obawą o posądzenie badacza zajmującego się właśnie podświadomością o jakiś rodzaj "nienaukowości". W ogóle psychologia sama w sobie jest dziedziną z pogranicza nauki, filozofii, socjologii, a podświadomość jeszcze głębiej odchodzi od pewnego memu/mitu naukowości rozumianej jako coś, co powinno zajmować się twardymi faktami i materialną stroną rzeczywistości. Więc chyba nie należy za bardzo liczyć na to, że szybko w zakresie poznania podświadomości doczekamy się naukowego przełomu. To byłoby niepolityczne, niemodne, ryzykowne od strony wizerunkowej dla większości badaczy.

A jednak ja osobiście nie mam najmniejszej wątpliwości, że podświadomość jest pojęciem bardzo istotnym dla opisu całości zjawisk psychicznych. Skłania mnie do tego prawie że dowolny akt mojego postrzegania - tak zmysłowego, jak i czysto rozumowego. Nieraz łapię się na tym, że to co zapamiętałem ze zdarzenia, postrzeżenia zawiera swoiste "drugie dno". I potem się potwierdza na przykład, że jednak gdzieś w nieświadomych obszarach mojej psychiki zapisało się coś, czego nie umiem przywołać świadomością, ale co często potwierdza się, gdy mam możliwość weryfikacji tego, co wcześniej postrzegałem.
Podświadome aspekty osobowości tłumaczą też dlaczego nieraz tak trudno jest mi przełamać się w pewnych działaniach. Przykładem dla mnie osobiście znamiennym jest chyba znacznie większy niż u innych ludzi lęk, dyskomfort w kontaktach z owadami. "Boję się" (jest to może nie tyle jakiś paniczny strach, co silna awersja, do pewnego stopnia kontrolowana) owadów, samego ich dotknięcia, nie lubię na nie patrzeć (pajęczaki chyba w jeszcze większym stopniu mnie odrzucają). I myślę, że istotnym powodem tej mojej awersji jest pewne zdarzenia z mojego wczesnego dzieciństwa, gdy jako ciekawski malec zacząłem rozgrzebywać gniazdo os...
W każdym razie nie ma dla mnie najmniejszej wątpliwości, iż coś takiego jak podświadomość funkcjonuje w mojej psychice. Więcej, jestem przekonany, iż działa to w znacznie większym stopniu, niż to zdecydowana większość ludzi przypuszcza.

Dalej też uważam, że NIE DA SIĘ SKUTECZNIE ZROZUMIEĆ SIEBIE, BEZ UWZGLĘDNIENIA W MODELU PSYCHIKI PROCESÓW PODŚWIADOMYCH.

Stąd też płyną pewne wnioski:
1. Warto jest poznawać zakamarki swojej podświadomości
2. Warto jest tę podświadomość - na ile się da - kształtować, aby wspomagać swój rozwój mentalny
3. Warto jest mieć zawsze "w tyle głowy" przypominający dzwoneczek, gdy obserwuje się swoje własne emocje: być może to, o czym tu myślimy, ma swoje podświadomościowe korzenie?
4. Warto jest dopracować się różnego rodzaju narzędzi intelektualnych, mentalnych, pomagających analizować podświadomość.

Michał Dyszyński

Problem z definicją podświadomości
Tylko czytając artykuły z Wikipedii widzę, że już z definicją podświadomości mamy dość gruby problem. Funkcjonują tu różne, przeplatające się ujęcia, a nawet konkurujące terminy