ŚFiNiA

Semele

Ateiści mają w Polsce syndrom wykluczenia.

Kościół Katolicki czuje się prześladowany .

Co się wydarzyło w naszej ojczyźnie?
Jak oceniacie te zjawiska?
Jak tę sytuację wyjaśnić i poprawić?

Temat zakładam bo znalazłam tę informację.

Link poniżej.

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Trochę o różnych ateizmach:

Trudno powiedzieć, jaki jest stosunek do osób niewierzących w naszym kraju, gdyż brakuje ogólnopolskich badań. Janusz Omyliński w tekście Jestem ateistą. Czy polscy niewierzący są prześladowani? pisał o najczęstszych pytaniach, które są mu zadawane, gdy ludzie dowiadują się, że nie wierzy: „Jak to, nie chcesz ochrzcić swojego dziecka?”, „Czemu łamiesz się opłatkiem, jak jesteś niewierzący?”, „Co cię powstrzymuje od zdradzania swojej dziewczyny?”. „Jestem ateistą i nie czuję się prześladowany czy dyskryminowany przez ludzi wokół mnie. Chciałbym tylko, żeby częściej okazywano mi szacunek przez zadawanie trudniejszych pytań” – pisze Omyliński. Pod tekstem można znaleźć wiele komentarzy. „Też jestem ateistką. Nie mam nic do wierzących. (…) Nie przeszkadza mi transmitowanie mszy w telewizji czy procesje ani to, że niektórzy biorą śluby czy chrzczą dzieci. Przeszkadza mi to, że Kościół chce decydować o moim życiu. Chce nakazać mi bohaterstwo oraz swoją ideologię, napiętnować publicznie za luźniejsze podejście do pewnych spraw czy odmówić prawa głosu. Ale również jako ateistkę boli mnie to, że pewne poglądy są ściśle przypisane do osób wierzących i niewierzących. Jeśli jestem za aborcją, to nazywa się mnie »mordercą«, jeśli nie jestem »wolna od używek« i mam liberalne podejście do seksu to jestem »rozpustnikiem«. Ale jeśli nie zgadzam się ot choćby z poligamią, emanującym zewsząd erotyzmem i zgadzam z pewnymi założeniami Kościoła jak wierność partnerowi czy docenianie wartości rodziny lub za to, że uważam, że w zachowywaniu czystości przedmałżeńskiej nie ma nic złego, a nawet ma to swoje korzyści zostaję (przez ateistów) okrzyknięta »słuchaczem Radia Maryja«, »PiS-owcem« czy »ciemnogrodzkim katolem«. Tak, boli mnie ta dyskryminacja, której doznaję zarówno od wierzących i ateistów” – przyznaje jedna z komentujących. W Polsce powoli się przyzwyczajamy, że to, co normalne i właściwe, ma wiele twarzy. Większość z nas wciąż wypełnia słusznymi treściami etykietki – wierzący niewierzący, a także Polak, gej, matka, mężczyzna. Ale powoli rośnie liczba osób, które zaczynają omijać społecznie akceptowalne wąskie ścieżki, bo są przekonane, że samookreślenia nie muszą potwierdzać w oczach innych. Nie tyle buduje się w ten sposób różnorodność, która jest czymś naturalnym w dużych grupach, ile staje się ona bardziej widoczna i zaczyna funkcjonować jako jeden z puzzli układanki
[link widoczny dla zalogowanych]