ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Towarzyski.pelikan ma bardzo niepopularne poglądy w środowisku, w którym na co dzień się obraca. Pelikan jest komunitarystycznym narodowcem, a jej znajomi to w 99% liberalne lewaki, pro-LGBT, unioentuzjaści, prący jednogłośnie w stronę nowoczesności.

W towarzyskim.pelikanie nowoczesne lewactwo, które tak porywa jego znajomych, wzbudza bardzo negatywne odczucia, postrzega je jako coś fundamentalnie złego, co niszczy społeczeństwo, coś co jest projektem inżynierii społecznej, uwodzi pięknymi hasłami, utopijnymi wizjami, w rzeczywistości działają na zgubę człowieka.

Jednak z drugiej strony towarzyski.pelikan ma na uwadze, że ci jego znajomi to jednak są ludzie, a Pelikan właśnie dlatego jest komunitarystycznym narodowcem, bo ludzie są dla niego wartością, dlatego ma pewien dylemat, jak ma się ustosunkowywać do tych znajomych.

Mógłby zerwać z nimi wszelkie stosunki, bo są mu ideowo wrodzy, a tym samym zawalczyć o dobro człowieczeństwa, ale jeżeli to zrobi, to czy nie będzie hipokrytą? Skoro podejmie walkę z człowiekiem w imię dobra człowieka? W takim razie powinien z nimi rozmawiać normalnie jak ze swoimi, akceptować ich, tolerować ich lewactwo. Tylko czy wtedy nie będzie działać na ich zgubę, bo co prawda okaże im jako jednostkom zrozumienie, empatię, szacunek, ale podtrzymując w nich przekonanie, że z nimi wszystko ok, przyłoży rękę do ich zguby?

Jeżeli podziały prawica i lewica postrzegamy tylko politycznie, jako odmienne pomysły na funkcjonowanie państwowości na gruncie tych samych wartości, to wtedy traktowanie wyżej idei politycznej od człowieka byłoby oczywistym błędem, bo przecież mając te same wartości wszyscy chcemy tego samego, ostatecznie mamy wspólną wizję dobra. Jednak podziały prawica i lewica w dzisiejszym świecie to podziały, które dotykają sfery wartości. Wyobraźmy sobie, że nasz przyjaciel Chińczyk je z nami lunch. Ja mam na obiad kurczaka, a on psa. Czy powinnam jęść przy jednym stole z kimś, kto zjada "najlepszego przyjaciela człowieka"? Wiem, że on jest z innej kultury, ma prawo do życia wedle własnych wartości, ale niesmak pozostaje.

Współczesne czasy ze społeczeństwami, które nie zespolone wspólnymi wartościami, tylko na tym samym terenie współegzystują ze sobą ludzie o różnych wartościach niosą ze sobą wyzwania, których dawny świat nie znał. Na co człowiek się nie zdecyduje, będzie zdrajcą - albo zdradzi swoje ideały, wartości, albo zdradzi taką ludzką empatię. Gdzieś się jedno rozjeżdża z drugim przez ten chaos płynący ze zniesienia granic, wymieszania wartości.

Towarzyski.pelikan chciałby powrotu dawnego porządku, kiedy nie musiałby mieć takich dylematów. Nie musiał wybierać między człowiekiem a wartościami, bo jedno z drugim współgrało. Czy towarzyski.pelikan powinien czym prędzej zejść na ziemię, bo to se nevrati? W takim razie, jak żyć, panie premierze?

Towarzyski.pelikan widzi dwie opcje:
1. Stać się nihilistą jeżeli chodzi o wartości, sprowadzić je do jakichś poglądów, które są indywidualną sprawą każdego człowieka i wówczas mógłby bez żadnych zgrzytów wchodzić w stosunki z ludźmi o przeróżnych wartościach
2. Utrzymać wartości i ideowo (służbowo) walczyć z lewactwem, ale po godzinach, za kulisami kamracić się z lewakami, dzięki czemu nie tylko by zachował to empatyczne, ludzkie podejście, ale również lepiej by poznał wroga (oczywiście - ideowego wroga), zbliżając się do ich świata.

Pelikan jak dotychczas zdecydował się na drugą opcję. Nie uważa, że to jest idealne rozwiązanie, bo jednak jest w tym jakaś hipokryzja. Moi znajomi lewaccy nie wiedzą, że jestem swego rodzaju "agentem", traktują mnie jak swoją, a moje ziomy z prawicy z kolei mogliby uznać moje kamracenie się z lewakami jako zdradę prawicowych ideałów, bo zamiast walczyć z otwartą przyłbicą w jakiś sposób podporządkowuje się lewactwu.

Jednak na ten moment nie widzę lepszej opcji. Muszę trwać w tym rozdwojeniu jaźni, pogodzić się z posiadaniem dwóch tożsamości, jeżeli nie chcę rezygnować z żadnej z moich wartości, a nie chcę.

Ale może inne osoby widzą takie opcje?

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Nie trzeba sprowadzać Chińczyków.

W Polsce jedzenie królików nie jest niczym nadzwyczajnym.
MaluśnaOwieczka jednak porzygałaby się na widok królika na talerzu. MaluśnaOwieczka nie kupuje kociej karmy, gdy widzi, że jest z królika.
Smacznego.

Semele

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Ale jak to kanibala? Przecież karmy z kota bym mu nie dał.

Semele