 |
ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Czy zgadzasz się z matematyczną definicją warunku wyatarczającego podaną przez Macjana? |
| TAK |
|
100% |
[ 1 ] |
| NIE |
|
0% |
[ 0 ] |
|
| Wszystkich Głosów : 1 |
|
| Autor |
Wiadomość |
rafal3006
Opiekun Forum Kubusia
Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 32547
Przeczytał: 41 tematów
Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 12:21, 27 Cze 2012 Temat postu: Definicja warunku wystarczającego. |
|
|
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/czy-logika-sama-w-sobie-jest-blednym-kolem,4405-100.html#177574
| marekmosiewicz napisał: |
Wuju Zbóju, ale można spojrzeć na to tak, że logika wskazuje, że powinno działać to co jest prawdziwe, a logika wg samej siebie nie jest prawdziwa, więc działać nie powinna. Tak więc jest przynajmniej jedna nieprawdziwa rzecz która całkiem dobrze działa. Może pragmatycznie trzeba by poszukać innych.
|
KRZiP działa dobrze przez przypadek ...
Zobaczmy co na temat warunku wystarczającego => i koniecznego ~> ma do powiedzenia matematyka Ziemian.
Warunek wystarczający:
[link widoczny dla zalogowanych]
Warunek wystarczający (inaczej warunek dostateczny) - każdy warunek, z którego dany fakt wynika. Jeżeli warunek wystarczający zachodzi (wystarczy, by zachodził), wówczas zachodzi dany fakt.
Na przykład, jeżeli liczba jest podzielna przez 10, to jest podzielna przez 5. Fakt podzielności przez 10 jest warunkiem wystarczającym dla podzielności przez 5, natomiast fakt podzielności przez 5 jest warunkiem koniecznym dla podzielności przez 10.
Warunek wystarczający nie musi być warunkiem koniecznym - liczba nie musi wcale być podzielna przez 10, by była podzielna przez 5
Warunek konieczny:
[link widoczny dla zalogowanych]
Warunek konieczny - wniosek wypływający z danego faktu. Jeżeli fakt ma zaistnieć, to zaistnieć (koniecznie) musi również fakt będący wnioskiem.
Na przykład: jeżeli liczba jest podzielna przez 15, to jej ostatnią cyfrą jest 0 lub 5.
Jest to oczywiste, bo liczba podzielna przez 15 jest podzielna przez 5, a ostatnią cyfrą takiej liczby może być jedynie 0 lub 5. Zatem - to, że ostatnią cyfrą liczby jest 0 lub 5 jest warunkiem koniecznym dla podzielności przez 15 - liczba KONIECZNIE musi mieć ostatnią cyfrę 0 lub 5, by była podzielna przez 15. Nie ma zatem sensu badanie podzielności przez 15 liczb, które nie kończą się na 0 lub 5.
Nie jest to jednak warunek wystarczający - liczba może kończyć się na 0 lub 5, a jednak nie być podzielna przez 15.
Fragment z podpisu:
15.1 Dlaczego stara matematyka działa?
… bo poprawnie (choć nadmiarowo) rozpoznaje warunek wystarczający => i korzysta z poprawnej definicji równoważności.
Równoważność to wynikanie => w dwie strony:
p<=>q = (p=>q)*(q=>p)
Jedynym ziemianinem w historii 6-cio letniej wojny algebra Kubusia vs KRZiP który podał poprawną definicję warunku wystarczającego => był wykładowca logiki Macjan.
Weźmy zdania równoważne matematycznie:
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to jest podzielna przez 2
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
Jeśli dowolna liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
P8=>P2
Między tymi zdaniami nie ma żadnej różnicy, znaczą dokładnie to samo, to jest warunek wystarczający =>, który można poprawnie zdefiniować także kwantyfikatorem dużym w algebrze Kubusia i KRZiP, matematycznie o definicji identycznej w KRZiP (Macjana) i algebrze Kubusia !
