ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jeśli coś się nie udaje, jeśli cele nie dają się osiągnąć, to może:
- warto byłoby zmienić jeden (na start) element realizacji
- może poprosić kogoś o pomoc
- może przestać prosić o pomoc, a zacząć działać samodzielnie
- zebrać więcej informacji
- zacząć bardziej działać, a mniej szukać informacji
- zacząć analizować popełnione błędy
- zacząć poprawiać błędy
- może warto się zastanowić, czy są to w ogóle realizuje się właściwe cele

Michał Dyszyński

Większość problemów składa się z dwóch rodzajów aspektów:
- aspekty stałe, niezmienne, niedające się modyfikować bezpośrednio
- aspekty modyfikowalne - to na nie możemy wpływać.
Cały dowcip jest w tym, aby nie pomylić jednych z drugimi - starać się wpływać na rzeczywistość w obszarze, w którym wpływać na nią możemy.
Jest jeszcze jeden rodzaj wpływu - niebezpośredni. Wpływając na coś modyfikowalnego, niejednokrotnie będziemy mogli zmienić także coś, na co bezpośrednio nie mamy wpływu.

Poza tym można by wyróżnić jeszcze dodatkowy, bardziej subtelny obszar wpływu - probablistyczny. Na pewne aspekty mamy wpływ, ale nie do końca wiemy jaki, bo część zależności w danym układzie jest przed nami ukryta, a my jedynie możemy szacować prawdopodobieństwo tego, że sprawy ułożą się po naszej myśli.

Michał Dyszyński

Zagrożeniem szczególnie perfidnie blokującym skuteczność realizacji celów są REAKCJE I DZIAŁANIA POZORNE.
Dążenie do celu powinno skupiać się na tym, co jakoś rzeczywiście przybliża ten cel. Ale ludzka natura jest emocjonalna, czyli często "nielogiczna". Objawia się to tak, że częstą reakcją na trudności jest podejmowanie działań pozornych, bezcelowych, choć wykonywanych z intencją, aby zdarzyło się to, czego chcemy.
Przykładami szczególnie wyrazistymi takich niecelowych zachowań w obliczu problemów jest:
- złoszczenie się na ludzi z otoczenia (chodzi o takich, którzy nic nie mają wspólnego z realizacją celu)
- pogrążanie się ogólne w złości i gniewie
- odreagowywanie frustracji poprzez obwinianie przypadkowych ludzi
- zażywanie środków odurzających
- walenie na oślep, gdzie popadnie
itp. itd.

Ale przecież (jako może ktoś tu zauważy): jak nie wiem, co mam robić, to co mam robić?...
Moją odpowiedzią byłoby: SKUPIĆ SIĘ NA POSZUKIWANIACH, a nie na okazywaniu frustracji.
Co prawda okazywanie frustracji czasami może być w jakimś stopniu skuteczne - wtedy, gdy mamy dostęp do kogoś, kto jest nam życzliwy i może pomóc, zaś okazana frustracja będzie dla niego sygnałem, aby tej pomocy udzielić. Problem w tym, że niektórzy ludzie nadużywają tej postawy. Poza tym, w całej masie sytuacji będzie tak, że i ten ktoś nie będzie wiedział, jak nam pomóc zrealizować nasz cel. Wtedy okazywana mu frustracja i tak niczego nie naprawi, choć zapewne popsuje relacje pomiędzy nami a nim.

Katolikus

Pogrążanie się w złości i gniewie i wszelkich frustracjach tylko gubi nam drogę do szczęścia. No, ale czasem życie tak przyciska, tak bardzo zaczynają się kumulować różnego rodzaju błędy, że ta złość i gniew i frustracja stają się czymś naturalnym, jak oddychanie. I nie bardzo wiadomo, co z tym zrobić.

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński