Forum ŚFiNiA Strona Główna ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Teoria implikacji prostej i odwrotnej Część II v. BETA 5.0

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Metodologia / Forum Kubusia
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
rafal3006
Opiekun Forum Kubusia



Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 32228
Przeczytał: 33 tematy

Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 16:39, 24 Lut 2008    Temat postu: Teoria implikacji prostej i odwrotnej Część II v. BETA 5.0

Proste jest piękne

Stanisław Heller napisał:
Wyobraźcie sobie, że przeczytałem bez mała od dechy do dechy teorię implikacji i stwierdzam dwie rzeczy: jest autentycznie wielka ... Zachęcam wszystkich do przestudiowania teorii implikacji.
Bartek (BD) napisał:
Gratuluję ciekawej teorii implikacji odwrotnej. Wygląda mi ona na wiarygodną. Próbował Pan opublikować wyniki swoich badań w jakimś fachowym piśmie?
Dzięki, Kubuś.

Elementarz algebry Boole’a
Teoria implikacji prostej i odwrotnej

Części:
Część I Fundamenty algebry Boole'a
Część II Teoria implikacji prostej i odwrotnej
Część III Dyskusje o implikacji
Część IV Teoria implikacji prostej i odwrotnej w pigułce

Część pierwsza elementarza poza fundamentami algebry Boole’a zawiera wiele nowości np. logika dodatnia i ujemna w algebrze Boole'a, odkrycie i nazwanie wszystkich 16 matematycznych operatorów logicznych, tablice logiki ... Zachęcam do przeczytania I części zarówno początkujących jak i zawodowców.


Część II
Teoria implikacji prostej i odwrotnej



Autor: Kubuś

Kubuś – wirtualny, Internetowy Miś


W pracach nad teorią implikacji bezcennej pomocy udzielili Kubusiowi przyjaciele:

Irbisol (sfinia), Miki (sfinia), Rafał3006 (sfinia), WujZbój (sfinia)

Wielkie dzięki !

Szczególne podziękowania WujowiZbójowi za jego nieskończoną cierpliwość w dyskusjach z Kubusiem.

Spotkało się czterech odpowiednich ludzi w odpowiednim miejscu i czasie, gdyby zabrakło któregokolwiek ogniwa ta teoria nie mogłaby zaistnieć.

To jest elementarz, przy pomocy którego chciałbym poznać algebrę Boole’a gdybym miał znowu 16 lat.
Kubuś


Spis treści.

1.0 Cel elementarza
1.1 Notacja

2.0 Logika dodatnia i ujemna w zdaniach

3.0 Fundamenty implikacji prostej i odwrotnej
3.1 Implikacja matematyczna
3.2 Najważniejsze prawo implikacji matematycznej
3.2.1 Schematy ideowe implikacji
3.3 Definicja implikacji prostej
3.4 Definicja implikacji odwrotnej
3.5 Prawa Kubusia

3.6 Przykłady analizy implikacji
3.6.1 Implikacja matematyczna
3.6.2 Implikacja ze świata zwierząt
3.6.3 Implikacja z przyrody
3.7 Szczegółowa analiza wybranej implikacji

3.8 Równoważność
3.8.1 Alternatywne wzory równoważności

3.9 Sens implikacji prostej i odwrotnej

4.0 Obietnice i groźby
4.1 Obietnica - przyszłość
4.2 Obietnica - przeszłość
4.3 Groźba-przyszłość
4.4 Groźba-przeszłość
4.5 Równoważność implikacyjna w obietnicy
4.6 Równoważność implikacyjna w groźbie
4.7 Zwolnienia w obietnicy i groźbie

5.0 Obietnice i groźby w równaniach matematycznych
5.1 Obietnica w równaniach matematycznych
5.2 Groźba w równaniach matematycznych
5.3 Analiza obietnicy w równaniach matematycznych
5.4 Analiza groźby w równaniach matematycznych


Wstęp:

Każdy człowiek od przedszkolaka do starca doskonale posługuje się matematyczną definicją implikacji prostej i odwrotnej.

Wikipedia.
Implikacja to najbardziej kontrowersyjny spójnik w języku mówionym

Przyczyną powyższego zdania jest brak akceptacji implikacji odwrotnej w matematyce. We wszelkich podręcznikach podawana jest wyłącznie definicja implikacji prostej.

Tymczasem bez akceptacji matematycznych operatorów implikacji prostej => i implikacji odwrotnej ~> na równych prawach niemożliwe jest jakiekolwiek logiczne myślenie, w szczególności matematyczne.

Prawda jest jeszcze brutalniejsza. Bez akceptacji tych operatorów na równych prawach niemożliwe jest jakiekolwiek życie, bo implikacji prostej wszystko co żyje używa do obsługi obietnic (nagrody), zaś implikacji odwrotnej wszystko co żyje używa do obsługi gróźb (kary). Rozróżnianie kary od nagrody to fundament wszelkiego życia. Stworzenia które tego nie odróżniały dawno wyginęły.


1.0 Cel elementarza

Najbardziej zaskakujące wnioski w dwuletniej walce z implikacją wyniknęły po ułożeniu operatorów logicznych w tablicach logiki (Część I pkt.7.0). Z tablic tych wynika, że istnieją aż cztery operatory implikacji. Dwa w logice dodatniej (~> i =>) i dwa w logice ujemnej (<- i ->). Oczywiście operatorów w logice ujemnej nikt w języku mówionym nie używa podobnie jak operatorów NOR i NAND.

Implikacja prosta i implikacja odwrotna to jednak operatory po tej samej stronie księżyca co operatory AND ("i") i OR ("lub"). Są to zatem operatory stosowane w praktyce przez wszystkich bardzo często, także w matematyce.

Zdań podlegających pod implikację prostą jest dokładnie tyle samo co zdań podlegających pod implikację odwrotną.

Najwyższy więc czas przeprosić implikację odwrotną i umieścić ją obok jedynie słusznej implikacji prostej widniejącej we wszystkich podręcznikach i encyklopediach ... to jest cel tego elementarza.


1.1 Notacja

# - różne
* - symbol iloczynu logicznego (AND), w mowie potocznej spójnik 'i'
+ - symbol sumy logicznej (OR), w mowie potocznej spójnik "lub"
~ - przeczenie, negacja (NOT), w mowie potocznej przeczenie "nie"
~(...) - w mowie potocznej "nie może się zdarzyć że ...", "nie prawdą jest że ..."
=> - symbol implikacji prostej
~> - symbol implikacji odwrotnej
<=> - symbol równoważności

Logika dodatnia:
=1 – PRAWDA (brak kłamstwa)
=0 – FAŁSZ (kłamstwo)

Y- funkcja logiczna (wyjście cyfrowe) która w osi czasu może przybierać wyłącznie wartości 0 albo 1.


2.0 Logika dodatnia i ujemna w zdaniach

Człowiek zawsze jako pierwsze wypowiada zdanie proste w logice dodatniej. Logika ujemna to zaprzeczenie zdaniu wypowiedzianemu w logice dodatniej.

Y = Jutro pójdę do kina – logika dodatnia bo Y

Negujemy powyższe równanie dwustronnie:

~Y = Jutro nie pójdę do kina – logika ujemna bo ~Y

W zdaniu twierdzącym wyjście Y występuje wyłącznie na poziomie abstrakcyjnym, nie jest dostępne w wypowiadanym zdaniu w przeciwieństwie do implikacji.

Y- funkcja logiczna (wyjście cyfrowe) która w osi czasu może przybierać wyłącznie wartości 0 albo 1.

Oczywiście nigdy nie będzie:
Y = ~Y – bo algebra Boole’a leży w gruzach

Ze zdania w logice ujemnej można wrócić do logiki dodatniej na dwa sposoby.

I.
Wypowiadamy ponownie zdanie w logice dodatniej

Y=~(~Y)=Y
Jutro pójdę do kina

II.
Zaprzeczamy zdaniu w logice ujemnej
Y= ~(~Y)

Czyli:
Y = ~( Jutro nie pójdę do kina) – logika dodatnia bo Y.
Zaprzeczam, że jutro nie pójdę do kina
Nie może się zdarzyć, że jutro nie pójdę do kina ...itp.

Matematycznie każde wypowiedziane zdanie twierdzące traktujemy jako prawdziwe i przypisujemy mu wartość PRAWDA czyli Y=1.

Y = Jutro nie pójdę do kina, logika dodatnia bo Y

Zdanie w logice przeciwnej.

~Y = Jutro pójdę do kina, logika ujemna bo ~Y

W zdaniu prostym nie mamy dostępnego wyjścia Y i w tym przypadku która logika jest ujemna a która dodatnia to rzecz umowna. Pewne jest, że istnieją dwie przeciwstawne logiki.

Zdanie proste w logice dodatniej (Y) nigdy nie będzie równoważne zdaniu prostemu w logice ujemnej (~Y)

Jutro pójdę do kina # Jutro nie pójdę do kina

... w przeciwieństwie do implikacji.

W implikacji wyjście Y jest dostępne w wypowiadanym zdaniu.

Kubuś do Zuzi:
A.
Jeśli powiesz wierszyk dostaniesz czekoladę
W=>C – wierszyk to czekolada, logika dodatnia bo C (wyjście Y=czekolada)

Zuzia:
... a jak nie powiem wierszyka

Kubuś:
B.
Jeśli nie powiesz wierszyka nie dostaniesz czekolady
~W~> ~C – nie wierszyk to nie czekolada, logika ujemna bo ~C (z negacją).