W algebrze Kubusia kwantyfikator duży to warunek wystarczający => o takiej definicji:
p=>q
Jeśli zajdzie p to na pewno => zajdzie q
Z czego wynika że druga linia musi być twardym fałszem
Z czego wynika że p musi być wystarczające dla q
gdzie:
=> - warunek wystarczający, spójnik "na pewno" między p i q w całym obszarze matematyki, to nie jest operator logiczny!
Dokładnie to samo w zapisie kwantyfikatorowym:
/\x Jeśli p(x) => q(x)
Dla dowolnego przypadku x, jeśli zajdzie p(x) to na pewno => zajdzie q(x)
W algebrze Kubusia fragment w powyższej definicji:
„Jeśli zajdzie p(x)”
jest filtrem na mocy którego mamy zakaz rozpatrywania przypadków ~p(x).
Macjan, zgodnie z KRZiP rozpatruje wszystkie przypadki, czyli iteruje zarówno po p jak i ~p.
Artykuł Macjana w oryginale:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/paradoks-warunku-wystarczajacego,3164.html#56053
Kopia artykułu Macjana:
| macjan napisał: | PARADOKS WARUNKU WYSTARCZAJĄCEGO
Artykuł napisany pod wpływem dyskusji z rafalem3006, zwanym również Kubusiem. Mam nadzieję, że wyjaśni on, jak należy właściwie pojmować pojęcie "warunek wystarczający" i czym grozi jego niezrozumienie. Napisany jest z dedykacją dla Kubusia, ale może przyda się nie tylko jemu. Zdaję sobie też sprawę z tego, że nie jest to nic odkrywczego, ale dyskusja z Kubusiem pokazała, że jest potrzebne.
Wymagana znajomość elementarnych pojęć z logiki matematycznej:
- zdanie
- implikacja
- forma zdaniowa
- kwantyfikatory
Zaczynamy. Weźmy na początek proste zdanie, będące prawidłem matematycznym: "Jeśli liczba jest podzielna przez 8, to jest podzielna przez 2". Dokonajmy rozbioru logicznego:
| Kod: | p: Liczba jest podzielna przez 8.
q: Liczba jest podzielna przez 2. |
Nasze zdanie ma zatem postać p => q. Oczywiście nietrudno wykazać, że jest ono prawdziwe niezależnie od liczby, którą rozpatrujemy. Dzięki temu twierdzeniu, badając podzielność liczby przez 8, możemy czasem od razu dostać informację o podzielności przez 2. Spójrzmy na tabelkę zerojedynkową dla implikacji:
| Kod: | p q p=>q
0 0 1
0 1 1
1 0 0
1 1 1 |
Wiemy już, że zdanie p => q jest prawdziwe. Zatem wiedząc, że p=1, możemy wnioskować, że q=1, co wynika właśnie z tej tabelki. Dlatego mówimy, że implikacja p => q oznacza, że p jest warunkiem wystarczającym dla q, czyli gdy p jest prawdą, to automatycznie q również.
Weźmy teraz inne zdanie, dotyczące nie prawideł matematyki, lecz otaczającego nas świata: "Jeśli Ziemia ma kształt banana, to pies ma osiem łap". Zbadajmy jego prawdziwość:
| Kod: | r: Ziemia ma kształt banana.
s: Pies ma osiem łap. |
Na podstawie obecnej wiedzy stwierdzamy, że r=0 i s=0. Odczytujemy z tabelki wartość naszego zdania r => s. PRAWDA! Czy zatem posiadanie przez Ziemię kształtu banana gwarantuje, że pies będzie miał osiem łap? Logika daje nam wszak warunek wystarczający. Paradoks? Czy to jest powód, by buntować się przeciwko logice matematycznej i uważać ją za stek bzdur?
