ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym jest w ogóle wiara (w tym wiara religijna)?
- Według mnie jest pewnym STANEM PRZEKONAŃ i w jakimś stopniu ODCZUWANIA. Jest czymś, co powinno wiązać się z naszym rozumieniem świata, siebie, ludzi.

Wiara wiąże się często z jej zadeklarowaniem. Niektórzy zdają się jednak jakby odpinać ową deklarację wiary od owego stanu przekonań w umyśle. Mam wrażenie, że co niektórzy wierzą niejako "in blanco", czyli coś deklarują, na zewnątrz generują jakąś NAZWĘ w stylu "wierzę w ...", ale co tam w środku jest, jakby ich nie obchodziło. Owo "coś w środku" rzekomo miałoby być zarządzane nie przez ich umysł, ale przez jakieś moce zewnętrzne - autorytety, sformułowania gdzieś zapisane. I taki człowiek nie pyta się o swoje zrozumienie tych zagadnień, nie stawia sobie ich przed oczy, NIE TESTUJE POPRAWNOŚCI odniesień owej swojej rzekomej "wiary", z czymkolwiek co ma związek z życiem, tylko za każdym razem przyjmuje postawę: ja wierzę w ..., a jak się chce ktoś dowiedzieć, w co wierzę, niech spyta tamte autorytety (czyli w domyśle "nie mam w swoim umyśle skonstruowanych odniesień mojej "wiary" do problemów, które ona miałaby rozwiązywać, pytań, które miałaby wyjaśniać).
Wiara in blanco jest w istocie odseparowaniem się umysłu od sensów, scedowaniem obsługi owych sensów na bliżej nieokreślone autorytety zewnętrzne, z pozostawieniem sobie jedynie szczątkowej roli sprawczej - samej deklaracji słownej, że się w to wierzy.

Czy dobry, wszechmogący Bóg takiej postawy może od człowieka wymagać w kontekście wiary w Niego?...

W moim przekonaniu Bóg nie chce wiernych, którzy w swoich myślach separują się od związku z Nim, nie rozważają niczego szczerze, nie zadają pytań, bojąc się, że może przekroczą jakieś zasady wytyczone gdzieś w gabinetach autorytetów o Nim orzekających. Bo po co by Bogu tacy wierni w ogóle byli - tacy bierni, de facto nie zainteresowani Nim, jako Nim, a jedynie wskazujący na autorytarne rozstrzygnięcia "ooo, to my tak myślimy jak tam napisano".
Taki "wierzący" w Boga może być porównany do "kochającego" męża, który sam o swojej żonie nie myśli, nie rozważa jakie ona ma myśli i potrzeby, ale gdy się go ktoś spyta np. o upodobnia żony, czy jej ulubiony kolor, ten odpowie: takimi sprawami zajmuje się moja teściowa, ona dobrze wie jaka jest jej córka. Ja się na moją teściową w zakresie czegokolwiek co się tyczy mojej żony, zdaję w zupełności.

Michał Dyszyński

Wiara, która nie stawia pytań w sprawie, której dotyczy, "wiara" cedująca przekonania na jakaś tam osobę - autorytet o owej sprawie, w istocie wcale nie jest wiarą W TĘ SPRAWĘ, lecz jest bardziej wiarą W TEN AUTORYTET, który twierdzenia na temat sprawy przygotował.