ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Patrząc na liczne dyskusje, w których wszelkie reguły intelektualne ustalania spraw są łamane, w których życzeniowe, albo jawnie nieszczere deklaracje stają się normą, odnoszę wrażenie, że dla jakiejś części dyskutantów uzyskanie stanu formalnej akceptacji, zgody na ich tezę, jest wartością absolutną i najwyższą. Oni grają tylko o jedno: niech mi przyznają rację! Nieważne, czy tu ktoś coś sensownego myśli, czy rozumiemy w ogóle, o co chodzi - walczę o to przyznanie mi, o tę zgodę, o uległość moim stwierdzeniom!

Ciekaw jestem, jak tak myślące osoby odbierałyby "spełnienie się" tego ich parcia na uległość i zgodę, która z grubsza wiąże się z intencją: głupi jesteś i głupim będziesz! Upierasz się przy tym przyznawaniu ci racji, więc dostaniesz moją całkowicie nieszczerą, a w emocji pogardliwą jej postać - tak jak nie oczekuję nawiązania rozsądnej dyskusji z imbecylem, tak i nie mam najmniejszych złudzeń, że kiedykolwiek zrozumiesz, o co w dyskutowanej kwestii tak naprawdę chodzi, ale żebyś się w końcu ode mnie odpierdolił, to przyznam ci formalnie rację! Idź z tą moją totalnie nieszczerą i wzgardliwą deklaracją w świat i ciesz się, co dla mnie będzie najlepsze, bo nie będę musiał znosić twojej głupoty, z jaką mi się teraz narzucasz. Ty miej swoją, przyznaną ci "rację", a ja mam spokój...