Powoli. Wróćmy do zdania o liczbach. Dlaczego stwierdziliśmy, że jest ono prawdziwe? Żeby to ustalić, trzeba najpierw ustalić prawdziwość zdań składowych, p i q. Złote gacie dla tego, kto tego dokona, ponieważ z punktu widzenia logiki to nie są poprawne zdania! Nie można ustalić prawdziwości "zdania" p: "Liczba jest podzielna przez 8.", bo nie wiadomo jaka liczba. Jak z tego wybrnąć? Niestety, tu wkracza odrobinę bardziej zaawansowany aparat logiki, a ten brutalny skrót myślowy może wzbudzać wątpliwości.
To, czego potrzebujemy, to formy zdaniowe. Jak wiemy, forma zdaniowa to funkcja, która przyjmuje dowolne argumenty, a zwraca zdanie. W tym przypadku naszym argumentem będzie liczba:
| Kod: | p(x): Liczba x jest podzielna przez 8.
q(x): Liczba x jest podzielna przez 2. |
Zauważmy, że gdy weźmiemy konkretny argument, otrzymujemy poprawne zdanie, np. p(5), p(16), q(8). Nasze twierdzenie spróbujemy zatem również poprawić: "Jeśli liczba x jest podzielna przez 8, to jest podzielna przez 2". Jak to zapisać? p(x) => q(x)? Nie. p(x) i q(x) to nie są poprawne zdania, zdaniami staną się dopiero, gdy wstawimy konkretny x. Takie zdanie, jak zapisaliśmy teraz, nadal nie informuje nas, o którą liczbę chodzi. A która liczba nas interesuje? 8? 10? 69? Oczywiście wszystkie! I tu z pomocą przychodzi nam kwantyfikator ogólny. W finalnej wersji nasze zdanie będzie brzmieć: "Dla dowolnej liczby x, jeśli jest ona podzielna przez 8, to jest podzielna przez 2". W zapisie matematycznym będzie to pewnie wyglądać jakoś tak:
gdzie A oznacza kwantyfikator ogólny (z braku lepszego symbolu).
I teraz uwaga: DOPIERO TAKIE ZDANIE OKREŚLA "WARUNEK WYSTARCZAJĄCY". Bierzemy tu bowiem wszystkie możliwe liczby i rzeczywiście okazuje się, że gdy p jest prawdziwe, to zawsze q też. Mamy więc gwarancję.
Powróćmy do zdania o psie i bananie. Próba powtórzenia dla niego powyższego rozumowania kończy się fiaskiem. r i s, to gotowe zdania, a nie formy zdaniowe - nie mamy tu żadnego argumentu. Z tego powodu niemożliwe jest zastosowanie kwantyfikatora, czyli tej sytuacji nie da się uogólnić. A przecież zdanie, co tyczy się tylko jednego konkretnego przypadku, to nie jest żadna gwarancja.
Wnioski
Twierdzenia matematyczne często przedstawia się w postaci "Jeśli p, to q", np. "Jeśli liczba jest podzielna przez 8, to jest podzielna przez 2". Jest to niestety skrót myślowy - prawidłowe twierdzenie nie jest postaci (p => q), tylko (A(x) (p(x)=>q(x))*, gdzie x to jakaś rozpatrywana zmienna (np. liczba), oczywiście zmiennych tych może być więcej i niekoniecznie muszą być to liczby.
W przypadku twierdzeń matematycznych używa się często sformułowania "warunek wystarczający". Musimy pamiętać, że nie dotyczy ono "zwykłej" implikacji, lecz dopiero tej właściwej postaci twierdzenia. Przedstawianie twierdzenia w postaci prostej implikacji dwóch zdań jest skrótem myślowym. Nieświadomość tego faktu prowadzi do paradoksów, gdy usiłujemy podpiąć pojęcie "warunek wystarczający" pod zwykłą implikację.
