ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dlaczego w postawach osób silnie identyfikujących się z grupą, czy władzą (szczególnie dotyczy to integrystów) wyłania się sugestia, iż dopiero "jak się nic nie decyduje samemu, jest się naprawdę posłusznym"?...
- Ta postawa wynika z błędu logicznego, polegającego na podmienieniu pojęcia bycia posłusznym z pojęciem niebuntowania się.

Tymczasem brak buntowania się wcale nie jest od razu posłuszeństwem. Leżący na ziemi kamień przeciw niczemu się nie buntuje, ale nie jest też nikomu posłuszny. Co jest zatem napędem mentalnym dla tych, którzy (w jakimś stopniu bezwiednie, z przyczyn braku zdolności do głębszej analizy znaczeń, których używają w ocenach) do owego utożsamienia niebuntowania się z posłuszeństwem?...

Owa postawa jest pokłosiem OPRESYJNEGO OBRAZU RELACJI SPOŁECZNYCH, w ramach którego przyjmuje się walkę o władzę i dominację jako stan naturalny i niezbywalny. Tutaj opresja, konflikt, wywyższanie jednych nad innych są przyjmowaną, niezbywalną zasadą.
Opcją przeciwną jest OBRAZ RELACJI SPOŁECZNYCH BAZUJĄCY NA WOLNEJ WSPÓŁPRACY - tutaj nie toczy się (a przynajmniej nie powinna się toczyć) żadna walka o dominację, bo każdy członek społeczności zajmuje się swoimi sprawami, nie próbując nikomu niczego narzucać. Tutaj ewentualne rygory w działaniu biorą się nie z arbitralnej decyzji władców, lecz z DOGADANIA SIĘ ZE SOBĄ ludzi, uznanie przez nich konieczności, aby ten czy inny aspekt życia poddać rygorowi, czyli jakiejś postaci przymusu.

Michał Dyszyński