ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Stany przyszłe wpływają tak na przeszłe, by owe przyszłe mogły się urzeczywistnić; stany przeszłe wpływają tak na przyszłe, by te przyszłe były efektem przeszłych. Najważniejsza w tym jest teraźniejszość, bo to właśnie spotkanie przeszłości z przyszłością- wieczna chwila obecna. Tutaj jedna modeluje, określa drugą, a decyzje rozumu mogą mieć na to [dodatkowy] wpływ. Czas nie jest więc linearny, tylko kołowy- stanowi "obwód zamknięty", który zawsze prowadzi do oraz z teraźniejszości.
Zawsze istniejemy w chwili teraźniejszej, w danym momencie, lecz skutków naszych czynów nie można "odwołać", cofnąć- stąd głównie na istotach rozumnych spoczywa taka odpowiedzialność, bo teoretycznie zawsze możemy wpływać na wszystko, na całą Rzeczywistość naszą, jednak raz poczynione działania wpływają tak na przyszłość, że ta określa tak przeszłość, by ta mogła się właśnie taka wydarzyć, łącznie z tymi działaniami, czynami na ich styku, czyli w teraźniejszości.
Tu znów widać, że czasowo również wszystko zależy od wszystkiego we wszystkich zwrotach (kierunkach)- a "kulminacją" jest zawsze obecny moment. Nie tylko więc "przestrzennie" wszystko zależy od wszystkiego, jak przedstawiłem to w mej Hipotezie Wszystkiego...

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

@ Michał D.: Kwestie te są dość zawiłe, skomplikowane, powiązane ze sobą. Ale trafnie zwróciłeś tym razem uwagę [nie tylko tym] na główne problemy tych zagadnień, na potrzebę rozwinięcia ich opisu. A, ponieważ mam dziś dość sporo czasu wolnego, to postaram się przyłożyć do wyjaśnienia ich w dość szerokim ujęciu.
Zanim jednak przejdę do odniesień do przytoczonych przez ciebie zagadnień, to dodam coś od siebie jeszcze- trochę na marginesie tematu, ale może jednak istotnego: Chodzi o "punkt widzenia" teoretycznej istoty wszechwiedzącej, powiedzmy Boga. [Chociaż przypominam, że wg mnie taka istota, jeśliby miała mieć świadomość podobną do ludzkiej, to nie może być jednocześnie wszechwiedząca, ani wszechmocna.] Otóż taka istota zna, "ogarnia" całe "koło czasu", więc dla niej zdarzyło się już niejako wszystko- nawet to, co z ludzkiego punktu widzenia się ma wydarzyć dopiero. Istota taka trwa, istnieje w wiecznej teraźniejszości, bowiem dla niej "chwila", moment obecny trwa właśnie wieczność; jednak jej teraźniejszość, to nie punkt na "kole czasu" [jak dla człowieka], lecz całe owo "koło". Stąd, przez takie ujęcie zagadnienia, mogę się z łatwością zgodzić, iż teoretyczny Bóg byłby wieczny- w takim właśnie znaczeniu.