Niestety ów skrót myślowy jest używany nawet w podręcznikach szkolnych, bez koniecznego objaśnienia, gdyż ich autorzy wychodzą z założenia, że "nie ma po co mieszać uczniom w głowach, bo i tak na to nie wpadną, a objaśnienia nie skumają". Zakładanie, że uczeń jest kretynem, który tylko ślepo "wkuwa" to, co w książce, to niestety częsta praktyka wśród autorów podręczników i zadań, nieuchronnie prowadząca do pokrzywdzenia osób zdolnych i samodzielnie myślących (vide tegoroczna matura).
Należy zatem zapamiętać, że warunek wystarczający = implikacja pod kwantyfikatorem ogólnym.
*) Podana tutaj postać twierdzenia jest przykładowa i oczywiście dopuszczalne są inne, choć oparte o ten sam wzorzec. Np. w wielu twierdzeniach zamiast implikacji występuje równoważność. Zdarzają się też, chociaż bardzo rzadko, twierdzenia (a raczej lematy), które używają kwantyfikatora szczegółowego (istnieje...) zamiast ogólnego. |
Fakt że Macjan w kwantyfikatorze dużym iteruje po całej dziedzinie p i ~p, natomiast w algebrze Kubusia wystarczy iterować wyłącznie po zbiorze aktualnym zdefiniowanym w poprzedniku (czyli wyłącznie po p), jest z punktu widzenia matematyki totalnie nieistotny, bowiem obie te definicje, Macjana i AK wypluwają identyczne wyniki.
Jak ktokolwiek znajdzie choćby najmniejszą różnicę w wyniku dla dowolnego przykładu, natychmiast kasuję algebrę Kubusia!
Zdanie wytłuszczone wyżej jest dowodem równoważności definicji warunku wystarczającego w AK i KRZiP !
Tylko i wyłącznie dlatego KRZiP działa poprawnie w udowadnianiu dowolnej równoważności na mocy jedynie słusznej, uwielbianej przez matematyków definicji równoważności:
p<=>q = (p=>q)*(q=>p)=1*1=1
gdzie:
=> - warunek wystarczający zgodny z definicją AK, to nie jest operator logiczny!
Pytanie do powyższego jest tylko jedno …
Jeśli Macjan ma rację i podana przez niego definicja warunku wystarczającego => jest poprawna, to dlaczego nie ma tego banału w szkołach, dlaczego w Wikiedii wypisują jakieś definicje na "czuja" zamiast podać matematyczny opis warunku wystarczającego, czyli po prostu „implikację pod kwantyfikatorem dużym”, jak to ładnie określił Macjan w swym genialnym, jak na współczesną matematykę artykule.
Odpowiedź jest banalna …
Nie ma tego banału (jak to określił Macjan) z bardzo prostej przyczyny.
Nawet średni w matematyce uczeń natychmiast zapyta:
Panie profesorze, podał pan piękną, bo zgodną z naturalną logiką człowieka, matematyczną definicję warunku wystarczającego =>, to definicja kwantyfikatora dużego.
/\x p(x)=>q(x)
Jaka jest zatem MATEMATYCZNA definicja warunku koniecznego?
Jedyną możliwą odpowiedzią profesora jest odpowiedź:
Nie ma matematycznej definicji warunku koniecznego.
Uczeń:
... ale dlaczego jest matematyczna definicja warunku wystarczającego => (kwantyfikator duży) a nie ma matematycznej definicji warunku koniecznego ~>?
Definicja warunku koniecznego w algebrze Kubusia:
Warunek konieczny ~> między p i q zachodzi wtedy i tylko wtedy gdy z zanegowanego poprzednika wynika => zanegowany następnik.
p~>q = ~p=>~q
~p~>~q = p=>q
gdzie:
=> - warunek wystarczający => kwantyfikator duży w KRZiP (Macjana) oraz AK
~> - warunek konieczny o definicji w algebrze Kubusia jak wyżej
… a jak jest matematyczna definicja warunku koniecznego w KRZiP???!!!
Pytanie do Interlokutorów:
Czy zgadzasz się z matematyczną definicją warunku wystarczającego => podaną przez Macjana?
