ŚFiNiA

Kruchy04

Dużo tu gadacie o wierze, więc warto w ten aktualny problem coś też dodać.
Ja podejdę inaczej do tego tematu i spróbuję odpowiedzieć, dlaczego ludzie wierzą w Boga.

Wydaje mi się, że to się bierze z tego, że nie podoba nam się rzeczywistość. My chcemy być szczęśliwi, zęby było super, by było sprawiedliwie żeby to miało jakiś sens. Natomiast rzeczywistość ma to do siebie, że ją to gówno obchodzi co byśmy chcieli. Ma nas w nosie i robi z nam, co chce, ma nas w głębokim poważaniu i po prostu sobie płynie ta rzeczywistość. I tak naprawdę to, co my byśmy chcieli od niej, by nam dała: szczęście, sprawiedliwość, sens, to ona nam tego nigdy nie da i albo się z tym pogodzimy, albo i zrobimy coś w ramach tej rzeczywistości coś zmienimy, coś poprawimy by było nam tu lepiej albo zaczniemy na nią nakładać różowe okulary, które w naszym mniemaniu będą zmieniać ją poprawnie. Choćby taka śmierć, to jest straszna rzecz, jak jakiś członek stada umiera to jest to smutne. Co zrobić ? ten smutek przeżyć, można go racjonalizować, można też wymyśleć sobie że ta osoba gdzieś tam w innych światach żyje dalej, że jest jej lepiej niż tu, że my jak umrzemy to nie musimy się niczego bać bo przecież będziemy żyć dalej. Można sobie coś takiego wymyśleć. Czy to będzie prawda czy nie.. Okazuje się, zę to nie jest tak istotne naprawdę czy to przebarwienie „różowymi okularami wiary” nadaje prawdziwe barwy czy je wypacza. A niestety różowe okulary wiary wypaczają rzeczywistość. Co można jeszcze zrobić ? Niesprawiedliwe jest to życie na tym świecie, ktoś kto był prawy, mądry, uczynny zostaje pobity, okradziony.. to jest niesprawiedliwe. Drugi kradł, rabował nagle staje się bogaczem, wszystko uchodzi takiemu na „sucho”.

Albo się z tym pogodzimy i zaczniemy działać w kierunku, aby budowac jakieś prawa, zabezpieczenia, pomagać innym przede wszystkim. Nagradzać tych dobrych, a izolować tych złych. A można też stwierdzić sobie „ach po śmierci i tak ktoś tam posortuje wszystkich tak jak trzeba. Zabijmy ich wszystkich Bóg ich posądzi”. Tak prościej. Znowu okulary różowe, które zakładamy wypaczają kolory rzeczywistości, psują tę rzeczywistość. Obraz rzeczywistości postrzegany poprzez pryzmat wiary jest wypaczony. Z ateizmem, brakiem wiary w Boga jest właśnie jak z brakiem różowych okularów wypaczających rzeczywistość. Tak to wygląda. Gdy się te okulary zdejmie to raz, ze postrzega się rzeczywistość taką jaka jest czyli okrutną i paskudną i wtedy zaczyna nam zależeć na tym, aby że trzeba pomóc innym, sobie, poprawić świat żeby był lepszy, bo tylko my możemy to zrobić , bo skoro tylko my jesteśmy to tylko my musimy wziąć się do roboty. Tak wiec dlatego ludzie wierzą, żeby pomalować sobie rzeczywistość na kolorowo, bo barwy, które są im się nie podobają. A tak naprawdę jest dużo bardzo ładnych kolorów, które pokazują się, gdy się zdejmie te paskudne okulary wiary, wtedy dopiero można je dostrzec, piękno tego, co nie znane…

Wierzący zawsze się cieszą, gdy pytają się, a skąd wziął się świat. Ja mówię nie wiem, ale ja się ciesze z tego „nie wiem”, bo za każdym rogiem nauki będzie coś pięknego, co będzie można poznać i to są te kolory, które różowe kolory wiary nam tłumią! Rzeczywistość nie postrzegana przez ten pryzmat wiary uładniający to sztucznie i fałszywie może jest twarda oraz okrutna, ale ona taka po prostu jest. Jest tez piękna w tym swoim działaniu. Dopiero jak się odrzuci tę obłudę religijną wiary to wtedy można to wszystko dostrzec. Zarówno te „ciemne” strony rzeczywistości , jak i te „jasne”. Zaczynają być wtedy dopiero dobrze widoczne. Tak więc zachęcam do zrzucenia paskudnych, różowych okularów wiary i religii.

Michał Dyszyński

Dyskurs

wujzboj

Jacol