Zdania A i B są równoważne, mimo że wypowiedziane w przeciwnych logikach.

Prawo Kubusia zamiany implikacji prostej (=>) na implikację odwrotną (~>).

W=>C = ~W ~> ~C – negujemy zmienne i wymieniamy operator na przeciwny

gdzie:
=> - operator implikacji prostej
~> - operator implikacji odwrotnej

Zdania A i B skutkują identyczną przyszłością w której Zuzia nawet jak nie powie wierszyka to i tak może dostać czekoladę.

... ale o tym w dalszej części elementarza.


3.0 Fundamenty implikacji prostej i odwrotnej

Definicja implikacji prostej.

Jeśli zajdzie p to „musi zajść” q
p=>q = ~p + q

gdzie:
p – poprzednik implikacji (zawsze po spójniku “Jeśli…”
q – następnik implikacji (zawsze po spójniku „to...”)

Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to „musi być” podzielna przez 2
p=P4 – rozpatrujemy wyłącznie liczby podzielne przez 4
P4=>P2
=1 (prawda) dla dowolnej liczby ze zbioru liczb podzielnych przez 4

Użyty w naturalnej logice człowieka spójnik „musi być” między p i q decyduje o tym, że jest to implikacja prosta.

Dla powyższej implikacji prostej mamy:
p=P4
q=P2

Jeśli zamienimy p i q w implikacji prostej to otrzymamy implikację odwrotną.

Definicja implikacji prostej:
p=>q = ~p + q

Po zamianie p i q otrzymujemy:

q=>p = ~q + p

czyli:

q=>p = p + ~q

Wprowadzamy symbol implikacji odwrotnej ~> po to, by spełniona została reguła iż po spójniku „Jeśli...” mamy zawsze poprzednik implikacji p, zaś całe zdanie czytamy zawsze od podstawy wektora do strzałki wektora, niezależnie od tego czy jest to implikacja prosta czy odwrotna.

p~>q = q=>p

Stąd otrzymujemy definicję implikacji odwrotnej.

Definicja implikacji odwrotnej.

Jeśli zajdzie p to „może zajść” q
p~>q = p + ~q

Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to „może być” podzielna przez 4.
p=P2 – rozpatrujemy wyłącznie liczby podzielne przez 2
P2~>P4

„może być” bo:
=1 (prawda) dla 4,8,12...
=0 (fałsz) dla 6,10,14...

Użyty w naturalnej logice człowieka spójnik „może być” między p i q decyduje o tym, że jest to implikacja odwrotna.

Dla powyższej implikacji mamy:
p=P2
q=P4

W powyższych definicjach punkt odniesienia ustawiony jest zawsze na poprzedniku p występującym tuż po spójniku “Jeśli...”

„Jeśli zajdzie p ....”

dalej może być ....

Implikacja prosta („musi zajść”):
p=>q
Jeśli zajdzie p to „musi zajść” q
=> - oznacza „musi zajść”

albo:

Implikacja odwrotna („może zajść”):
p~>q
Jeśli zajdzie p to „może zajść” q
~> - oznacza „może zajść”

Oczywiście matematycznie:

p~>q # p=>q – implikacja odwrotna jest różna od implikacji prostej

Implikacja prosta i odwrotna to dwie różne matematycznie definicje.

Teoretycznie nowy symbol implikacji odwrotnej ~> jest „zbędny” (bo p~>q = q=>q) na tej samej zasadzie jak „zbędny” jest symbol AND (bo prawa de’Morgana). Idąc tym tropem dojdziemy do wniosku, że jedynym niezbędnym operatorem w logice jest operator NOR ... tyle że to będzie koszmar, czyli bezsens.


3.1 Implikacja matematyczna

Implikacja matematyczna to pewne wynikanie matematyczne w jedna stronę p=>q (z p „musi” wynikać q) i niepewne wynikanie matematyczne w drugą stronę q=>p (z q „może” wynikać p).

Implikacja prosta

p=>q
P4=>P2 – pewne wynikanie matematyczne w jedna stronę
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to „musi być” podzielna przez 2

=> - symbol implikacji prostej oznaczający spójnik „musi” między p i q

Interpretacja implikacji prostej.
P4=>P2
W zbiorze p=P4 występuje wyłącznie PRAWDA. Nie ma tu ani jednej liczby niepodzielnej przez 2.

po zamianie p i q miejscami mamy:

Implikacja odwrotna

q=>p
P2=>P4 – niepewne wynikanie matematyczne w drugą stronę
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to „może być” podzielna przez 4

Symbol implikacji odwrotnej ~> wprowadzamy po to, by u podstawy strzałki mieć zawsze punkt odniesienia, poprzednik implikacji p.

q=>p = p~>q
P2=>P4 = P2~>P4 – niepewne wynikanie matematyczne
P2~>P4
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to „może być” podzielna przez 4

~> - symbol implikacji odwrotnej oznaczający spójnik „może” między p i q.

Interpretacja implikacji odwrotnej.
P2~>P4
W zbiorze p=P2 występują zarówno elementy mające wartość PRAWDA=4,8,12...., jak i elementy mające wartość FAŁSZ=6,10,14... Oczywiście, dla prawdziwości całego zbioru wystarczy jeden element mający wartość PRAWDA (def. sumy logicznej)


3.2 Najważniejsze prawo implikacji matematycznej

Jeśli w implikacji prostej => zamienimy miejscami p i q to musi zachodzić implikacja odwrotna ~>.

Jeśli w implikacji odwrotnej ~> zamienimy miejscami p i q to musi zachodzić implikacja prosta =>.

P4=>P2
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to „musi być” podzielna przez 2
=> - symbol implikacji prostej oznacza spójnik „musi” między p i q

Po zamianie p i q miejscami mamy:

P2~>P4
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to „może być” podzielna przez 4
~> - symbol implikacji odwrotnej oznacza spójnik „może” między p i q

Zarówno w implikacji prostej => jak i odwrotnej ~> czytamy zdanie zawsze od podstawy wektora do strzałki wektora.

Zapisy:

p=>q = q<=p – implikacja prosta

P4=>P2 = P2<=P4

p~>q = q<~p – implikacja odwrotna

P2~>P4 = P4<~P2

są matematycznie równoważne.

Zauważmy, że powyższe prawo wymaga związku między p i q.


3.2.1 Schematy ideowe implikacji


Kod:
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to jest podzielna przez 2
                        p=P4                  q=P2             p=>q = P4=>P2

P4=>P2
Dla powyższej implikacji prostej istnieje wyłącznie jedna tabela prawdy, pasująca do powyższego schematu ideowego.
p q p=>q
1 0 0 - OK

Rozpatrujemy wyłącznie kluczową linijkę implikacji 1 0 0.

Wszelkie inne kombinacje, choć poprawne matematycznie, nie mają łatwo widocznego związku z powyższym schematem.

p q q<=p – tu czytamy po Żydowsku, od strony prawej do lewej
1 0 0

q p p=>q
0 1 0 - ta sekwencja zer i jedynek to zwykle implikacja odwrotna

q p q<=p
0 1 0 - jak wyżej, plus czytanie po Żydowsku.

... itd. (jest jeszcze sporo możliwości, bo kolumny możemy ustawiać dowolnie)

Proste jest piękne, dlatego zawsze zapisujmy wzory matematyczne pasujące do konkretnego schematu ideowego.


3.3 Definicja implikacji prostej

Kod:
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to jest podzielna przez 2
                        p=P4                  q=P2             p=>q = P4=>P2

Jeśli zajdzie p to musi zajść q (z p wynika q)
p=>q = ~p + q = ~(p*~q) - prawo de'Morgana

=> - symbol implikacji prostej, spójnik „musi” między p i q w naturalnej logice człowieka

Definicja zero-jedynkowa implikacji prostej:
Kod:
p q p=>q
1 1  1
1 0  0
0 0  1
0 1  1


Symboliczna definicja implikacji prostej przydatna w analizie zdań:
p q p=>q
p q =1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Zapisujemy stałe 0 i 1 w postaci nazw symbolicznych (język asemblera).

Oczywiście zakładamy logikę dodatnią gdzie:
p=1, q=1
~p=0, ~q=0

W implikacji prostej wartość funkcji p=>q jest równa zeru wtedy i tylko wtedy, gdy następuje zmiana z p=1 na q=0.


3.4 Definicja implikacji odwrotnej

Kod:
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to jest podzielna przez 4
                        p=P2                  q=P4             p~>q = P2~>P4

Jeśli zajdzie p to może zajść q (z p może wynikać q)
p~>q = p + ~q = ~(~p*q) - prawo de'Morgana

~> - symbol implikacji odwrotnej, spójnik „może” między p i q w naturalnej logice człowieka

Definicja implikacji odwrotnej w wersji zero-jedynkowej:
Kod:
p q p~>q
1 1  1
1 0  1
0 0  1
0 1  0


p~>q = q=>p (pkt. 3.0)

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej przydatna w analizie zdań:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Zapisujemy stałe 0 i 1 w postaci nazw symbolicznych (język asemblera).

Oczywiście zakładamy logikę dodatnią:
p=1, q=1
~p=0, ~q=0

W implikacji odwrotnej wartość funkcji p~>q jest równa zeru wtedy i tylko wtedy gdy następuje zmiana z p=0 na q=1.


