ŚFiNiA

Oless

16 listopada br. zmarł Milton Friedman, liberał, jeden z najwybitniejszych ekonomistów XX wieku, także noblista w tej dziedzinie.

Z prawdziwym zainteresowaniem przeczytałem informację S. Michalkiewicza [*] o tym że w 1989 roku M. Friedman odwiedził Polskę i przemawiał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego:

".. wygłosił wtedy wykład, w którym udzielił polskim politykom rady aktualnej do dzisiaj. Polska - powiedział - nie powinna naśladować bogatych krajów zachodnich, bo nie jest bogatym krajem zachodnim. Polska powinna naśladować rozwiązania, które kraje zachodnie stosowały, gdy były tak biedne jak Polska."

O ileż bardziej rozwojowym krajem byłaby Polska gdyby polscy politycy wzieli sobie te dobre rady głęboko do serca a najlepiej wbili do głowy :think:

Na liberalnych reformach Niemcy podniosły się z upadku po II wojnie swiatowej, dzięki liberalnym reformom Estonia stała się najszybciej rozwijającym się krajem byłego ZSRR, nawet Szwecja podawana jako przykład opiekuńczości państwa wzbogaciła się najpierw na liberalnych rozwiązaniach.

Dla Polaków jednak liberalizm to coś czego trzeba się bać. Gdy populiści zarzucają adwersarzowi liberalizm to jest to zarzut, obelga niemalże! Jest to smutna konsekwencja wmówienia ludziom że liberalizm jest tylko dla bogatych a nie że na gospodarce rozwojowej długofalowo korzystają wszyscy, także przecież biedni.

Dalej Michalkiewicz opisuje:
" Friedman dzieli się spostrzeżeniem, że są cztery sposoby wydawania pieniędzy: pierwszy - gdy wydajemy własne pieniądze na siebie samych. Wydajemy oszczędnie i zarazem celowo, bo doskonale znamy nasze potrzeby.

Drugi - gdy wydajemy własne pieniądze na kogoś innego. Wydajemy oszczędnie, ale już nie tak celowo, jak w sposobie pierwszym.

Trzeci sposób - kiedy wydajemy cudze pieniądze na siebie samych. Wtedy sobie nie żałujemy, ale wydajemy celowo, bo własne potrzeby przecież znamy.

I wreszcie sposób czwarty - kiedy wydajemy cudze pieniądze na kogoś innego. Ani oszczędnie, ani celowo, zwłaszcza gdy tych innych są miliony.

Władza publiczna wydaje pieniądze w sposób trzeci i czwarty. Czwarty sposób stanowi twarde jądro etatyzmu, który nie służy ani gospodarce, ani ludziom, tylko biurokracji, tworzącej "tyranię status-quo". "

I właśnie dlatego jedynym rozwiązaniem jest maksymalne ograniczanie państwa. Pieniądze należy pozostawiać w jak największej ilości obywatelom (niskie podatki), politycy i urzędnicy tylko je marnotrawią.
Najefektywniej wydaje się własne pieniądze i dlatego wszelkie instytucje służące "darmowym" usługom oferowanym przez państwo są tak nieskuteczne ( ze stu złotych danych państwu na cele socjalne duża część idzie na urzędników rozdzielających, jest marnotrawiona przez nieefektywne decyzje a w najgorszym wypadku jest źródłem korupcji).

Człowiek biedny wolałby gdyby państwo zamiast okradać ludzi przedsiębiorczych zostawiło im pieniądze a ci zamienią je na nowe miejsca pracy z których skorzysta właśnie on i zarobi więcej niż to co oferuje państwowy ochłap.

Na tym polega chytrość mamienia ludzi "państwem opiekuńczym". Wyborcy uwielbiają głosować na tych którzy więcej obiecują bez pomyślunku że wiecej "darmowych" dochodów od państwa oznacza większe fiskalne obciążenia (bo skąd wziąć kasę na własne obietnice?). Do budżetu mamona nie leci z nieba, a z pustego i Salomon nie naleje.

