ŚFiNiA

Katolikus

Tradycyjna teologia naucza, że Bóg stworzył człowieka z wolną wolą i nie zmusza nikogo do zbawienia. Człowiek może odrzucić bożą ofertę zbawienia. Bóg w swojej sprawiedliwości i poszanowaniu wolności człowieka, pozwala na konsekwencje tego wyboru. Nie jest to Jego pierwotne pragnienie, ale jest to zgodne z Jego naturą, która jest sprawiedliwa i miłością, która szanuje wolność.

Czy to myślenie jest zasadne?

Chwila refleksji prowadzi mnie do wniosku, że to nie jest zasadne myślenie, które daje się pogodzić z miłością, odpowiedzialnością i wszechmocą Boga.

Takie myślenie jednak intuicyjnie bardzo się narzuca i pewnie dlatego przez wielu wierzących jest akceptowane.

Całe to myślenie wywala się, gdy zastanowimy się, co to znaczy "zbawienie". Zbawienie w potocznym tego słowa rozumieniu oznacza:
"1. «uratować od czegoś złego»
2. «w religii: ocalić od potępienia wiecznego»"

Czyli zbawienie w perspektywie chrześcijańskiej wiąże się z wyzwoleniem/ocaleniem od zła, grzechu i jego konsekwencji, słabej i niedoskonałej natury, od cierpienia.

Istota zbawiona to taka, która jest wyzwolona od grzechu i jego niszczących konsekwencji, a także jest pojednana z Bogiem. W takiej istocie nie ma żadnych niedoskonałości.

Po pierwsze, jeśli człowiek nie jest zbawiony to oznacza, że jest w stanie niedoskonałości i grzechu, grzechu, który (w zależności od tego jak mocny to jest grzech) infekuje umysł człowieka, a tym samym jego wewnętrzną wolność. Taki człowiek nie jest zdolny do podejmowania w pełni racjonalnych i w pełni wolnych decyzji. Jeśli ktoś odrzuca zbawienie to jest dowód na to, że ktoś taki jest mocno czymś zaślepiony i potrzebuje pomocy, czyli zbawienia..

Po drugie, jeśli Bóg nie zmusza do zbawienia to oznaczałoby to nic innego, jak tylko tyle, że Bóg nie zmusza, aby człowiek poddał się wyzwoleniu/ocaleniu od zła i grzechu, które infekuje człowieka. Czyli Bóg akceptuje ten irracjonalny i chorobowy stan w jakim znalazł się człowiek.

Doprecyzowując ten punkt można zgodzić się, że Bóg nie zmusza do zbawienia, ale to nie oznacza, że akceptuje i pozostawia człowieka z dramatem jego duchowej choroby. Bóg może zadziałać w ten sposób, że pomału zniszczy bariery, które są w człowieku, a które blokują mu otwarcie się na Boga. Gdy Bóg te bariery zniszczy to człowiek naturalnie z własnej i nieprzymuszonej woli otworzy się na zbawienie.

Wniosek końcowy: jeśli Bóg pragnie, by wszyscy zostali zbawieni to Jego pragnienie się spełni. W żaden sposób nie niszczy to wewnętrznej wolności człowieka, a wręcz przeciwnie - przywraca tę wolność.

Ciekawą kontynuacją tego tematu mogłoby być pytanie: dlaczego Bóg nie mógł nas stworzyć od samego początku jako istoty zbawione, czyli wewnętrznie uporządkowane, szczęśliwe i umieścić w jakimś przyjaznym środowisku?

Może bez tego doświadczenia niedoskonałości siebie i świata człowiek nie dowiedziałby się/nie zrozumiał czegoś ważnego o sobie? :think:

Katolikus

Pewien ksiądz tak mi naświetlił sprawę odnośnie naszego istnienia, wolności i Boga:
(jego wypowiedź sobie nagrałem i niżej cytuję fragment)

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Jeszcze jedno z mojej strony uzupełnienie
Jaki tryb zmian osobowości dopuściłbym jako zachowujący indywidualność, tożsamość, osobowość?
- Z grubsza musiałoby owo zmienianie osobowości następować np. tak:
Anioł, który ma zmienić duszę X, wchodzi z nią w dialog, pytając:
skoro konsekwencje pozostawania w tym stanie, w jakim jesteś, są - jak sam widzisz - przykre (cierpienie, męki), to chyba jest coś, co mogłabyś SAMA określić jako "tego już w sobie nie chcę, choć może nie do końca wiem, jak to z siebie usunąć".
I dusza by się zastanowiła nad tym, czy czasem coś w niej nie dałoby się zmienić, czy nie daje na to swojej ZGODY. Powiedzmy, że dusza wskazuje jakąś cechę - np.: no chcę zmienić w sobie tę nadmierną skłonność do zażywania środków poprawiających mi przejściowo nastrój - alkoholu, narkotyków. Ale nie wiem, jak wyrzucić z siebie ową skłonność, bo mimo prób, ciągle upadałam.
Wtedy anioł by powiedział: mam dla ciebie stosowną terapię. Razem, krok po kroku możemy się z problemem uporać. Będę ci stawiał przed twój mentalny wzrok różne sytuacje, z twojego życia i ich konsekwencje. Będziesz tu w jakiś sposób cierpieć, bo pewne wadliwe aspekty twojej osobowości muszą się wypalić. Ale spróbuj to wytrzymać. Będę pomagał ci przetrwać najtrudniejsze chwile, ale w istocie to TY SAMA MUSISZ SIĘ ZMIENIĆ.
I tylko zmiana w takim trybie wg mnie zachowywałaby tożsamość osoby, nie byłaby jej po prostu unicestwianiem. Częściowe unicestwianie też jest bowiem unicestwianiem. Nie jest unicestwianiem jedynie zmienianie się w trybie dobrowolności, świadomości, zgody - w trybie zaufania do tego, kto udziela wsparcia przy tych zmianach.

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

Katolikus

Katolikus

Semele

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

To nie karm.

Jasne ,że Bóg chrześcijański pragnie zbawienia wszystkich, O czym tu dyskutować?

po pierwsze: na czym ma polegać to zbawienie?

po drugie: czy to jest obowiązkowe?

po trzecie : po co Boga tym obciążać?

Tak, Kościół katolicki naucza, że Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi. W Piśmie Świętym znajdujemy fragmenty, które to potwierdzają, np. 1 Tymoteusza 2:4, gdzie napisane jest, że Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. Jednocześnie, zbawienie jest procesem, w którym człowiek musi współpracować z łaską Bożą, a Bóg szanuje wolną wolę człowieka. Oznacza to, że mimo pragnienia Boga, nie każdy człowiek zostanie zbawiony, ponieważ nie każdy podejmie współpracę z Nim w procesie zbawienia.
Więcej informacji na ten temat można znaleźć w następujących źródłach:
Bóg chce zbawienia: dominikanie.info
Czy każdy będzie zbawiony?: Prawosławny Ordynariat Wojska Polskiego
Bezwarunkowe zbawienie: Uwierz Bogu

Semele

katolikus zapytał:dlaczego Bóg nie mógł nas stworzyć od samego początku jako istoty zbawione, czyli wewnętrznie uporządkowane, szczęśliwe i umieścić w jakimś przyjaznym środowisku?

Bóg to przecież zrobił ale Ewa zerwała jabłko.
Razem z Adamem je zjadła.....