ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Tytul pewnie wielu "zabrzmiał" ateistycznie, jako coś przeciw samemu Bogu. Nie taką jednak mam intencję. Już wyjaśniam.
Zastanawiam się nad tym czy ja (Michał Dyszyński) chciałbym być wszechmocnym i wszechwiedzącym?...
Nie chodzi mi o to, aby Bogu odbierać ww. atrybuty.

Pytanie, w ogóle postawienie problemu, czy warto jest być np. wszechmocnym wydaje się być podyktowane czystą przekorą. Nie chcieć móc robić co się chce?
- tylko głupi nie chciał!...
Ale czy na pewno?...

Będę teraz pisał o sobie. Nie dlatego, żebym nagle tutaj doznał przypływu narcyzmu, albo żebym chciał kogoś zainteresować moją skromną osobą. Powód jest taki, że zamierzam PISAĆ O ODCZUCIACH. Będą te odczucia w dużym stopniu subiektywny, takie jakie mam. Nie wiem, jak inni podobne kwestie odczują, więc skupiam się na tym, nad czym jakoś bardzo spekulować nie muszę, co jest bezpośrednio moje. Jednocześnie jednak mam nadzieję, że przynajmniej część Czytających dozna pewnego poczucia wspólnoty z moimi odczuciami, że je zrozumie.

Czy chciałbym teraz nagle wszystko móc zrobić?
- Otóż chyba NIE. A nawet gdybym skądś takie (magiczne) supermożliwości przeforsowywania każdego celu zdobył, to zapewne bym ich nie używał. Właściwie to one by mi w pewien sposób - mentalnie - przeszkadzały.
Podam może przykład; męski przykład.
Oto obserwuję bardzo atrakcyjną sąsiadkę w domu naprzeciwko. Pojawia się myśl, fajnie by było, abyśmy byli parą, no i w ogóle... Jeśli teraz miałbym w zanadrzu wszechmoc, to oczywiście robię "pstryk" i sąsiadka za parę minut, pojawia się w moim mieszkaniu z butelka dobrego wina i w seksownej bieliźnie. Cel zrealizowany.
Problem w tym, że w ten sposób nigdy się nie przekonam, czy sąsiadka SAMA Z SIEBIE chciałaby być ze mną. Tak, wiem - wielu facetom by to nie przeszkadzało. Jakby mieli wszechmoc, to zaliczaliby wszystkie panienki na Ziemi i nie przeszkadzałoby im, czy one tego chciały, czy ich wybrały, czy miały cokolwiek do powiedzenia. Niewątpliwie jest taka część facetów co tak myśli i tak reaguje. Ale jestem przekonany, ze po jakimś czasie także im cała owa impreza by się znudziła.
Podam inny przykład. Oto widzę walkę bokserską o mistrzostwo świata. Przychodzi mi do głowy pomysł: ja tez chcę być mistrzem świata. Gdybym miał wszechmoc, to po prostu... uczyniłbym się mistrzem świata w boksie. Nieważne, czy odbyłbym do tego jakieś walki, czy nie - po prostu robię "pstryk" i staję się mistrzem świata w boksie. W podobny sposób mogę się uczynić mistrzem we wszystkich innych dyscyplinach. Mogę... Tylko właściwie PO CO?
- Skoro i tak wszystko (jako wszechmocny) bym mógł, to nawet nie ma sensu tego robić. Sama myśli, że warto byłoby być mistrzem, wzięła się stąd, ze NIE BYŁO ŁATWO TO OSIĄGNĄĆ. Jak i tak osiągnięcie tego byłoby banalnie proste, to nawet nie byłoby sensu się po to 'schylić". Właściwie to nie byłoby sensu chcieć niczego.

Podobnie jest z wszechwiedzą, którą z resztą można potraktować jako postać wszechmocy (wszechwiedzieć - MIEĆ MOC zdobywania dowolnej informacji; podobnie jak wszechmoc jest wiedzą, jak osiągnąć dowolny cel).
Jeśliby "na pstryk" pojawiało się w moim umyśle rozwiązanie każdego postawionego problemu, odpowiedź na dowolne pytanie, to nawet nie warto byłoby owych pytań stawiać. Nooo, może z jednym wyjątkiem - pytanie: jak wygląda problem, którego sam nie potrafiłbym (jako wszechwiedzący) rozwiązać... :rotfl:

W każdym razie...
Wszechwiedza i wszechmoc wydają się supeatrakcyjne tylko z perspektywy zdeprywowanego, niedowartościowanego biedaka, któremu życie postawiło zadania, a on czuje, że nie potrafi się z nich wywiązać i ma stąd swój mentalny dyskomfort. Gdyby tak wszechwiedza i wszechmoc się realnie stały, to szybko ich czar by prysł. Bo emocjonalnie sytuacja braku ograniczeń jest właściwie nie do zniesienia.
Szczerze mówiąc, to ja...
... jakbym nieco współczuł Bogu. :shock:

Choć mam nadzieję, że On znalazł rozwiązanie również tego problemu. W końcu jest wszechwiedzący...

Banjankri

Dla człowieka, wszechmoc jest fajna bez wszechwiedzy, bo ta druga automatycznie wprowadza nudę.

Michał Dyszyński

Banjankri

Jeżeli potrafisz w sobie wywołać niepokój i podniecenie, to faktycznie, nie ma po co.
Jak to kiedyś George Carlin powiedział, gdyby facet potrafił sobie jaja lizać jak pies, to by z domu nie wychodził.

Michał Dyszyński

Banjankri

mat

Michał Dyszyński

mat

Andy72

A może inaczej: Bóg nie jest tak niezdecydowany jak Michał.
Opowiadano o Geremku, że gdy stał na schodach , to nie wiadomo było czy wchodzi czy schodzi.

Michał Dyszyński