------------
[*] [link widoczny dla zalogowanych]

Gość który mówi Ni · Dołączył: 26 Wrz 2006 Posty: 622 Przeczytał: 0 tematów

idiota

ciekawe że PiS i SLD są w tym podziale na jednej linii...

Oless

No przecież to prosocjalność "pobożna" i "niepobożna" .. ;)

trabka · Dołączył: 01 Maj 2006 Posty: 256 Przeczytał: 0 tematów

Szanowni Państwo,

A ja mam wątpliwości co do liberalnego antyetatyzmu opartego na przekonaniu, że swoje pieniądze wydajemy na siebie oszczędnie i celowo. Tzn. mam wątpliwości, czy rzeczywiście jednostki w swych działaniach ekonomicznych są tak racjonalne, jak chcieliby tego neoliberalni ekonomiści. Nie dysponuję wprawdzie wynikami jakichś systematycznych badań, ale znam przykłady "z życia", które wydają się podważać optymizm neoliberałów co do ekonomicznej racjonalności jednostek.

Przykład 1: prywatna firma, hurtownia właściwie, pośrednicząca między producentami a sprzedawcami detalicznymi i wykonawcami; mimo rosnącego zadłużenia firmy, pracownicy-wspólnicy "przejadają" dużą część zysków na cele konsumpcyjne, oszukując się przy tym nawzajem; firma w końcu zbankrutowała, zaś główny udziałowiec został z niczym, a właściwie z kilkuset tysiącami długów.

Przykład 2: inna firma prywatna, właściciele - zadeklarowani "neoliberałowie", sympatycy UPR - oficjalnie wypłacają pracownikom najniższą pensję krajową, nieoficjalnie zaś płacą im o wiele więcej (pieniądze te omijają w ten sposób ZUS i Urząd Skarbowy); pracownicy mają oczywiście możliwość opłacania indywidualnych ubezpieczeń emerytalnych, w praktyce jednak prawie nikt z tego nie korzysta - zarobione pieniądze wydają na doraźną konsumpcję; po przejściu na emeryturę dostają z ZUS-u pieniądze, z których nie są w stanie się utrzymać.

Przykład 3: kobieta po przejściu na emeryturę, "nudzi się" w domu, w końcu odkrywa, że na ostatni "odcinek" emerytury niemal w każdym banku czy firmie dostanie kredyt; w ciągu dwóch lat zaciąga z różnych źródeł pożyczki "for fun" na taką sumę, że do końca życia się nie wypłaci; komornik zajmuje jej sporą część emerytury; gdyby nie pomoc męża, kobieta nie miałaby za co przeżyć.

Może to nie są trafne przykłady, ale wydaje mi się, że państwo opiekuńcze z jego etatyzmem i paternalizmem czasami jest lepsze niż neoliberalne państwo minimalne i zdanie się na "racjonalność" ekonomiczną jednostek (patrz zwłaszcza przykład 2. powyżej)...

W ankiecie oczywiście zaznaczyłem: "gdzieś pośrodku"!

Z poważaniem,

Trąbka

Gośc nr 7 i 1/2 · Gość

crush

Oless

Szanowny Panie Trąbka,

wprawdzie adresat listu otwartego jest zbiorowy,
ale pozwolę sobie odpowiedzieć ,
po mojemu;
mam bowiem poczucie nieadekwatności przykładow-zarzutow
wobec "liberalnego antyetatyzmu", z ktorym śmiem się częściowo utożsamiać.

W przykładzie nr 1 nieuczciwi pracownicy wydali nie własne pieniądze tylko głownego udziałowca, chociaż celowo.

Przykład nr 2 nie pozwala kłaść odpowiedzialności za stan emerytury na nikogo innego niż pracownikow , to są przecież dorośli ludzie!
System państwa opiekuńczego traktuje obywateli jak małe dzieci, liberalizm przeciwstawia się takiemu traktowaniu, ludzie najlepiej wiedzą jak wydawać własne pieniądze. Nieobowiązkowość ubezpieczeń pozwala obywatelowi na większą wolność - elatyczność w zarządzaniu własnymi pieniędzmi, można sobie wyobrazić że w chwilach kryzysu obywatel wolałby wydawać pieniądze na potrzeby doraźne nawet za cenę wysokości emerytury. Obowiązek ubezpieczania się uniemożliwia mu taką decyzję.