3.5 Prawa Kubusia

p=>q = ~p ~> ~q - prawo zamiany implikacji prostej na implikację odwrotną
p~>q = ~p => ~q - prawo zamiany implikacji odwrotnej na implikację prostą

W prawach Kubusia negujemy zmienne p i q oraz odwracamy operator implikacji na przeciwny.

Dowód praw Kubusia.

p=>q = ~p ~> ~q - prawo zamiany implikacji prostej na implikację odwrotną

Kod:
p q p=>q ~p ~q ~p~>~q
0 0  1    1  1    1
0 1  1    1  0    1
1 0  0    0  1    0
1 1  1    0  0    1


Równość kolumn p=>q i ~p~>~q jest dowodem poprawności prawa Kubusia.

p~>q = ~p=>~q - prawo zamiany implikacji odwrotnej na implikację prostą

Kod:
p q p~>q ~p ~q ~p=>~q
0 0  1    1  1    1
0 1  0    1  0    0
1 0  1    0  1    1
1 1  1    0  0    1

Równość kolumn p~>q i ~p=>~q jest dowodem poprawności prawa Kubusia.


3.6 Przykłady analizy implikacji

Analiza implikacji jest bajecznie prosta jeśli zastosujemy zasadę znaną wszystkim DOBRYM logikom praktykom w cyfrowych układach logicznych:

Jak mówimy tak piszemy

To jest gwarancja, że nigdy nie wypadniemy z algebry Boole’a do śmietnika, że dowolny układ logiczny zbudowany na bramkach logicznych będzie nam działał.

Wypowiedzianą implikację analizujemy w oparciu o implikację prostą albo w oparciu o implikacją odwrotną.

Jak rozstrzygnąć z czym mamy do czynienia ?

Zgodnie z zasadą „Jak mówimy tak piszemy”.

Definicja implikacji prostej:
Jeśli zajdzie p to „musi zajść” q (z p wynika q)
p=>q

gdzie:
=> = „musi zajść” = musi być = musi mieć = muszę dostać nagrodę (w obietnicy) itp


Definicja implikacji odwrotnej:
Jeśli zajdzie p to „może zajść” q (z p może wynikać q)
p~>q

gdzie:
~> = „może zajść” = może być = może mieć = nie muszę zostać ukarany (w groźbie) itp.

Jak widać, o tym czy mamy do czynienia z implikacja prostą czy odwrotną decyduje użyty w naturalnym logicznym myśleniu spójnik między p i q.

Implikacja matematyczna może być wyłącznie prosta => albo odwrotna ~>. Nie ma innych możliwości.

Oznaczenia:
xA – wybrana implikacja w wersji oryginalnej
xB – implikacja równoważna do xA na mocy prawa Kubusia

xC – implikacja odwrotna do xA powstała poprzez zamianę p i q.
xD – implikacja równoważna do xC na mocy prawa Kubusia

gdzie: x=1,2,3


3.6.1 Implikacja matematyczna

1A.
Jeśli czworokąt ma kąty proste to jest kwadratem
K90~>KW – kąty proste to „może być” kwadrat albo prostokąt (implikacja odwrotna)
=1 – kwadrat
=0 - prostokąt

Zdanie równoważne na mocy prawa Kubusia:
K90~>KW = ~K90 => ~KW

1B.
Jeśli czworokąt nie ma kątów prostych to nie jest kwadratem
~K90 => ~KW – matematyczna oczywistość

Implikacja odwrotna do 1A powstała poprzez zamianę p z q.

1C.
Jeśli czworokąt jest kwadratem to ma kąty proste
KW=>K90 – jeśli kwadrat to „musi mieć” kąty proste (implikacja prosta)

Zdanie równoważne do 1C na mocy prawa Kubusia.
KW=>K90 = ~KW ~> ~K90

1D.
Jeśli czworokąt nie jest kwadratem to nie ma kątów prostych
~KW ~> ~K90
Nie kwadrat, „może” mieć kąty proste (prostokąt) albo „może” nie mieć kątów prostych (rąb)
=1 bo rąb, równoległobok
=0 bo prostokąt


3.6.2 Implikacja ze świata zwierząt

2A.
Jeśli zwierzę ma cztery łapy to jest psem.
4L~>P – cztery łapy to „może być” psem bo kot, lis.... (implikacja odwrotna)
=1 – pies
=0 – kot,lis...

Prawo Kubusia:
4L~>P = ~4L=>~P

2B.
Jeśli zwierzę nie ma czterech łap to nie jest psem
Jeśli nie ma czterech łap to „na pewno” nie jest psem
~4L=>~P

Implikacja odwrotna do 2A powstała poprzez zamianę p i q.

2C.
Jeśli zwierzę jest psem to ma cztery łapy
P=>4L - implikacja prosta bo „musi mieć” cztery łapy

Prawo Kubusia:
P=>4L = ~P~> ~4L

2D.
Jeśli zwierzę nie jest psem to nie ma czterech łap
~P ~> ~4L
Nie jest psem, to „może” nie mieć 4 łap (wąż, ptak...) lub „może” mieć 4 łapy (kot, lis...)
=1 bo wąż, ptak...
=0 bo kot, lis ...


3.6.3 Implikacja z przyrody

3A
Jeśli będzie pochmurno to będzie padało
CH ~> P jeśli chmury to „może” padać (implikacja odwrotna)

Prawo Kubusia:
CH ~> P = ~CH => ~P

3B
Jeśli nie będzie pochmurno to nie będzie padało
~CH => ~P – jeśli nie będzie chmur to „na pewno” nie będzie padało (implikacja prosta)

Implikacja odwrotna do 3A powstała poprzez zamianę p i q.

3C
Jeśli padało to było pochmurno
P=>CH – jeśli padało to „musiało być” pochmurno (implikacja prosta)

Prawo Kubusia:
P=>CH = ~P ~> ~CH

Jeśli nie padało to nie było pochmurno
~P ~> ~CH
Nie padało, to „mogło” nie być pochmurno lub „mogło” być pochmurno (implikacja odwrotna)
=1 – nie padało i nie było pochmurno
=0 – nie padało i było pochmurno


3.7 Szczegółowa analiza wybranej implikacji

4A
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to jest podzielna przez 2
Rozpatrujemy zbiór liczb podzielnych przez 4.
P4=>P2 – jeśli podzielna przez 4 to „musi być” podzielna przez 2 (implikacja prosta)

W analizie wszelkich implikacji bezkonkurencyjna jest analiza symboliczna w oparciu o symboliczną definicję implikacji (język asemblera). Pozwała ona odciąć się od kodu maszynowego implikacji czyli zer i jedynek.

Symboliczna definicja implikacji prostej:
p q p=>q
p q =1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Oczywiście logika dodatnia:
p=1, q=1
~p=0, ~q=0

Dla zdania 4A mamy:
p=P4 q=P2

Podstawiamy to do symbolicznej definicji implikacji prostej:

p q p=>q
(P4) (P2) = 1
(P4) ~(P2) = 0
~(P4) ~(P2) = 1
~(P4) (P2) = 1

Opuszczamy nawiasy.

Tabela 4A.
p q p=>q
P4 P2 = 1
P4 ~P2 = 0
~P4 ~P2 = 1
~P4 P2 = 1

Analizujemy zdanie P4=>P2 według powyższej tabeli zgodnie z zasadą „jak czytamy tak piszemy”.

Znak „~” oznacza przeczenie NIE.

P4 P2 = 1
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to jest podzielna przez 2
Rozważamy zbiór liczb podzielnych przez 4
=1 PRAWDA bez żadnych wyjątków.

P4 ~P2 = 0
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to nie jest podzielna przez 2
Rozważamy zbiór liczb podzielnych przez 4
=0 FAŁSZ bez żadnych wyjątków.

~P4 ~P2 = 1
Jeśli liczba nie jest podzielna przez 4 to nie jest podzielna przez 2
Rozważamy zbiór liczb niepodzielnych przez 4
=1 bo 3,5,7 ....
=0 bo 6,10,14 ...

~P4 P2 = 1
Jeśli liczba nie jest podzielna przez 4 to jest podzielna przez 2
Rozważamy zbiór liczb niepodzielnych przez 4
= 1 bo 6,10,14 ....
= 0 bo 3,5,7 ....

Implikacja równoważna do 4A na mocy prawa Kubusia.
P4=>P2 = ~P4~>~P2

4B
Jeśli liczba nie jest podzielna przez 4 to nie jest podzielna przez 2
~P4 ~> ~P2 - implikacja odwrotna

Jest obojętne która implikację wypowiemy, bo to dwie równoważne implikacje.

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Dla implikacji 4B mamy:

p = ~P4 q = ~P2

Wstawiamy to do symbolicznej definicji implikacji odwrotnej:

p q p~>q
(~P4) (~P2) = 1
(~P4) ~(~P2) = 1
~(~P4) ~(~P2) = 1
~(~P4) (~P2) = 0

Opuszczamy nawiasy korzystając z twierdzenia:
A = ~(~A)

p q p~>q
~P4 ~P2 = 1
~P4 P2 = 1
P4 P2 = 1
P4 ~P2 = 0

Oczywiście nie ma znaczenia w jakiej kolejności będziemy analizować poszczególne linie. Poprzestawiajmy je zatem „losowo”.

Tabela 4B.
p q p~>q
P4 P2 = 1
P4 ~P2 = 0
~P4 ~P2 = 1
~P4 P2 = 1

Porównajmy otrzymaną tabelę 4B z tabela 4A wyżej. Widać że są identyczne, co jest dowodem poprawności praw Kubusia. Zdania 4A i 4B są równoważne.


