ŚFiNiA

Andy72

Pamiętamy paradoks kłamcy "zwany także paradoksem Eubulidesa lub antynomią kłamcy, mówi o niemożliwości zdefiniowania pojęcia prawdy w obrębie języka, do którego to pojęcie się odnosi."
[link widoczny dla zalogowanych]
Polegał on na tym że zdanie oznajmiało o sobie samym lub mówcy tego zdania, przez co nie miało sensu i było bełkotem.
Jak pozytywiści doszli co jest nie tak:
Antynomia w zdaniach jest wynikiem stosowania „ubogiej” logiki, czy też używanego języka – jak to zauważyli pozytywiści logiczni. Paradoks powstaje, gdyż tworzące go zdanie orzeka o sobie samym. Sposobem uniknięcia tego rodzaju paradoksów w logice jest rozróżnianie języka i metajęzyka, służącego do opisu tego pierwszego języka.
Natomiast ulubiona tautologia Wuja polega na tym samym: orzeka o sobie samej. Mówi truizm: to co zależne od osób jest zależne od osób, nie mówi natomiast o tym że "to co niezależne od osób jest TEŻ zależne od osób", nie, tylko gdy ktoś to zauważy - wtedy Wuj bierze wypowiedziane przez kogoś to zdanie i stosuje tautologię STOPIEŃ WYŻEJ, czyli to co powinno być w metajęzyku. Mamy więc zwykły bełkot cenzorski a nie udowodnienie czegokolwiek. Można się zresztą domyślać, bo filozofie są raczej nierozstrzygalne logicznie a bardziej bierze się je estetycznie.