Ostatnio zmieniony przez rafal3006 dnia Śro 13:32, 27 Cze 2012, w całości zmieniany 10 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Czy zgadzasz się z matematyczną definicją warunku wyatarczającego podaną przez Macjana? |
| TAK |
|
100% |
[ 1 ] |
| NIE |
|
0% |
[ 0 ] |
|
| Wszystkich Głosów : 1 |
|
| Autor |
Wiadomość |
rafal3006
Opiekun Forum Kubusia
Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 32547
Przeczytał: 41 tematów
Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Śro 16:22, 27 Cze 2012 Temat postu: |
|
|
[link widoczny dla zalogowanych]
| Slupek napisał: | | Proszę o zwięzłe przedstawienie tejże definicji. |
| macjan napisał: |
Pochyłe to moja wstawka.
Nasz przykład:
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
P8=>P2 - algebra Kubusia
To samo w kwantyfikatorze dużym:
/\x P8(x)=>P2(x) - algebra Kubusia plus KRZiP Macjana
Oczywiście wszystkie! I tu z pomocą przychodzi nam kwantyfikator ogólny. W finalnej wersji nasze zdanie będzie brzmieć: "Dla dowolnej liczby x, jeśli jest ona podzielna przez 8, to jest podzielna przez 2". W zapisie matematycznym będzie to pewnie wyglądać jakoś tak:
gdzie A oznacza kwantyfikator ogólny (z braku lepszego symbolu).
I teraz uwaga: DOPIERO TAKIE ZDANIE OKREŚLA "WARUNEK WYSTARCZAJĄCY". Bierzemy tu bowiem wszystkie możliwe liczby i rzeczywiście okazuje się, że gdy p jest prawdziwe, to zawsze q też. Mamy więc gwarancję.
Należy zatem zapamiętać, że warunek wystarczający = implikacja pod kwantyfikatorem ogólnym.
|
Na początek wytłumaczę różnice interpretacyjne kwantyfikatorów w AK i KRZiP.
Mamy nasze zdanie:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
P8=>P2 - algebra Kubusia
To samo w kwantyfikatorze dużym:
/\x P8(x)=>P2(x) - algebra Kubusia plus KRZiP Macjana
Słownie w KRZiP plus Algebra Kubusia:
Dla dowolnej liczby x jeśli x jest podzielna przez 8 to na pewno x jest podzielna przez 2
To co wyżej to przedszkolny banał.
W logice zgodnej z naturalną logiką człowieka, AK, aby dowieźć powyższego wystarczy iterować wyłącznie po liczbach zdefiniowanych w poprzedniku p, czyli wyłącznie po zbiorze liczb podzielnych przez 8
[8,16,24,32…]
Tu mamy banał, zdanie A spełnia definicję kwantyfikatora dużego, jest prawdziwe.
KRZiP powyższy zapis kwantyfikatorowy interpretuje inaczej.
W KRZiP ignoruje się zastrzeżenie z poprzednika:
„Jeśli liczba x jest podzielna przez 8”
i pod x podstawia się totalnie wszystkie liczby naturalne.
Dlaczego?
Wynika to z istoty działania KRZiP.
Schematy działań AK i KRZiP w stosunku do kwantyfikatora dużego
Algebra Kubusia!
Definicja implikacji prostej:
| Kod: |
P8 P2 P8=>P2
A: 1 1 =1 /P8*P2=1 bo 8,16,24…
B: 1 0 =0 /P8*~P2=0 - nie ma takich liczb
/zbiory P8 i ~P2 są rozłączne
C: 0 0 =1 /~P8*~P2=1 bo 1,3,5,7…
D: 0 1 =1 /~P8*P2=1 bo 2,4,6…
|
Jak działa algebra Kubusia?
W komentarzu (po „/”) mieściłem algebrę zbiorów z AK, dokładnie widać do którego pudełka jakie liczby wpadają.