George Pataki mawiał:
"Kiedy rząd bierze odpowiedzialność za ludzi, ludzie przestają być
odpowiedzialni za siebie. "

Przykład trzeci:
Zapewniam że Panie Trąbka że myśl liberalna nie polega na utopijnym przekonaniu że ludzie zawsze postępują racjonalnie i bezbłędnie. Nic bardziej mylnego!
Liberalizm to przekonanie oparte na zdroworozsądkowyej ocenie że systemy kolektywne, społkowe są mniej efektywne niż własnościowe.

Z PRL'u wynieśliśmy solidną naukę że jak coś należy do wszystkich to tak naprawdę nie należy do nikogo (dobro wspólne jest przez to rozkradane). Natomiast jeżeli coś jest moje to o to dbam.
Jaki cel ma dyrektor oddziału ZUS lub szpitala w celu pracy nad większą wydajnością firmy jeżeli każdy niedobór pieniędzy i tak zostanie pokryty przez państwo (wspólną kieszonkę) ? Gdyby pomiędzy szpitalami, szkołami, firmami ubezpieczeniowymi panowała rynkowa konkurencja uruchomiłoby to automatyczny mechanizm walki o klienta z korzyścią dla tego ostatniego. Ile kosztuje "darmowa" służba zdrowia? Tyle samo co płatna plus zmarnotrawione dotacje, pieniądze na bezproduktyjnych urzędników i na dodatek na korupcję (nigdzie o nią nie jest tak łatwo jak przy przetargach sponsorowanych państwowymi pieniędzmi).

Czy nie mogę liczyć na cień nadziei p.Trąbka że zgodzi się pan ze mną lub inni forumowicze co do wniosku: lepiej nie obiecywać ludziom wiecej dotacji (z ich własnych pieniędzy - co za polityczna bezczelność sic!) ale oddać im ich własne pieniądze, wszelkie ulgi z których i tak nie korzystają najbiedniejsi zamienić na kwotę wolną od podatku a państwowy interwencjonizm zamienić na rynkowe rozwiązania które przyczynią się do bardziej wolnego czyli elastycznego wydawania pieniędzy przez ludzi (a nie polityków decydujących komu dadzą a komu zabiorą) ?

Z poważaniem Oless (z tych Olessów)

crush

abangel666

Ankieta jest do kitu.... bo nie ma opcji dla mnie....
Ja głosuję za likwidacją państ!
Niech żyje anarcho-syndykalizm!

A jesli państwa mają zostać, to niech to będzie komunizm: wzorem komunisty Chrystusa.

Tak jak w mojej stopce: "jeden za wszystkich - wszyscy za jednego"

Oless

Sorry może da się to naprawić

Ale Chrustus komunista? Buhahaha

Drizzt

Oless

Świetnie. Chciałem poprosić Wujazbója ale jak oferujesz moderatorską pomoc to dodaj opcję:

Drizzt

Ja też mam taką nadzieję

Spytam jeszcze wuja bo on kiedyś kaktusowi poprawiał ankietę.

wujzboj

Wtedy nie znikły...

Drizzt

Teraz też nie :mrgreen:

abangel666

co do koalicji.... znam koalicję PiS-PO, znam komitet wyborczy, gdzie razem startowali ci z PO i ci z PSL.... pamietam koalicję ZChN-SLD.... i wiem jedno: nic tak nie koalicjuje polityków jak koryto....

Mnie juz nic nie zdziwi...

PS. "anarcho-syndykalizm" piszemy raczej małą literą, ale mniejsza z tym....
PS2. i proszę uprzejmie nie pisać do mnie "abangelu"....

Pozdrawiam i dobrej nocy.

______________________________
Sfinia Naczelna: Witamy w nowym dziale "Historia i spoleczenstwo". Watek ten zostal przeniesiony tu z dzialu Kawiarnia.