Rozważmy teraz implikację odwrotną do 4A powstałą poprzez zamianę p i q.

4A
Jeśli liczba jest podzielna przez 4 to jest podzielna przez 2
P4=>P2 - implikacja prosta

Oczywiście musi to być implikacja odwrotna, bo wyżej mamy do czynienia z implikacją prostą.

4C
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to jest podzielna przez 4
P2~>P4 - jeśli podzielna przez 2 to „może być” podzielna przez 4 bo 6,10,14 ...

Spójnik „może być” decyduje o tym, iż jest to implikacja odwrotna.

Szczegółowa analiza.

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Dla powyższej implikacji mamy:
p=P2 q=P4

Podstawiamy to do symbolicznej definicji implikacji. Ze względu na prostotę darujemy tu sobie zabawę z nawiasami.

Tabela 4C
p q p~>q
P2 P4 = 1
P2 ~P4 = 1
~P2 ~P4 = 1
~P2 P4 = 0

Analizujemy zdanie według powyższej tabeli metodą “Jak czytamy tak piszemy”.

P2 P4 = 1
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to jest podzielna przez 4
Rozważamy zbiór liczb podzielnych przez 2
„może być” bo:
=1 dla 4,8,12 ...
=0 dla 6,10,14 ...

P2 ~P4 = 1
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to nie jest podzielna przez 4
Rozważamy zbiór liczb podzielnych przez 2
„może być” bo:
=1 dla 6,10,14 ...
=0 dla 4,8,12 ...

~P2 ~P4 = 1
Jeśli liczba nie jest podzielna przez 2 to nie jest podzielna przez 4
Rozważamy zbiór liczb niepodzielnych przez 2
=1 PRAWDA bez żadnych wyjątków.

~P2 P4 = 0
Jeśli liczba nie jest podzielna przez 2 to jest podzielna przez 4
Rozważamy zbiór liczb niepodzielnych przez 2
=0 FAŁSZ bez żadnych wyjątków.

Implikacja równoważna do 4C na mocy prawa Kubusia.
P2~>P4 = ~P2=>~P4

4D
Jeśli liczba nie jest podzielna przez 2 to nie jest podzielna przez 4
~P2=>~P4 - oczywista implikacja prosta

Jest obojętne która implikację wypowiemy 4C lub 4D, bo to dwie równoważne implikacje.

Szczegółowa analiza.

Dla powyższej implikacji mamy:
p= ~P2, q= ~P4

Symboliczna definicja implikacji prostej:
p q p=>q
p q =1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Podstawiamy w miejsce p i q zmienne ~P2 i ~P4.

Tym razem lepiej nie opuszczać nawiasów aby uniknąć pomyłek.

p q p=>q
(~P2) (~P4) = 1
(~P2) ~(~P4) = 0
~(~P2) ~(~P4) = 1
~(~P2) (~P4) = 1

Usuwamy nawiasy korzystając z twierdzenia:
A = ~(~A)

p q p=>q
~P2 ~P4 = 1
~P2 P4 = 0
P2 P4 = 1
P2 ~P4 = 1

Analizować wypowiedziane zdanie 4D możemy w dowolnej kolejności. Poprzestawiajmy zatem powyższe linie w sposób „przypadkowy”

Tabela 4D
p q p=>q
P2 P4 = 1
P2 ~P4 = 1
~P2 ~P4 = 1
~P2 P4 = 0

Porównajmy tabelę 4D z tabelą 4C wyżej. Widać że są identyczne, zatem implikacje 4C i 4D są równoważne.


3.8 Równoważność

Implikacja matematyczna to pewne wynikanie w jedna stronę (implikacja prosta) i niepewne wynikanie w drugą stronę (implikacja odwrotna).

A.
Implikacja prosta jest zawsze wynikaniem pewnym:
p=>q
Jeśli zajdzie p to musi zajść q.

Jeśli w implikacji prostej zamienimy p i q to otrzymamy niepewną implikację odwrotną B.

B.
Implikacja odwrotna jest zawsze niepewnym wynikaniem, może zajść ale nie musi.
p~>q
Jeśli zajdzie p to może zajśc q.

Jeśli w dowolnej implikacji odwrotnej zamienimy p i q to otrzymamy pewną implikację prostą A.


Przykład implikacji:

Jeśli figura jest kwadratem to ma kąty proste
p=>q
KW=>K90 - implikacja prosta bo "musi mieć" kąty proste.

Po zamianie p i q musimy otrzymać implikację odwrotną:

Jeśli figura ma kąty proste to jest kwadratem
p~>q
K90~>KW - implikacja odwrotna bo "może być" kwadratem albo prostokątem.

Przykład równoważności:

Jeśli figura jest kwadratem to ma kąty proste i boki równe
p=>q
KW=>K90*BR - oczywista implikacja prosta, bo "musi mieć" K90*BR

Po zamianie p i q otrzymujemy implikację odwrotną:

Jeśli figura ma kąty proste i boki równe to jest kwadratem
K90*BR~>KW - jeśli K90*BR to „musi być” kwadrat

Zauważmy, że tym razem mamy do czynienia w pewnym wynikaniem w implikacji odwrotnej. W drugą stronę mamy zawsze pewne wynikanie w implikacji prostej.

Stąd definicja równoważności:

Równoważność to pewne wynikanie w implikacji prostej i pewne wynikanie w implikacji odwrotnej na tym samym zdaniu.

p<=>q = (p=>q)*(p~>q) = (~p+q)*(p+~q) = ~p*~q + p*q

Zauważmy, że wyżej otrzymaliśmy fajny wzór skróconego mnożenia.

(A+~B)*(~A+B) = A*~A+ A*B+~B*~A + ~B*~B = A*B + ~A*~B

bo:
A*~A=B*~B = 0 bo: (1*0=0)

Definicja zero-jedynkowa równoważności:
p q p<=>q = (p=>q)*(p~>q)
0 0 1
0 1 0
1 0 0
1 1 1

Przykładowa równoważność:

Trójkąt jest równoboczny wtedy i tylko wtedy gdy ma wszystkie kąty równe.
p<=>q - q zajdzie wtedy i tylko wtedy gdy zajdzie p

W powyższej równoważności w jedną stronę mamy do czynienia z implikacja prostą zaś w drugą stronę z implikację odwrotną. Nie da się tu rozstrzygnąć która implikacja jest prosta a która odwrotna bo to dwie pewne implikacje.

Możemy przyjąć dowolnie:

Implikacja prosta p=>q :
Jeśli trójkąt jest równoboczny to ma wszystkie kąty równe
R=>KR - jeśli równoboczny to "musi mieć" kąty równe
Pewne wynikanie w implikacji prostej.

Implikacja odwrotna powstała przez zamianę p i q.

Implikacja odwrotna p~>q :
Jeśli trójkąt ma wszystkie kąty równe to jest równoboczny
KR~>R - jeśli kąty równe to "musi być" równoboczny
Pewne wynikanie w implikacji odwrotnej

Uwaga:
Tylko i wyłącznie w równoważności mamy do czynienia z pewnym wynikaniem w implikacji odwrotnej. W implikacji mamy zawsze do czynienia z niepewnym wynikaniem w implikacji odwrotnej, może zajść, ale nie musi.


3.8.1 Alternatywne wzory równoważności

W matematyce musi się wszystko zgadzać. W definicji implikacji odwrotnej wprowadziliśmy nowy symbol implikacji odwrotnej ~> z uzasadnieniem w pkt. 3.0.

Definicja równoważności:

Równoważność to pewne wynikanie w implikacji prostej i pewne wynikanie w implikacji odwrotnej na tym samym zdaniu.

p<=>q = (p=>q)*(p~>q)


I.
Definicja równoważności z użyciem wyłącznie symbolu =>.

Matematycznie zachodzi:
p~>q = q=>p – implikacja odwrotna

Podstawiając to do definicji równoważności mamy:

p<=>q = (p=>q)*(p~>q) = (p=>q)*(q=>p)

gdzie:
p=>q - implikacja prosta (zawsze pewne wynikanie)
q=>p - implikacja odwrotna (pewne wynikanie wyłącznie w równoważności)


II.
Definicja równoważności z użyciem wyłącznie symbolu ~>.

Matematycznie zachodzi:
p~>q = q=>p - implikacja odwrotna (pewne wynikanie wyłącznie w równoważności)
q~>p = p=>q - implikacja prosta (zawsze pewne wynikanie)

Podstawiając ostatnią zależność do definicji równoważności mamy:

p<=>q = (p=>q)*(p~>q) = (q~>p)*(p~>q)


3.9 Sens implikacji prostej i odwrotnej

Równoważność to pewna implikacja prosta i odwrotna w dwie strony. Implikacja to niepewna implikacja odwrotna w jedną stronę p~>q oraz pewna implikacja prosta w drugą stronę p=>q. Może się zdarzyć, że w implikacji odwrotnej po stronie p zaistnieją wszystkie warunki konieczne do przejścia niepewnej implikacji odwrotnej (może być) w pewną implikację odwrotną (musi być). W druga stronę cały czas mamy implikację prostą (musi być), zatem cała implikacja stanie się pewnym wynikaniem w dwie strony (równoważność).

Zobaczmy to na przykładzie.