Po nieskończonej ilości losowań wyłącznie pudełko B będzie puste, stąd jedyne zero w definicji implikacji prostej.
Algebra Kubusia jeśli już iteruje po wszystkich możliwych liczbach naturalnych (jak wyżej) to daje odpowiedź iż zdanie P8=>P2 spełnia kompletną, zero-jedynkową definicję operatora implikacji prostej, zdanie a jest wiec implikacją prostą - ale dopiero po udowodnieniu tego jak wyżej!
… czyli trzeba przeanalizować wszystkie liczby naturalne!
KRZiP!
Jak działa KRZiP?
Definicja implikacji prostej:
| Kod: |
P8 P2 P8=>P2
A: 1 1 =1
B: 1 0 =0
C: 0 0 =1
D: 0 1 =1
|
Mamy nasze zdanie:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
P8=>P2 - algebra Kubusia
B.
To samo w kwantyfikatorze dużym:
/\x P8(x)=>P2(x) - algebra Kubusia plus KRZiP Macjana
W KRZiP zdanie A jest niepoprawne matematycznie, jedynym akceptowanym zdaniem jest zdanie B.
Pytanie pierwsze:
Jak kto znajdzie dowolne twierdzenie matematyczne w szkole do liceum włącznie w innej postaci niż błędna forma (zdaniem KRZiP) „Jeśli…to…” to kasuję AK.
… ale to była tylko dygresja.
W KRZiP p i q to dwa niezależne zdania.
Dla naszego przykładu:
p: Liczba jest podzielna przez 8.
q: Liczba jest podzielna przez 2.
Iterujemy po kolei po wszystkich liczbach naturalnych.
I.
Liczba 1
P8(1) =0, P2(1)=0
Zaglądamy do świętej tabelki gdzie dla:
[0,0]
mamy odpowiedź: =1
Oczywistym jest że ta liczba wpada do pudełka C, ale KRZiP rżnie głupa udając że nie wie do którego pudełka wpadnie 1
II.
Liczba 2
P8(2)=0, P2(2)=1
Święta tabelka przyniesiona w teczce idioty odpowiada nam:
[0,1] =>1 - pudełko D
III.
Liczba 8
P8(8)=1, P2(8)=1
O święta tabelko, co rozkażesz?
[1,1]=>1 - pudełko A
Możemy sobie tak jechać po wszystkich liczbach naturalnych jak to robi KRZiP. Pewne jest że pudełko B będzie puste a pozostałe niepuste.
Debil KRZiP udaje że tego nie widzi!
Co zatem rozstrzyga debilek?
Przeiterował po wszystkich możliwych liczbach naturalnych i nigdy nie otrzymał zwrotu:
[1,0] =0 (fałsz)
… bo o liczbę:
P8(x), ~P2(x)
Nie miał żadnych szans się zapytać!
… bo takiej liczby po prostu nie ma!
KRZiP prawidłowo wnioskuje z tego faktu że wobec tego linia B jest fałszem, ze względu na założoną definicje implikacji prostej.
Gdyby wystąpiła linia B:
to zwrot byłby taki:
P8(x), ~P2(x) =0
Czyli dla jakiegoś tam parametru x dostalibyśmy zwrotny fałsz (0).
Oczywiście w tym momencie kończymy dowód, zdanie jest implikacją prostą fałszywą.
Dokładnie z tej IDIOTYCZNEJ techniki, bierze się pojęcie tautologii:
„Zdanie zawsze prawdziwe”
czyli dla naszego przykładu, rozpatrzyłem wszystkie liczby naturalne i nigdy nie otrzymałem zwrotnego fałszu.
Tautologia to największy IDIOTYZM w historii ludzkości, jak coś jest zawsze prawdziwe to nie ma żadnej logiki!
