ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W toku kilku ostatnich dyskusji, jakie tu prowadziłem na sfinii pojawił się pewien motyw, który uświadomił mi, że część dyskutantów różni się ode mnie w rozumieniu dość podstawowej właściwości ontologicznej, filozoficznej w ogóle. Chodzi o zdefiniowanie bytu, obiektowość, także dotyka to pojęcia osoby.

Aby jakoś dotknąć konkretu postawię od razu tezę, która chyba dla części osób może okazać się nowa:
Lemat o odrębności i części wspólnej (moja nazwa - Michał Dyszyński - bo i pomysł mój)
Każdy byt, który ma właściwość oddziaływania jest permanentnie niekompletny zmienny w jakimś swoim aspekcie.

Mówiąc inaczej:
1. coś kompletnego i skończonego nie może być odkryte w naszym świecie, bo z niczym nie oddziaływuje.
2. Coś pozbawionego przestrzeni kontaktu z innymi bytami jest de facto obiektem z innego wszechświata.
3. Byt z naszego śwata "istnieje" nie przez to, że jest trwały absolutnie, ale przez to, że posiada TRWAŁY WZORZEC ODDZIAŁYWANIA z innymi bytami.
4. Byt idealny - w znaczeniu bytu całkowicie niezmiennego - jest bytem czysto hipotetycznym, on - z racji na brak możliwości skomunikowania się z nim, a w tym wykrycia go - dla nas nie istnieje.

Aby rzeczy przybliżyć podam parę przykładów ilustrujących.
Wyobraźmy sobie idealną kulę - idealną tak, że trwa ona niezależnie od wszystkiego. Niechby miała ona np. średnicę 1 metra i była gdzieś posadowiona - np. na rynku krakowskim pod sukiennicami. Co to oznacza, że jest ona idealna, niezmienna?
- nie można jej nacisnąć - bo to oznaczałoby jakieś jej odkształcenie (zmianę), ta zaś narusza postulat idealności, niezmienności
- nie można jej przesunąć - bo to oznaczałoby zmianę
- nie może nic do niej wniknąć - bo to oznaczałoby, że coś naruszyło jej idealność - niezmienność stanu przestrzeni, którą ona zajmuje.
- ta kula nie odbijałaby światła - bo światło to też oddziaływania
- ale też nie pochłaniałaby światła (pochłanianie jest oddziaływaniem)
- jakakolwiek ingerencja, tendencja, pole sił, dotykające owej kuli de facto by jej nie dotykało, tylko jakoś ześlizgiwało się po niej.
Taka kula byłaby więc nie z tego świata. Można by ją może traktować jako przejście do innej rzeczywistości, ale właściwie to nawet nie to, bo idealność, brak zmiany oznacza przecież, że w środku takiej kuli nie może być żadnej rzeczywistości.

Inny przykład
Idealna pustka - czy w ogóle może istnieć?
Jeśliby była idealnie pusta, a miała istnieć w naszym świecie, to gdzieś musiałaby pojawić się powierzchnia styku tej pustki z resztą wszechświata. Czy należy ona (ta powierzchnia styku) do świata, czy do pustki? Jeśliby należała do pustki, to oznaczałoby, że tam pustka jest nieidealna, jakoś "zabrudzona" światem. A więc całkowicie idealna pustka na naszym świecie nie może istnieć.

Idealna wiedza - czym de facto mogłaby być?
Wiedzą na temat tego, co się zdarzyło (fakty), czy może na temat tego co się też zdarzyć mogło, ale się nie zdarzyło (wszystkie możliwe symulacje, interpretacja), ale może i to co się zdarzyć NIE MOGŁO - bo też jest częścią wiedzy o ekosystemie obrazowania, ale dalej byłaby też wiedza, która jest sprzeczna i fałszywa (ona jakoś musiałaby się w idealnej wiedzy też zawrzeć, aby uzyskać świadomość zaprzeczenia, a w ogóle to jest ona też jakąś informacją, więc idealność wiedzy nie ma prawa jej zignorować). Dalej zaś to oznacza, że idealna wiedza jest w jakimś stopniu wiedzą wewnętrznie sprzeczną. Noooo, chyba że trochę ustąpi ze swojej idealności, ogarniania wszystkiego i da sobie prawo do WYBORU. Ale wtedy idealna wiedza stanie się praktycznie tożsama ze ŚWIADOMOŚCIĄ I OSOBĄ.

Miałem tu jeszcze parę refleksji w temacie, ale na razie mi wywietrzały z głowy. Może później dokończę. :think:

Banjankri

Trochę późno tę Amerykę odkrywasz...
[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Banjankri

Michał Dyszyński

szaryobywatel