1.
Jeśli czworobok ma kąty proste to jest kwadratem
Jeśli czworobok ma kąty proste to „może być” kwadratem, bo kwadrat albo prostokąt.
K90~>KW – implikacja odwrotna bo „może być”

W druga stronę po zamianie p i q mamy implikację prostą bo:

Jeśli czworobok jest kwadratem to ma kąty proste
Jeśli czworobok jest kwadratem to „musi mieć” wszystkie kąty proste.
KW=>K90 – implikacja prosta bo „musi mieć”.

2.
Jeśli czworobok ma kąty równe i boki równe to jest kwadratem
K90*BR<=>KW
Po dodaniu warunku mówiącego o równych bokach niepewna implikacja odwrotna K90~>KW przeszła w pewną implikację odwrotną :
K90*BR~>KW - jeśli K90*BR to „musi być” kwadrat

W drugą stronę zawsze mamy implikację prostą co widać wyżej. Spełniony został warunek równoważności czyli pewnego wynikania w dwie strony.

Implikacja odwrotna służy zatem do przeglądania wszelkiej dostępnej wiedzy i wybieraniu z niej PRAWDY. Jeśli cała prawda zostanie skompletowana, to całość staje się równoważnością co widać w powyższym przykładzie.

Implikacja odwrotna służy do zbierania prawdy.
p q p~>q
0 1 0 – zakaz zbierania fałszu (zakaz zamiany fałszu w prawdę)

Implikacja prosta zapobiega gubieniu zebranej prawdy
p q p=>q
1 0 0 – zakaz gubienia prawdy (zakaz zamiany prawdy w fałsz)

W przypadku matematyki sprawa jest prosta. Jeśli zrozumiemy definicję kwadratu jak wyżej to nie da się jej obalić ... można co najwyżej zapomnieć. Co pewien czas naszym Wszechświatem wstrząsają rewolucje np. odkrycie Kopernika. Wtedy pewna dotychczasowa PRAWDA zamienia się w FAŁSZ.

O wiele gorzej jest z prawdą subiektywną. Może się zdarzyć, że dotychczasowa wiedza gromadzona jako PRAWDA uznana zostanie w pewnym momencie za FAŁSZ np. mąż mnie zdradził.

Sens implikacji opisują wzory matematyczne:

Implikacja odwrotna:
p~>q = ~(~p*q) – nie może się zdarzyć, aby z fałszu powstała prawda

Jeśli w zbiorze p nie ma prawdy to jej nie znajdziemy. Zbiór p ma wówczas wartość FAŁSZ.

Wyobraźmy sobie, że komputer wylosował 20 liczb naturalnych z zakresu 1 do 100. Naszym zadaniem jest poszukiwanie liczby podzielnej przez 5 w wylosowanym zbiorze. Jeśli wśród wylosowanych liczb nie ma liczby podzielnej przez 5 to wartość całego zbioru jest równa FAŁSZ. Nie mamy żadnych szans na znalezienie szukanej liczby, z fałszu nie może powstać prawda.

p=A1+A2+...A20 = 0

Wystarczy jednak jedna liczba podzielna przez 5 i już wartość całego zbioru jest równa PRAWDA – mamy szansę na znalezienie szukanej liczby.

Implikacja prosta:
p=>q = ~(p*~q) – nie może się zdarzyć, aby z prawdy powstał fałsz

Jeśli po stronie p mamy wyłącznie prawdę to nie ma szans na fałsz.

p = A1*A2*...*An = 1 – wszystkie elementy zbioru p mają wartość PRAWDA.


4.0 Obietnice i groźby

Groźba i obietnica w rozumieniu przeciętnego człowieka to równoważność z możliwością darowania kary w groźbie (akt łaski) oraz możliwością wręczenia nagrody mimo nie spełnienia warunku nagrody w obietnicy (akt miłości). Przeciętny człowiek ma rację, popartą od dnia dzisiejszego matematyką ścisłą.

Mój mózg jest moją twierdzą. Każdy człowiek ma indywidualny zestaw pojęć które są dla niego karą albo nagrodą, nazwijmy go zbiór A.

Dla tego zbioru prawdziwe są poniższe równania:

Aksjomat:
Kara = NIE nagroda
Nagroda = NIE kara

Definicja nagrody:
Cokolwiek co chcę by zaszło (coś dla mnie dobrego, pozytywnego)

Definicja kary:
Cokolwiek co nie chcę by zaszło (coś dla mnie złego, negatywnego)

Mamy tu jak na dłoni aksjomat:

Kara (kara = nie chcę by zaszło) = nie nagroda (nagroda = chcę by zaszło)
Nagroda (nagroda = chcę by zaszło) = nie kara (kara= nie chcę by zaszło)

Powyższy aksjomat to fundament życia. Zwierzęta które nie odróżniały kary od nagrody dawno wyginęły.

W świecie żywych nigdy nie może być:
Kara = Nagroda

Definicja obietnicy:
Jeśli dowolny warunek to nagroda

W=>N
Implikacja prosta bo jeśli spełnię warunek nagrody to „muszę dostać” nagrodę. Dobrowolnych obietnic należy dotrzymywać.

Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer
p=>q - jeśli zdam egzamin to „muszę mieć” komputer

Prawo Kubusia:
p=>q = ~p~>~q - zamiana obietnicy na równoważną groźbę

Jeśli nie zdasz egzaminu to nie dostaniesz komputera
~p~>~q - implikacja odwrotna bo „mogę dostać” komputer mimo nie zdanego egzaminu (akt łaski)

Definicja groźby:
Jeśli dowolny warunek to kara

W~>K
Implikacja odwrotna bo nawet jak spełnię warunek kary to „nie muszę” zostać ukarany. Nadawca ma prawo darować dowolną karę, inaczej jego wolna wola leży w gruzach.

Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
p~>q - implikacja odwrotna bo „nie muszę” dostać lania
Nadawca ma prawo darować karę - akt łaski.

Prawo Kubusia:
p~>q = ~p=>~q - zamiana groźby na równoważną obietnicę

Jeśli nie ubrudzisz spodni nie dostaniesz lania
~p=>~q - jeśli czyste spodnie to gwarancja braku lania.
Obietnic należy dotrzymywać.


4.1 Obietnica - przyszłość

Definicja obietnicy:
Jeśli dowolny warunek to nagroda
W=>N

Wszelkie obietnice analizujemy w oparciu o implikację prostą bo dobrowolnych obietnic „musimy” dotrzymywać.

Zdanie wypowiedziane:

4.1A
Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer
E=>K - jeśli zdam egzamin to mam gwarancję dostania komputera

Symboliczna definicja implikacji prostej:
p q p=>q
p q =1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Dla wypowiedzianego zdania mamy:
p=E, q=K

Podstawiamy to do symbolicznej definicji implikacji prostej:

Tabela 4.1A
p q p=>q
E K = 1
E ~K = 0
~E ~K = 1
~E K = 1

Analizujemy implikację E=>K według powyższej tabeli zgodnie z zasadą „jak czytamy tak piszemy”.

E K = 1
Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer
PRAWDA bez żadnych wyjątków wymuszona przez linię niżej.

E ~K = 0
Zdałeś egzamin, nie dostaniesz komputera = KŁAMSTWO
Ojciec musi dać komputer w przypadku zdania egzaminu zgodnie z obietnicą wypowiedzianą wyżej, inaczej jest oczywistym kłamcą.

~E ~K = 1
Nie zdałeś egzaminu, nie dostaniesz komputera
W przypadku nie zdania egzaminu ojciec ma prawo nie dać nagrody i nie musi się z tego tłumaczyć - kłamcą nie zostaje. Może jednak wręczyć komputer z dowolnym uzasadnieniem niezależnym jak niżej (akt miłości)...

~E K = 1
Nie zdałeś egzaminu, dostajesz komputer bo widziałem że się starałeś ale miałeś pecha (bo cię kocham, bo tak czy siak zamierzałem ci ten komputer kupić itp.)

Rozważmy zdanie równoważne do 4.1A na mocy prawa Kubusia

E=>K = ~E~>~K – prawo zamiany obietnicy na równoważną groźbę

Zdanie równoważne:

4.1B.
Jeśli nie zdasz egzaminu nie dostaniesz komputera
~E~>~K – jeśli nie zdasz egzaminu to „możesz” nie dostać komputera (bo akt łaski)

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Dla powyższego zdania mamy:
p = ~E, q = ~K

Wstawiamy konkretne zmienne do symbolicznej definicji implikacji odwrotnej:

p q p~>q
(~E) (~K) = 1
(~E) ~(~K) = 1
~(~E) ~(~K) = 1
~(~E) (~K) = 0

Opuszczamy nawiasy korzystając z twierdzenia:
A = ~(~A)

p q p~>q
~E ~K = 1
~E K = 1
E K = 1
E ~K = 0

Oczywiście nie ma znaczenia w jakiej kolejności będziemy analizować poszczególne linie. Poprzestawiajmy je zatem „losowo”.

Tabela 4.1B.
p q p~>q
E K = 1
E ~K = 0
~E ~K = 1
~E K = 1

Porównajmy otrzymaną tabelę 4.1B z tabelą 4.1A wyżej. Widać że są identyczne, co jest dowodem poprawności prawa Kubusia. Implikacje 4.1A i 4.1B są równoważne.


4.2 Obietnica - przeszłość

Obietnica-przyszłość:
Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer
E=>K - obietnica, implikacja prosta

Matematyczna implikacja odwrotna uzyskana poprzez zamianę p i q.

Obietnica-przeszłość:

4.2C
Jeśli masz komputer to zdałeś egzamin
K~>E – implikacja odwrotna
Jeśli masz komputer to „mogłeś” zdać egzamin, albo mógł zajść akt miłości czyli wręczenie komputera mimo nie zdanego egzaminu.

