ŚFiNiA

bragi · Dołączył: 15 Cze 2006 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów

Jestem, nowym, młodym userem. Poziom dyskusji w wielu tematach zdecydowanie mnie przerasta ze względu na moje nikłe przygotowanie merytoryczne. Jednak nurtuje mnie pewien problem. Mianowicia jak KK patrzy na ewentualne związki pomiędzy katolikami, a reprezentantami innych wyznań... A jakie jest Wasze zdanie w tym temacie?

Pan Gąsienica

Ja tam palcem pokazywać nie będę, ale mamy tu na Forum ekspertów w tych sprawach

trabka · Dołączył: 01 Maj 2006 Posty: 256 Przeczytał: 0 tematów

Witaj bragi,

Odnośnie nurtującego Pana problemu polecam artykuł ks. Aleksandra Sobczaka [link widoczny dla zalogowanych].

Jeśli zaś chodzi o moje osobiste refleksje na ten temat, to od kilku lat żyję w takim „małżeństwie mieszanym” (czy, wg terminologii ks. Sobczaka, w „małżeństwie podobnym do mieszanego”). Moja żona jest katoliczką (jest nawet wykwalifikowaną teolożką w zakresie teologii dogmatycznej

), ja zaś w związek małżeński wstępowałem jako osoba niewierząca. Bardzo sobie cenię i chwalę nasze małżeństwo i uważam je za udane. Na pewno jednak różnica w kwestiach wiary nie ułatwia nam życia. Na szczęście religijność mojej żony jest bardzo zdrowa, bardzo trzeźwa i daleka od fanatyzmu, ja sam natomiast nie jestem chyba szczególnie wrogo nastawiony do Kościoła czy religii. Myślę, że dla obu stron (katolickiej i niekatolickiej czy niewierzącej) taki związek stanowi pewne wyzwanie i że w takim związku tym większą rolę odgrywają inne czynniki decydujące o tym, że małżeństwo jest udane (w naszym przypadku jest to chyba przede wszystkim ogólna zgodność charakterów – po prostu dobrze się ze sobą rozumiemy; mimo fundamentalnych, wydawałoby się, różnic światopoglądowych, w podobny sposób patrzymy na świat; dobrze się ze sobą czujemy; dobrze nam ze sobą

).

Myślę, że na razie to tyle... A teraz idę zapytać mojej żony, czy to wszystko prawda!

Pozdrawiam serdecznie,

Trąbka

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

KK zezwala na ślub zarówno z człowiekiem niewierzącym, jak i chrześcijaninem innego wyznania.

Mój kolega jest niewierzący, jednak ze względu na swoją żonę brał ślub w KK. Byłem na tym ślubie. On "musiał" przyrzec, że nie będzie przeszkadzał w wychowaniu dzieci w KK.

Moje stanowisko w tej sprawie jest takie:

religijność jest bardzo wrażliwą sferą w życiu człowieka. Człowiek podchodzi do niej indywidualnie. Póki jest młody i oczarowany drugą osobą, to wiara ucieka gdzieś na bok. Choćby był bardzo zaangażowany w życie swojego Kościoła, to jednak nie może się oprzeć pociągowi seksualnemu i zgadza się na pewne ustępstwa.

Problem zaczyna się gdy zauroczenie się kończy. Człowiek znów wybiera dążenie do prawdy czy jak kto woli poszukiwania prawdy.

Zaczynają się kłótnie, a kłótnie na tle religijnym są najgorszym objawem egoizmu: "to ja tu dobrze wierzę, a ten heretyk/ta heretyczka - Bóg ją/go spali na Sądzie" - taki jest tok myślenia itp...

Miałem wiele przykładów w życiu. "Przeszedłem" przez środowisko młodzieży oazowej, Odnowy w Duchu Świętym i widziałem wiele rzeczy. Łącznie z tym jak gość opuszczał żonę, bo "pan" postawił na jego drodze nową "miłość". Oczywiście miał z żoną trójkę dzieci, a nawet gdyby nie miał, to ślubował jej przed Bogiem.....

Świństwo i krzywda w białych rękawiczkach, omaszczona "religią".

Dlatego uważam, że należy się łączyć w pary w ramach tego samego wyznania i tego samego stopnia zaangażowania.

Czyli: żeby niedzielny katolik nie żenił sie z katoliczką - Odnowianką, bo on będzie cierpiał z powodu (np) wstrzemięźliwości seksualnej żony w piątki, a ona będzie "prześladowana dla Imienia Pańskiego" jak to nazwie.

