ŚFiNiA

Andy72

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Osoby o predyspozycji do reagowania schizoidalnego obawiają się "utraty" siebie. Mają więc ograniczone zaufanie do tego co na zewnątrz, często przejawiają sceptycyzm i cynizm. Dotyczy to zarówno innych ludzi jak i informacji od nich płynących. Są również nieufni wobec przekazu religijnego (w tym: liturgii i tradycji), choć głęboko pragną jakiegoś dowodu, który mógłby przekonać je, co do sensowności wiary. Część tych osób potrafi szukać i często znajduje w religii poczucie bezpieczeństwa odnajdując również głęboką relację z Bogiem.

Osoby o rysie anankastycznym przejawiają w relacjach skłonność do dogmatyzmu i nietolerancji. Boją się rozmycia własnych przekonań i utraty ich jednoznaczności, ponieważ w dużym stopniu czują się przez nie określone, posiadając dzięki nim poczucie tożsamości. Zazwyczaj większą wagę przywiązują do praktyk i rytów religijnych niż do wiary jako zaufania. Boga postrzegają w kategoriach surowego ojca, wymagającego bezwzględnego podporządkowania się.

Depresyjność nie pozwala na mocne oparcie się na sobie, ani na stabilne zaufanie czemuś zewnętrznemu. Nie pozwala to na nawiązywanie głębokich relacji i spostrzegania w nich siebie jako kogoś wartościowego. Osoby depresyjne w religii pociąga idea zbawienia, uwalniającego od cierpienia życia doczesnego. Autorstwo wielu wydarzeń przypisują woli Bożej, co pozwala im na zwalnianie się z odpowiedzialności za troskę własne życie i nawiązane w nim relacje.

Osoby charakteryzujące się reagowaniem histerycznym maja trudności z utrzymaniem stałego pozytywnego obrazu siebie i konsekwentnego budowania bliskich relacji. Wprowadzają treści wiary do swojego życia najczęściej ze względów pragmatycznych, aby podnieść własną wartość, w którą wątpią. Boga traktują jako dobrotliwego ojca, u którego cieszą się szczególnymi względami. Relatywizują przy tym normy i wartości.

Semele

Osoby o rysie anankastycznym przejawiają w relacjach skłonność do dogmatyzmu i nietolerancji. Boją się rozmycia własnych przekonań i utraty ich jednoznaczności, ponieważ w dużym stopniu czują się przez nie określone, posiadając dzięki nim poczucie tożsamości. Zazwyczaj większą wagę przywiązują do praktyk i rytów religijnych niż do wiary jako zaufania. Boga postrzegają w kategoriach surowego ojca, wymagającego bezwzględnego podporządkowania się

Czy takie dominują na forach konfesyjnych?