Czy to ma sens ?

Nikt przecież nie ma wątpliwości, że przeszłość nigdy nie będzie równa przyszłości. Pewne jest, że obietnica-przyszłość zaszła w oparciu o implikację prostą. Pewne jest również, że przeszłości nie da się zmienić - tu wszystko jest zdeterminowane.

Implikacja odwrotna ma jednak sens, bo abstrakcyjnie możemy wędrować w czasie. Poza tym niekoniecznie musimy znać rozstrzygnięcie implikacji.

Przenieśmy się zatem do przeszłości.

Kubuś-Junior, poznawszy teorię implikacji postanawia zaskoczyć Wuja.

Junior:
Wujek, tata obiecał mi komputer jak zdam egzamin. Dostałem komputer, zgadnij czy zdałem egzamin.

Wujek:
Nie znam Waszej teorii implikacji ale czekaj, niech pomyślę ?

Podkład matematyczny do rozważań Wuja dołożył po fakcie Kubuś-Junior.

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Jeśli masz komputer to zdałeś egzamin
K~>E

Mamy:
p=K, q=E

Podstawiamy to do symbolicznej definicji implikacji otrzymując:

Tabela 4.2C
p q p~>q
K E = 1
K ~E = 1
~K ~E = 1
~K E = 0

Rozważanie Wuja, który nigdy nie słyszał o teorii implikacji.

K E = 1
Jeśli masz komputer to zdałeś egzamin. Zaraz, zaraz ...

K ~E = 1
Jeśli masz komputer to mogłeś nawet nie zdać egzaminu, ale w tym przypadku ojciec musiał zastosować akt miłości czyli dał ci komputer bo cię kocha, bo widział że się dużo uczyłeś ale miałeś pecha itp.

Brawo Wujek, a teraz załóżmy, że nie mam komputera i zgadnij czy zdałem egzamin !

~K ~E = 1
Jeśli nie masz komputera to na pewno nie zdałeś egzaminu. Ojciec miał prawo nie kupić ci komputera bo nie zdałeś egzaminu i oczywiście nie jest kłamcą.

Dopisek Juniora:
~K E = 0
Nie mam komputera, zdałem egzamin - tata jest kłamcą. Zatem jeśli nie mam komputera to nie mogłem zdać egzaminu bo mój tata nigdy nie kłamie.

Wujek, skąd znasz matematyczną teorię implikacji ?

Wujek:
He,He… Jeśli to ma być ta Wasza matematyka, to znają ją nawet przedszkolaki. Gorzej, Adam i Ewa już to znali !


Prawo Kubusia zastosowane do implikacji 4.2C

K~>E = ~K => ~E – zamiana implikacji odwrotnej na prostą

4.2D
Jeśli nie masz komputera to nie zdałeś egzaminu
~K => ~E
Matematyczna oczywistość, bowiem ojciec może zastosować akt miłości, czyli dać komputer mimo nie zdanego egzaminu, ale nie musi tego robić. W tym przypadku syn nie ma komputera bo np. totalnie olał naukę i wkurzony ojciec nie zastosował aktu miłości.

Symboliczna definicja implikacji prostej:
p q p=>q
p q =1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Dla powyższego zdania mamy:
p= ~K, q= ~E

Podstawiamy to do definicji:
p q p=>q
(~K) (~E) = 1
(~K) ~(~E) = 0
~(~K) ~(~E) = 1
~(~K) (~E) = 1

Opuszczamy nawiasy korzystając z twierdzenia:
A = ~(~A)

p q p=>q
~K ~E = 1
~K E = 0
K E = 1
K ~E = 1

Analizować zdania możemy w dowolnej kolejności, poprzestawiajmy je zatem „losowo“.

Tabela 4.2D
p q p=>q
K E = 1
K ~E = 1
~K ~E = 1
~K E = 0

Porównajmy tabele 4.2D i 4.2C. Widać, że są identyczne co dowodzi poprawności praw Kubusia.


4.3 Groźba-przyszłość

Definicja groźby:
Jeśli dowolny warunek to kara
W~>K

Wszelkie groźby analizujemy w oparciu o definicję implikacji odwrotnej bo wypowiadający groźbę ma prawo („może”) darować dowolną karę, inaczej jego wolna wola leży w gruzach.

Zdanie wypowiedziane:

4.3A
Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
B~>L - brudne spodnie to lanie

Szczegółowa analiza.

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Dla powyższego mamy:
p=B q=L

Podstawiamy zmienne do symbolicznej definicji implikacji..

Tabela 4.3A.
p q p~>q
B L = 1
B ~L = 1
~B ~L = 1
~B L = 0

Analizujemy zdanie według powyższej tabeli metodą “jak czytamy tak piszemy”.

B L = 1
Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
Mogę dostać lanie, ale nie muszę bo ojciec może zastosować akt łaski jak niżej.

B ~L = 1
Ubrudziłeś spodnie, nie dostaniesz lania bo samochód cię ochlapał (bo mam dobry humor, bo cię kocham itp.). Ojciec może także po prostu „zapomnieć” o wypowiedzianej groźbie i nie jest kłamcą, nie musi się tłumaczyć.

~B ~L = 1
Nie ubrudziłeś spodni, nie dostaniesz lania.
=1 PRAWDA bez żadnych wyjątków gwarantowana przez następną linię.

~B L = 0
Nie ubrudziłeś spodni, dostajesz lanie = KŁAMSTWO
Aby nie być kłamcą, ojciec nie ma prawa uderzyć syna.

Rozważmy teraz zdanie równoważne do 4.3A na mocy prawa Kubusia.

4.3A
Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
B~>L - brudne spodnie to lanie

Prawo Kubusia:
B~>L = ~B=>~L – prawo zamiany groźby na obietnicę

4.3B
Jeśli nie ubrudzisz spodni nie dostaniesz lania
~B=>~L – obietnic należy dotrzymywać.

Aksjomat:
Nagroda = nie kara

Dla 4.3A mamy:
Kara = lanie

Dla 4.3B mamy:
Nagroda = NIE lanie

Szczegółowa analiza.

Dla powyższego mamy:
p= ~B, q= ~L

Symboliczna definicja implikacji prostej:
p q p=>q
p q =1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Podstawiamy w miejsce p i q zmienne ~B i ~L.

p q p=>q
(~B) (~L) = 1
(~B) ~(~L) = 0
~(~B) ~(~L) = 1
~(~B) (~L) = 1

Usuwamy nawiasy korzystając z twierdzenia:
A = ~(~A)

p q p=>q
~B ~L = 1
~B L = 0
B L = 1
B ~L = 1

Analizować wypowiedziane zdanie 4.3B możemy w dowolnej kolejności. Poprzestawiajmy zatem powyższe linie w sposób „przypadkowy”

Tabela 4.3B.
p q p=>q
B L = 1
B ~L = 1
~B ~L = 1
~B L = 0

Porównajmy tabelę 4.3B z tabelą 4.3A wyżej. Widać że są identyczne, zatem implikacje 4.3A i 4.3B są równoważne.


4.4 Groźba-przeszłość

Groźba-przyszłość:
4.3A
Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
B~>L - brudne spodnie to lanie
Implikacja odwrotna bo nadawca może darować dowolną karę, inaczej jego wolna wola leży w gruzach

Matematyczna implikacja prosta powstała poprzez zamianę p i q.

Groźba-przeszłość:
4.4C
Jeśli dostałeś lanie to ubrudziłeś spodnie
L=>B - tu musi być implikacja prosta bo wyżej jest implikacja odwrotna !

Przenieśmy się do przeszłości na imprezę Kubusiowej rodziny (ta sama co w pkt.4.2).
Kubuś-Junior jest zaskoczony, że Wuj doskonale posługuje się implikacją matematyczną mimo że nie zna teorii implikacji. Więcej, Wuj twierdzi że znają to przedszkolaki więc postanawia sprawdzić. Biegnie do sąsiedniego pokoju gdzie bawi się jego 5-letnia kuzynka Zuzia.

Kubuś-Junior.
Zuzia, wczoraj mój tata powiedział, że jak wrócę w brudnych spodniach to dostanę lanie.
Wróciłem w brudnych spodniach i zgadnij, czy dostałem lanie ?

Podkład matematyczny do wypowiedzi Zuzi dołożył Junior po fakcie.

Symboliczna definicja implikacji prostej:
p q p=>q
p q = 1
p ~q = 0
~p ~q = 1
~p q = 1

Groźba-przeszłość:
4.4C
Jeśli dostałeś lanie to ubrudziłeś spodnie
L=>B - tu musi być implikacja prosta o ile jest to matematyczne wynikanie.

Mamy:
p=L, q=B

Podstawiamy to do symbolicznej definicji implikacji prostej.

Tabela 4.4C
p q p=>q
L B = 1
L ~B = 0
~L ~B = 1
~L B = 1

Analiza implikacji odwrotnej przez 5-letnia Zuzię.

L B = 1
Jeśli dostałeś lanie to na pewno wróciłeś w brudnych spodniach

Dopisek Juniora.
L ~B = 0
Zakaz lania w przypadku czystych spodni - brawo Zuzia.

~L ~B = 1 (~B = nie brudne = czyste)
Jeśli nie dostałeś lania to wróciłeś w czystych spodniach …

~L B = 1
… ale mogłeś też nie dostać lania jeśli wróciłeś w brudnych spodniach bo twój tata mógł darować ci lanie jeśli spodnie były mało brudne.