Albo Ewangelik do swojego kościółka, Katoliczka do swojego, a dziecko... na piwo, bo jak rodzice wybrali innych bogów, to on wybierze jeszcze innego.

Ci, którzy jeszcze wierzą, że to można pogodzić w imię "miłości" posłuchajcie: ILE OSÓB PRZEZ TO MA WYCIERPIEĆ, ZANIM SIĘ PRZEKONACIE, ŻE SIĘ NIE DA? Może się da w indywidualnych przypadkach. Ale ktoś musi ustąpić i jak hipokryta musi prawie przyjąć wyznanie innej osoby. Albo obydwoje mają gdzieś swoją wiarę przed ślubem...to i po ślubie się to nie zmienia...

pozdrawiam

mirek

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

a jeszcze...

Najprędzej da się pogodzić ślub osoby wierzącej z niewierzącą, bo ta niewierząca nie wie co to jest fanatyzm religijny.

Oczywiście ja tak napisałem u góry. Ale wiedzcie Ci, którym się to będzie chciało czytać, że ja chrześcijan innych wyznań (jestem katolikiem) nazywam braćmi i jestem za całkowitym połączeniem wszystkich Kościołów, jeśli sie nie da (a nie da się pewnie) pod względem dogmatycznym, to przynajmniej pod względem stołu eucharystycznego.

Opisałem u góry jedynie zaobserwowane przeze mnie problemy.

Ja mam małżeństwo w jednym Kościele oczywiście.

Nie wszyscy muszą się ze mną zgadzać i przyjmuję to w pełni i akceptuję

pozdrawiam

mirek

wujzboj

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

No ja napisałem to, co wywnioskowałem z własnych obserwacji.

To oczywiście nie jest obiektywną prawda lecz moim odczuciem.

pozdrawiam serdecznie

mirek

wujzboj

Ja z takim zjawiskiem tez sie spotkalem. Mysle, ze jest to przejaw niedojrzalosci uczuciowej.

angua

A ja wrócę do tematu małżeństwa katolika z osobą niewierzącą. Jakiś czas temu natknęłam się na coś takiego:

Ponieważ Chrystus umowę małżeńską uczynił sakramentem, dlatego materią i formą tego sakramentu jest zgoda na wspólnotę życia, wyrażona zewnętrznie i przyjęta przez obydwoje nupturientów. Zgoda ta jest narzędziem, przez które Chrystus Bóg-Człowiek udziela małżonkom nadprzyrodzonego dobra.

Aby małżeństwo chrześcijan było sakramentem, konieczna jest wiara i intencja (zob. SC 59). Człowiek w ogóle niewierzący, nie może sakramentu przyjąć. Wymagana jest intencja czynienia tego, co czyni Kościół. Jest to konieczne minimum do ważności sakramentu.

[...]

Nie jest natomiast sakramentem małżeństwo ważnie zawarte przez osoby nieochrzczone. Z chwilą jednak, gdy one przyjmują chrzest, ich małżeństwo staje się sakramentem. Jest to opinia obecnie powszechna. Podstawę do tej przemiany stanowi zgoda małżeńska, która trwa (zob. kan. 1107). Kościół od nawróconych małżonków nie domaga się odnowienia zgody małżeńskiej. Większość autorów przyjmuje również, że nie jest sakramentem małżeństwo osoby ochrzczonej z osobą nieochrzczoną, choćby było zawarte według formy kanonicznej, po uzyskaniu dyspensy od przeszkody różnej religii.

[link widoczny dla zalogowanych]

Czyli co? Mamy małżeństwo, które nie jest sakramentem, ale jednak jest ważnie zawartym małżeństwem w Kościele Katolickim? :think:

Dalej czytamy:

Z nauki Kościoła o nierozdzielności sakramentu małżeństwa od umowy wynika, że chrześcijanie nie mogą zawrzeć małżeństwa wykluczając jego sakramentalność. Jednakże kto chce zawrzeć umowę małżeńską, bądź prawdziwe małżeństwo, tym samym posiada wymaganą intencję przyjęcia sakramentu małżeństwa, chociażby nie wiedział, że małżeństwo jest sakramentem. Małżeństwo byłoby nieważne dopiero na skutek wykluczenia sakramentalności pozytywnym aktem woli, przy świadomości, że sakrament jest nieoddzielny od umowy małżeńskiej.

Jest o chrześcijanach, ale o niewierzących nie...