Tautologia = operator chaosu:
| Kod: |
p q p~~>q
1 1 =1
1 0 =1
0 0 =1
0 1 =1
|
Przykład zdania zawsze prawdziwego będącego tautologią:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to może ~~> być podzielna przez 3
P8~~>P3=1 bo 24
P8~~>~P3=1 bo 8
~P8~~>~P3=1 bo 1
~P8~~>P3=1 bo 3
W którym miejscu drodzy Ziemianie jest tu jakakolwiek logika?
Pewne jest że matematycy to nie idioci i nikt nie rozpatruje liczb niepodzielnych przez 8 (linie C i D) bowiem na mocy definicji i tak zawsze w tym przypadku otrzymamy zwrotne 1, zatem rozpatrywanie liczb niepodzielnych przez 8 algorytmem KRZiP to tylko nieszkodliwe bicie piany przez IDIOTĘ który nie widzi iż na mocy definicji wcale nie musi tego robić!
Dokładnie z tego powodu definicje warunku wystarczającego w AK i KRZiP są matematycznie równoważne!
Algebra Kubusia ma w dupie liczby niepodzielne przez 8 na mocy definicji kwantyfikatora dużego w AK - patrz poprzedni post.
Czy czegoś nie rozumiesz?
Ostatnio zmieniony przez rafal3006 dnia Śro 22:54, 27 Cze 2012, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Czy zgadzasz się z matematyczną definicją warunku wyatarczającego podaną przez Macjana? |
| TAK |
|
100% |
[ 1 ] |
| NIE |
|
0% |
[ 0 ] |
|
| Wszystkich Głosów : 1 |
|
| Autor |
Wiadomość |
rafal3006
Opiekun Forum Kubusia
Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 32547
Przeczytał: 41 tematów
Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 22:08, 28 Cze 2012 Temat postu: |
|
|
[link widoczny dla zalogowanych]
Ok
Widzę, że jakiś wielbiciel Windziarza zagłosował.
Windziarz:
p=>q
Jeśli zajdzie p to na pewno zajdzie q
Wedle Windziarza warunkiem wystarczającym jest samo p, bez związku z q.
Oczywiście taka definicja jest w TOTALNEJ sprzeczności z naturalną logika człowieka, definicję tą wyśmieją wszyscy normalni (czyli nie matematycy).
Świat normalnych:
Jeśli zwierze jest psem to na pewno ma cztery łapy
P=>4L=1
Tu jest oczywiste dla każdego normalnego że bycie psem wystarcza aby mieć cztery łapy
Definicja Windziarza:
Jeśli zwierzę jest psem to 2+2=4
czy bycie psem wystarcza aby 2+2=4?
Weźmy zdanie rodem z wariatkowa, czyli z podręcznika matematyki do I klasy LO.
Dzieciaków w I klasie LO naucza się iż prawdziwe jest takie zdanie:
[link widoczny dla zalogowanych]
Jeśli pies ma osiem łap, to Księżyc krąży wokół Ziemi
Każdemu normalnemu człowiekowi wyjdzie tu iż:
Ponieważ pies nie ma ośmiu łap to Księżyc nie może krążyć wokół Ziemi.
Trzeba być idiotą, aby twierdzić że miedzy dwoma TOTALNIE niezależnymi zdaniami może cokolwiek wynikać.
Z dedykacją dla kogoś kto zagłosował na NIE:
Wikipedia:
Warunek wystarczający (inaczej warunek dostateczny) - każdy warunek, z którego dany fakt wynika. Jeżeli warunek wystarczający zachodzi (wystarczy, by zachodził), wówczas zachodzi dany fakt.
Zgoda w 100% ... ale to jest algebra Kubusia a nie KRZiP 
Oczywiście to jest pogrzeb definicji warunku wystarczającego Windziarza.
Weźmy takie zdanie:
Jeśli pies jest różowy to krowa śpiewa w operze
PR=>KS
Poproszę o dowód w jaki sposób z faktu że pies jest różowy wynika iż krowa śpiewa w operze.
Życzę powodzenia,
Kubuś
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