Junior do Zuzi.
Zuzia czy wiesz, że znasz teorię implikacji ?

Zuzia:
A co to jest ?

Junior:
Jak dorośniesz to będą cię o tym uczyć w szkole.


Rozważmy teraz groźbę-przeszłość równoważną do 4.4C na mocy prawa Kubusia.

L=>B = ~L ~> ~B – zamiana implikacji prostej na implikację odwrotną

4.4D
Jeśli nie dostałeś lania to nie ubrudziłeś spodni
~L ~> ~B
Implikacja odwrotna bo jeśli nie dostałeś lania to nie ubrudziłeś spodni albo ubrudziłeś, ale ojciec zastosował akt łaski i darował lanie.

Symboliczna definicja implikacji odwrotnej:
p q p~>q
p q = 1
p ~q = 1
~p ~q = 1
~p q = 0

Dla powyższego mamy:
p= ~L, q= ~B

Podstawiamy do definicji:

p q p~>q
(~L) (~B) = 1
(~L) ~(~B) = 1
~(~L) ~(~B) = 1
~(~L) (~B) = 0

Opuszczamy nawiasy korzystając z twierdzenia:
A = ~(~A)

p q p~>q
~L ~B = 1
~L B = 1
L B = 1
L ~B = 0

Ustawiamy linie „losowo”:

Tabela 4.4D
p q p~>q
L B = 1
L ~B = 0
~L ~B = 1
~L B = 1

Tabele 4.4D i 4.4C są identyczne co dowodzi poprawności praw Kubusia.


4.5 Równoważność implikacyjna w obietnicy

Definicja obietnicy:
Jeśli dowolny warunek to nagroda

Wszelkie obietnice obsługiwane są przez implikację prostą - dobrowolnych obietnic należy dotrzymywać. Każda obietnica zawiera w sobie równoważność implikacyjną, może zajść ale nie musi.

Zobaczmy to na przykładzie:

Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer
E=>K – implikacja prosta

Analiza:
1. E K =1 – egzamin to komputer (gwarancja)
2. E ~K = 0 – egzamin to na 100% komputer
3. ~E ~K =1 – nie egzamin to nie komputer
4. ~E K =1 – nie egzamin to komputer (akt miłości)

Jeśli zdałem egzamin to mam komputer (1). To wymuszenie jest identyczne w implikacji i równoważności.

Jeśli nie zdałem egzaminu to mogę mieć komputer albo nie mieć. Jeśli ojciec zastosuje akt miłości to mam komputer dzięki linii 4, zaszła implikacja. Ojciec ma jednak prawo nie wręczyć komputera zgodnie z linią 3 i nie jest kłamcą. W tym przypadku zajdzie równoważność implikacyjna, bo w linii 4 będzie automatycznie 0. Zauważmy jednak, że równoważność implikacyjną możemy stwierdzić wyłącznie po fakcie egzaminu, czyli musztarda po obiedzie. W momencie wypowiadania obietnica jest zawsze implikacją bo nikt nie zna przyszłości.

W obietnicy prawdopodobieństwo zajścia implikacji jest duże, zaś równoważności implikacyjnej małe.


4.6 Równoważność implikacyjna w groźbie

Definicja groźby:
Jeśli dowolny warunek to kara

Wszelkie groźby obsługiwane są przez implikację odwrotna gdyż nadawca ma prawo do darowania dowolnej kary, inaczej jego wolna wola leży w gruzach. Każda groźba zawiera w sobie równoważność implikacyjną, może zajść ale nie musi.

Przykład:
Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
B~>L – ubrudzone to lanie, implikacja odwrotna bo akt łaski.

Analiza:
1. B L =1 – brudne to lanie
2. B ~L =1 – brudne to nie lanie (akt łaski)
3. ~B ~L =1 – nie brudne to nie lanie (gwarancja)
4. ~B L =0 - nie brudne to zakaz lania

W linii 3 mamy gwarancję braku lania w przypadku czystych spodni, co zachodzi zarówno w implikacji jak i równoważności.

Jeśli ubrudziłem spodnie to albo dostanę lanie albo nie. Wszystko zależy od nadawcy, który może zrobić co mu się podoba. Jeśli wykona karę zgodnie z linią 1 to zajdzie równoważność implikacyjna, bo w linii 2 będzie wówczas automatycznie 0. Jeśli zrezygnuje z wykonania kary to zajdzie implikacja zgodnie z linią 2 (akt łaski). Podobnie jak w obietnicy możemy stwierdzić co zaszło dopiero po fakcie. W momencie wypowiadania groźba jest zawsze implikacją, bo nikt nie zna przyszłości.

W praktyce człowiek wypowiada dużo gróźb których nie wykonuje, w szczególności do dzieci. Zachodzi wówczas implikacja (akt łaski). Znaczna część gróźb jest jednak wykonywana przy spełnionym warunku kary (równoważność implikacyjna), inaczej groźby będą lekceważone przez odbiorcę.


4.7 Zwolnienia w obietnicy i groźbie

Idea zwolnień z obietnic i gróźb jest oczywista. Przykładowo, ojciec obiecał synowi samochód. W międzyczasie matka zachorowała i obaj ustalili, że samochód jest w tym przypadku nieistotny, wszystkie pieniądze przeznaczyli na leczenie matki. Nastąpiło naturalne zwolnienie ojca z danego synowi przyrzeczenia.

1.
Zwolnienia z obietnicy może dokonać osoba której coś obiecano

2.
Anulować groźbę może ten kto ją wypowiedział

3.
Z obietnicy lub groźby wypowiedzianej samemu sobie sam mogę się zwolnić np.
Jeśli dziewczyna mnie rzuci popełnię samobójstwo

Każdy człowiek ma marzenia, zarówno pozytywne (kupię sobie coś) jak i negatywne (dam sąsiadowi w mordę). Oczywistością jest naturalne zwolnienie z takich marzeń, których nikt nie słyszał. Po prostu o nich zapominamy i nikomu nie musimy się z tego tłumaczyć. Człowiek bez marzeń to martwy człowiek.


5.0 Obietnice i groźby w równaniach matematycznych

Powyżej analizowaliśmy obietnice i groźby przy pomocy zero-jedynkowych definicji implikacji prostej (obietnice) i implikacji odwrotnej (groźby). W praktyce po stronie warunku p może być dowolne zdanie złożone, które analizujemy przy pomocy algebry Boole’a. Istotne jest, aby możliwe było określenie dla jakich parametrów wejściowych warunek p jest spełniony. Równoważną do powyższej analizy zero-jedynkowej jest analiza gróźb i obietnic przy pomocy równań matematycznych.


5.1 Obietnica w równaniach matematycznych

Zastosujmy świętą zasadę algebry Boole’a „Jak się mówi tak się pisze” doskonale znaną wszystkim dobrym logikom praktykom, ci od cyfrowych układów logicznych..

Definicja obietnicy:
Jeśli dowolny warunek to nagroda

Zasada „Jak się mówi tak się pisze”:
Dostanę nagrodę (N) gdy spełnię warunek nagrody (W) lub gdy nadawca zdecyduje o daniu nagrody.

Wprowadźmy zmienną uznaniową nadawcy:
U=1 – dam nagrodę
U=0 – nie dam nagrody

Równanie obietnicy:

N=W+U

Gdzie:
N=1 – mam nagrodę
N=0 – nie mam nagrody

W=1 – warunek nagrody spełniony
W=0 – warunek nagrody nie spełniony

Zmienna uznaniowa nadawcy:
U=1 – dam nagrodę
U=0 – nie dam nagrody

Analiza równania obietnicy.

A.
W=1 - odbiorca spełnił warunek nagrody.

Równanie obietnicy przybierze wówczas postać:

N = 1+U = 1 – muszę dostać nagrodę.

W przypadku gdy odbiorca spełni warunek nagrody nadawca nie ma wyjścia i musi dać nagrodę, inaczej jest kłamcą. Zauważmy, że nikt nie zmuszał nadawcy do obiecania czegokolwiek, że obiecał nagrodę z własnej woli, że chce dać nagrodę. Nie ma tu zatem mowy o jakimkolwiek ograniczeniu wolnej woli nadawcy.

B.
W=0 – warunek nagrody nie spełniony

Równanie obietnicy przybiera postać:

N=W+U=0+U=U

Wszystko w rękach nadawcy który podejmuje decyzję o daniu nagrody zgodnie ze swoją wolną wolą, niczym nie ograniczoną.

U=1 – dam nagrodę
U=0 – nie dam nagrody

Przy niespełnionym warunku nagrody (W=0) nadawca może zrobić co mu się podoba i nie zostaje kłamcą. Większość nadawców tak czy siak da nagrodę pod byle pretekstem niezależnym (U=1 - akt miłości), ale nie musi tego robić !

Przykład:
Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer

Akt miłości nie zaszedł:
Nie zdałeś egzaminu (W=0), nie dostajesz komputera ... bo kompletnie się nie uczyłeś (U=0)

Równanie obietnicy:
N = W+U = 0+0 = 0 – nie mam komputera

Akt miłości zaszedł:
Nie zdałeś egzaminu (W=0), dostajesz komputer ... bo widziałem że się starałeś ale miałeś pecha, bo cię kocham, bo tak czy siak zamierzałem kupić ci komputer itp. (U=1 dowolne uzasadnienie niezależne)

Równanie obietnicy:
N=W+U=0+1=1 – mam komputer dzięki dobremu sercu nadawcy (akt miłości)

Nadawca może wręczyć nagrodę pod byle pretekstem, ale nie może wręczyć nagrody z uzasadnieniem zależnym identycznym jak warunek nagrody.