Przyznam, że wcześniej problem dla mnie nie istniał - dyspensa to dyspensa i koniec. Ale rzeczywiście - jak osoba niewierząca w coś takiego jak sakrament, może tegoż sakramentu udzielić czy też go przyjąć? :think:

wujzboj

Hmmm, a jak noworodek moze przyjac sakrament chrztu?

Mysle, ze wsrod teologow panuje po prostu pewien metlik. Albo - powiedzmy - zrozumiala roznica pogladow na temat sakramentalnosci malzenstwa osoby wierzacej z osoba niewierzaca

angua

No, z noworodkiem to fakt. Ale co z udzielaniem sakramentu? W końcu małżonkowie są szafarzami tegoż...

Co do różnicy zdań - twierdzą tu, że większość tak uważa. Ale to w sumie bez znaczenia, czy większość, czy wszyscy, czy ilu tam. Mnie to po prostu zafrapowało.

wujzboj

Tak, malzonkowie sa szafarzami. Ale sakrament malzenstwa to po prostu wyznanie sobie wzajemnej milosci (ktora WYKLUCZA zdrade lub rozwod kiedykolwiek, jesli choc w jednym momencie byla prawdziwa); charakter sakramentu nadaje jej udzial Boga, Ktory na prosbe chocby jednego z malzonkow zobowiazuje sie do wspierania ich w ich milosci. Potrzeba wiec i wystarcza, zeby obie osoby kochaly i choc jedna zwrocila sie do Boga o wsparcie.

angua

No dobrze, a jakbyśmy przyjęli taki punkt widzenia, o jakim tam pisali:

Większość autorów przyjmuje również, że nie jest sakramentem małżeństwo osoby ochrzczonej z osobą nieochrzczoną, choćby było zawarte według formy kanonicznej, po uzyskaniu dyspensy od przeszkody różnej religii.

Bo ja nie bardzo rozumiem tę konstrukcję i wnioski z tego wynikające. Małżeństwo zawarte w KK, ale nie sakramentalne? I brak sakramentalności, który nie ma wpływu na życie sakramentalne strony wierzącej?

wujzboj

Mysle, ze moga zachodzic sytuacje, w ktorych wiekszosc autorow przyjmuje cos, co nie ma sensu

kawus · Dołączył: 25 Lis 2007 Posty: 377 Przeczytał: 0 tematów

Mam dwa pytania : A co z ewentualnym rozwodem - jeżeli ślub został zawarty (gdzie jedna ze stron nie była chrzczona i nie jest wyznania katolickiego , nie zamierz się ochrzcić nigdy) - a na dodatek lekko traktuje jakiekolwiek przysięgi ?
Co z sakramentem małżeńskim ( mówiącym o nierozerwalności). Czy należałoby rozumieć ,że obowiązuje tylko jedną ze stron ?

abangel666 · Wysłany: Wto 3:57, 04 Mar 2008 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Wto 23:35, 04 Mar 2008 Temat postu:

Przysięga obowiązuje tych, co przysięgali - czyli obie strony.

kawus · Dołączył: 25 Lis 2007 Posty: 377 Przeczytał: 0 tematów

Wuju - Jeszcze raz!!!

Jeden jest katolikiem a drugi - (bez urazy - to tylko przykład) Adwentystą dnia Siódmego bądź Świadkiem Jehovah- diametralnie zróżnicowanym wyznaniem wiary.

abangel666 · Wysłany: Nie 21:06, 30 Mar 2008 Temat postu:

Wuju.... dla ewangelików, małżeństwo się tylko, TYLKO błogosławi, to żaden sakrament.....

M. in. dlatego ewangelicy nie maja oporów by BłOGOSŁAWIĆ małżeństwa gejów i lesbijek.

I za to to cenię Ewangelików, za otwartość i tolerancję.....
Za to, że ewangelicki biskup powiedział:
"nie wyobrażam sobie Raju bez mojego psa"......
(piękne słowa!)

***

Wuj..... tak dla Twojej informacji..... ewangelicy to chrześcijanie.....

***

Najpiękniejsza pastorka ewangelicka:
[link widoczny dla zalogowanych]

(kurcze.... kwadrans mi zajęło umieszczenie tego zdjecia.....)

Drizzt · Wysłany: Pon 7:57, 31 Mar 2008 Temat postu:

To Anglikanka jeśli dobrze pamiętam, to już nie do końca ewangelicyzm. Ale fakt - niebrzydka i cytat z psem też fajny.

wujzboj