ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Cała ekonomia świata, jak do tej pory opierała się na dogmacie, że wzrost gospodarczy jest dobrem. Tymczasem mamy problem z klimatem, zanieczyszczeniem środowiska, degradacją przyrody Ziemi. Ja obawiam się, że paradygmatu "więcej towarów, więcej aktywności ludzkiej, więcej zużycia/przetworzenia zasobów oznacza lepiej" nie da się wybronić w kontekście tej prostej okoliczności, że zużywają one zasoby planety.
To są po prostu rzeczy nie do pogodzenia.

fedor

Stąd niektórzy lewicowi aktywiści zaczęli głosić już kanibalizm w celu ochrony dobra ekologicznego planety

[link widoczny dla zalogowanych]

No i kto im zabroni? Przecież nie Kościół :mrgreen:

mat

Michał Dyszyński

O.K.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Warto tu chyba dodać, że gdyby w końcu jakoś dogadano się w kwestii ograniczenia wzrostu gospodarczego, to pytanie JAK TO ZROBIĆ, aby nie wywołać gigantycznych zawirowań ekonomicznych i społecznych jest bardzo palące. Wg mnie nie wiadomo nawet jak dobrze podejść do sprawy. Cały system ekonomiczny świata jest nastawiony na wzrost i tylko na wzrost. Zmniejszenie wartości produkcji i usług - przy zachowaniu dotychczasowych zasad ekonomicznych - spowodowałoby z miejsca zwolnienia pracowników, depresję gospodarczą i ubożenie społeczeństw (szczególnie tych najbardziej zagrożonych biedą warstw).
Jeśliby jakoś sprawę można było ugryźć to jedynie chyba metodami dość zaawansowanej regulacji - np. wymuszającej po prostu skrócenie godzin pracy. To chyba jest najbardziej obiecująca ścieżka, bo zachowuje względnie równomierny rozkład dochodów społeczeństw. Gdyby dorzucić do tego jakieś znaczne obciążenia podatkowe na dziedziny gospodarki najbardziej energochłonne i surowcochłonne, to może by to jakoś zadziałało. Dodałbym jeszcze regulacje wymierzone w praktykę wymuszania częstej wymiany dóbr, planowanego postarzania produktów, czy blokowanie przez producentów możliwości napraw urządzeń.

Problem jest z konsensusem w skali świata - jeśli jedni ograniczą swoją gospodarkę, a inni będą próbowali wykorzystać to, w celu uzyskania przewagi ekonomicznej, to cały układ się zawali.

fedor

O.K.

fedor

Michał Dyszyński

O.K.

Michał Dyszyński

szaryobywatel

Michał Dyszyński

O.K.

O.K.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Gdy patrzę na to, jak funkcjonuje społeczeństwo, to mam duże wątpliwości, czy istnieje szansa na przebudzenie się ludzkości do poważnego myślenia o ekologii. Wszystko wokół jest nastawione na ekspansję, obowiązkiem jest wzrost. Wzrost - nie harmonia, nie efektywność wykorzystania.
Ja pamiętam jeszcze czasy, gdy opakowań jednorazowych nie było wcale. Na zakupy chodziło się z siatką i to działało. Nie było pralek automatycznych, zmywarek (teraz jedna u mnie pracuje w kuchni, a pralkę uruchamiamy prawie codziennie). Ludzkość ustanowiła sobie standardy bardzo wygórowane
- sterylna czystość
- wygoda, granicząca z nonszalancją wobec środowiska
- ściganie się na zużycie dóbr - kto więcej zużyje, ten lepszy, bardziej godny szacunku

Przy takiej mentalności ludzkości, chyba ekologia planety MUSI SIĘ ZAWALIĆ. Emisja CO2 jest tu kroplą w morzu. Bo standardy życia, do jakich się przyzwyczailiśmy promują wymianę (niepotrzebnie) towarów trwałych, promują lekkomyślność, zawłaszczanie dla siebie przestrzeni, dóbr, przyrody.
Niestety, ale wg mnie po prostu zasady wolnorynkowe powinny zostać - w obliczu katastrony ekologicznej - po prostu bardzo mocno ograniczone, poddane kontroli. Paradygmat aktualny - wzrost, jako dobro z którym się nie dyskutuje - powinien zostać podmieniony na zaspokojenie potrzeb niezbędnych ludzi w sposób maksymalnie nieuciążliwy dla środowiska, a to, co ponad powinno zostać poddane drobiazgowej wycenie pod kątem bilansu dla ekologii.
To, że ktoś ma więcej pieniędzy nie powinno być już wystarczającym powodem do możliwości zawłaszczenia zasobów ekologicznych Ziemi. Tak jak dzisiaj już standardem myślenia jest, że posiadanie nawet wielkiej ilości pieniędzy nie powinno wiązać się z uprzywilejowaniem danej osoby względem przepisów prawa. Tutaj ZASADĄ (praktyka jeszcze nie jest w stanie tego wypełnić, ale to już jest inne zagadnienie) jest, że jako ludzie jesteśmy równi, więc teoretycznie w sądzie najbogatszy i najbiedniejszy mieszkaniec Ziemi powinni być równo traktowani, ich odpowiedzialność za postępki powinna być wyceniana niezależnie od stanu finansów. Uważam, że coś podobnego powinno objąć ekologię - w zakresie dostępu do zasobów ekologicznych bogactwo nie powinno uprzywilejowywać, albo przynajmniej powinien zostać stworzony SYSTEM BILANSOWANIA zużycia środowiska. Jeśliby np. ktoś bardzo bogaty chciał sobie zużyć dużo więcej zasobów na mieszkanie w bardzo wielkim domu, to dostałby wycenę ile to musi sfinansować projektów ekologicznych w zamian, np. ile drzew posadzić, oceanu oczyścić, wesprzeć badania naukowe nad sposobami ochrony środowiska.
Jakiś minimalny poziom dóbr dla człowieka powinien być dość łatwo dostępny. Jednak poziom zaawansowanej konsumpcji (teraz praktycznie nie obarczony restrykcjami), konsumpcji tylko dla zbytku, dla ludzkiej próżności, pochwalenia się, że ktoś ma więcej niż inni - ten poziom powinien zostać silnie opodatkowany na cele ekologiczne.