Nie zdałeś egzaminu (W=0), dostajesz komputer ... bo nie zdałeś egzaminu (U=W=0).

Równanie obietnicy:

N=W+U=0+0=0 – zakaz wręczania nagrody z uzasadnieniem zależnym

Nikt nie może robić z człowieka idioty, przede wszystkim matematyka.


5.2 Groźba w równaniach matematycznych

Definicja groźby:
Jeśli dowolny warunek to kara

Zasada „Jak się mówi tak się pisze”:
Zostanę ukarany (K) gdy spełnię warunek kary (W) i nadawca nie anuluje kary aktem łaski.

W groźbie nadawca może skorzystać z aktu łaski ale nie musi tego robić. Przyjmijmy zmienną uznaniową U, którą nadawca może ustawić na dowolną wartość.

Matematyczne równanie groźby:

K=W*U

Gdzie:
K=1 – zostanę ukarany
K=0 – nie zostanę ukarany

W=1 – warunek kary spełniony
W=0 – warunek kary nie spełniony

Nadawca może ustawić zmienną uznaniową na dowolną wartość:

U=1 – ukarać
U=0 – nie karać (akt łaski)

Akt łaski w groźbie zajdzie wtedy, gdy odbiorca spełni warunek kary zaś nadawca odstąpi od wykonania kary (U=0 - akt łaski). Prawo darowania dowolnej kary to fundament wolnej woli człowieka. Nie ma takiej kary, której nadawca nie miałby prawa darować, inaczej jego wolna wola leży w gruzach. W groźbach nadawca ma wolną wolę co oznacza, że może odstąpić od wykonania dowolnej kary i nawet nie musi się z tego tłumaczyć (np. przez „zapomnienie”), może także wykonać wszystkie kary przy spełnionym warunku kary i nie zostanie kłamcą (psychopata).
Akt łaski doskonale znają i stosują w praktyce wszystkie stworzenia na naszej planecie, w szczególności rodzice względem dzieci.

Analiza równania groźby.

K=W*U

A.
W=0 – warunek kary nie spełniony

Równanie groźby przybierze wówczas postać:

K=W*U=0*U=0 – zakaz karanie jeśli warunek kary nie zostanie spełniony.

Zauważmy, że nadawca nie ma tu nic do gadania. Może sobie ustawiać swoją zmienną długo i namiętnie na U=1 (karać) ... a i tak ma zakaz karania (dotyczy psychopatów).

B.
W=1 – warunek kary spełniony

Równanie groźby przybiera postać:

K=W*U=1*U=U

Wszystko w rękach nadawcy który może zrobić co mu się podoba wedle wolnej woli:

U=1 – karać
U=0 – nie karać

Przykład:

Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie

Ubrudziłeś spodnie (W=1), nie dostaniesz lania ... bo samochód cię ochlapał, bo dziś mam dobry humor, bo cię kocham itp. (U=0 dowolne uzasadnienie niezależne)

K=W*U=1*0=0 - nie zostałem ukarany, bo nadawca zastosował akt łaski

Zauważmy, że nadawca może robić co mu się podoba z małym wyjątkiem, nie może darować kary z uzasadnieniem zależnym identycznym jak warunek kary.

Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie

Ubrudziłeś spodnie (W=1), nie dostajesz lania, bo ubrudziłeś spodnie (U=W=1).

Równanie groźby:

K=W*U=1*1=1 – kara musi być wykonana, zakaz darowania kary z uzasadnieniem zależnym

Nikt nie może robić z człowieka idioty, przede wszystkim matematyka.


5.3 Analiza obietnicy w równaniach matematycznych

We wszelkich obietnicach w logice dodatniej mamy odpowiedź kiedy dostaniemy nagrodę, zaś w logice ujemnej odpowiedź kiedy nie dostaniemy nagrody.

Wypowiedziana obietnica:
Jeśli posprzątasz pokój (P) i nie będziesz bił siostry (~B) dostaniesz czekoladę (C)
P*~B => C

W=P*~B - warunek otrzymania czekolady:
N=C - nagrodą jest czekolada

Szczegółową analizę matematyczną powyższego warunku można znaleźć w I części elementarza pkt. 5.3.

Równanie obietnicy:
N=W+U

Zgodnie z teorią obietnicy nawet w przypadku gdy nie spełnię warunku nagrody (W=0) to i tak mogę dostać nagrodę.

N=W+U = 0+U =U – wszystko w rękach nadawcy

Zmienną uznaniową U nadawca ma prawo ustawić na dowolną wartość:
U=1 – dam czekoladę (akt miłości)
U=0 – nie dam czekolady

Zauważmy, że jeśli warunek nagrody zostanie spełniony (W=1) to mam gwarancję czekolady bo:

N=W+U=1+U=1 – muszę dostać nagrodę, niezależnie od zmiennej U.

Załóżmy teraz, że nadawca wypowiedział tą sama obietnicę w logice ujemnej czyli de facto groźbę.

Obietnica wypowiedziana:
Jeśli posprzątasz pokój (P) i nie będziesz bił siostry (~B) dostaniesz czekoladę (C)
P*~B => C

Przejście do logiki ujemnej poprzez negację zmiennych i wymianę operatorów na przeciwne:
~P+B ~> ~C

Ta sama obietnica w formie równoważnej groźby:
Jeśli nie posprzątasz pokoju (~P) lub będziesz bił siostrę (B) nie dostaniesz czekolady (~C).
~P+B ~> ~C

Oznaczmy:
K= ~C – karą jest nie dostanie czekolady

Warunek ukarania:
W= ~P+B

Matematyczne równanie groźby:

K=W*U

Jeśli warunek groźby nie zostanie spełniony W=0, to nadawca ma matematyczny zakaz karania bo:

K=W*U=0*U=0 – zakaz karania niezależnie od zmiennej uznaniowej U nadawcy.

Jeśli warunek groźby zostanie spełniony (W= ~P+B=1) to i tak mogę uniknąć kary dzięki dobremu sercu nadawcy.

K= W*U = 1*U = U – wszystko w rękach nadawcy

Zmienną uznaniową U nadawca ma prawo ustawić na dowolną wartość:

U=1 – karać
K= ~C=1
czyli:
C=0 – karą jest nie dostanie czekolady

U=0 – nie karać
K= ~C=0
czyli:
C=1 – mam czekoladę, bo nadawca darował mi karę (akt łaski)

Zauważmy, że jeśli nie spełnię warunku kary (W= ~P+B=0) to nadawca ma zakaz karania bo:

K=W*U=0*U=0 – zakaz karania niezależnie od zmiennej uznaniowej U
K= ~C=0
czyli:
C=1 – mam czekoladę niezależnie od zmiennej U.


5.4 Analiza groźby w równaniach matematycznych

We wszelkich groźbach w logice dodatniej mamy odpowiedź kiedy poniesiemy karę, zaś w logice ujemnej odpowiedź kiedy tej kary unikniemy.

Wypowiedziana groźba:
Jeśli będziesz bił siostrę (B) lub nie posprzątasz pokoju (~P) dostaniesz lanie (L).
B+ ~P ~> L

Mamy:
K=L – kara to lanie
W= B+ ~P – warunek kary

Szczegółową analizę matematyczną powyższego warunku można znaleźć w I części elementarza pkt. 5.4.

Równanie matematyczne groźby:

K=W*U

Dla spełnionego warunku groźby (W=1) równanie przybierze postać:

K=W*U = 1*U=U

Wszystko w rękach nadawcy:
U=1 - ukarać (lanie)
U=0 – nie karać (akt łaski)

Zauważmy, że jeśli warunek groźby nie zostanie spełniony (W=0) to nadawca nie ma prawa karać bo:

K=W*U = 0*U = 0 – zakaz karania niezależnie od zmiennej uznaniowej U

Groźba w logice ujemnej przechodzi w równoważną obietnicę (prawo Kubusia).

B+ ~P ~>L = ~B*P => ~L – negujemy zmienne i odwracamy operatory

Załóżmy, że nadawca wypowiedział powyższą groźbę w formie obietnicy.

Jeśli nie będziesz bił siostry (~B) i posprzątasz pokój (P) nie dostaniesz lania (~L)
~B*P => ~L

Oznaczmy:

N= ~L - nagroda N to nie dostanie lania (~L)

W= ~B*P - warunek spełnienia obietnicy

Matematyczne równanie obietnicy:

N=W+U

Zgodnie z teorią obietnicy nawet jak nie spełnię warunku obietnicy (W=0) to i tak mogę otrzymać nagrodę.

N=0+U = U

Wszystko w rękach nadawcy:

U=1 - dam nagrodę
N= ~L=1
L=0 – nagrodą jest nie dostanie lania

U=0 – nie dam nagrody
N= ~L=0
L=1 – brak nagrody to dostanie lania

Jeśli warunek obietnicy zostanie spełniony (W=1) to mamy nagrodę niezależnie od zmiennej uznaniowej U.

N=W+U = 1+U=1 – nagroda gwarantowana

N=~L=1
L=0 – nagrodą jest nie dostanie lania


Ostatnio zmieniony przez rafal3006 dnia Pon 8:08, 24 Mar 2008, w całości zmieniany 45 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Metodologia / Forum Kubusia Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin