ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

W temacie o kowidzie zrobił sie straszny offtop, który niechcący zainicjowałam wstawiając tam przemówienie posła Brauna. Forumowicze zamiast dyskutować o treści przemówienia wolą rozliczać Grzegorza Brauna z tego, ile katolika, w katoliku.

I tym samym wrócił już oklepany temat - czy chrześcijaństwo jest synonimem frajerstwa, lewactwa, cipowatości? Czy katolicyzm w takim razie ma cokolwiek wspólnego chrześcijaństwem? Czy pierwszym papieżem chrześcijańskim jest kontrowersyjny Jorge Mario Bergoglio, a dotychczasowa historia Kościoła była w dużej mierze antychrześcijańska?

Ten wątek będzie właśnie miejscem dla takich dyskusji i w ramach otwarcia odniosę się do ostatniej riposty do mnie od użytkownika MaluśnaOwieczka

Semele

Świetny temat. Tym bardziej, że nie znam katechizmu krk.

Semele

Ciekawe spojrzenie:

https://youtu.be/1b7kHKvtD_Y

Prof. Stanisław Obirek:

Do tej pory o Jezusie nikt tak w Polsce nie pisał. Piotr Augustyniak napisał książkę o utracie wiary w zmartwychwstanie Jezusa, paradoksalnie wydobywając w ten sposób najgłębszy wymiar jego ziemskiego nauczania. Ta książka nie ucieszy jednak ani ateistycznych działaczy, ani antyklerykałów. Będzie też poważnym problemem dla teologów przyzwyczajonych do traktowania religii jako własnego poletka, na które innym wstęp surowo wzbroniony. Ucieszy jednak wszystkich szukających sposobu nazwania najgłębszych niepokojów wewnętrznych, dla których nie znajdują ukojenia w tradycyjnych formach religijności czy nazbyt oczywistych sposobach ich odrzucania. Myślę, że trafi głównie do ludzi młodych. Ale przecież nie tylko. Wielu z nas, którzy od dziesiątków lat przyglądają się zmiennym funkcjom religii, odnajdzie w przemyśleniach Augustyniaka własne myśli, choć zabrakło nam odwagi, by nazwać je z taką jasnością.

???? Audiobook do zakupu na stronie Virtualo i w Audioteki.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Semele

Maciej Tabor piszę:
Pismo Święte mówi, że Bóg nie chce śmierci grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył – czy dotyczy to wszystkich grzeszników, czy tylko niektórych? Pan Jezus uczył wybaczać „siedemdziesiąt siedem razy”, co znaczy: zawsze – czy jednak wolno mi wybaczać za innych? Konając na krzyżu, Syn Boży otworzył niebo współskazańcowi mającemu na sumieniu niewątpliwie ciężkie przestępstwa. Tylko, że ten najpierw uznał swoją winę – może więc łagodniej karać tych, którzy okażą skruchę, natomiast nie mieć skrupułów wobec zatwardziałych? Jezus jednak prosił Ojca, by przebaczył także tym, którzy „nie wiedzą, co czynią” i wcale nie czują się winni, a św. Paweł napisał, że miłość „we wszystkim pokłada nadzieję” -- czy zatem każdemu trzeba dać szansę, nawet komuś, kto wydaje nam się przypadkiem beznadziejnym?

Jak zatem społeczeństwo może się bronić przed ludźmi (czasem trudno przychodzi nawet nazwanie ich tym mianem), o których wiadomo, że będą stanowili nieustanne najwyższe zagrożenie dla innych?

Kościół wypowiada się na ten temat niezwykle jasno: zarówno w Katechizmie Kościoła Katolickiego (punkty 2263-2267) jak i w ogłoszonej w 1995 roku encyklice „Evangelium vitae” Jana Pawła II czytamy, że zdarzają się sytuacje „kiedy prawo do ochrony własnego życia oraz obowiązek nieszkodzenia życiu drugiego człowieka okazują się w konkretnych okolicznościach trudne do pogodzenia”. (EV, 55) Każdy człowiek ma bowiem prawo do koniecznej obrony własnej. Papież idzie jeszcze dalej, stwierdzając za Katechizmem: „uprawniona obrona może być nie tylko prawem, ale poważnym obowiązkiem tego, kto jest odpowiedzialny za życie drugiej osoby, za wspólne dobro rodziny lub państwa” -- i dodaje dalej: „Zdarza się, niestety, że konieczność odebrania napastnikowi możliwości szkodzenia prowadzi czasem do pozbawienia go życia. W takim przypadku spowodowanie śmierci należy przypisać samemu napastnikowi, który naraził się na nią swoim działaniem, także w sytuacji, kiedy nie ponosił moralnej odpowiedzialności ze względu na brak posługiwania się rozumem.”

[link widoczny dla zalogowanych]

I dalej:Wydaje mi się, że problem tkwi w tym, iż oczekujemy jakichś prostych i jednoznacznych rozwiązań – ukaranie śmiercią zdaje się zamykać sprawę. W rzeczywistości jednak jest tak, że dobro zawsze będzie się wydawało słabsze od zła, a jednak nasz najwyższy szacunek i podziw budzą ci, którzy potrafili „zło dobrem zwyciężać”. I to jest jedyna prawdziwa droga.

MaluśnaOwieczka

Semele

lucek

MaluśnaOwieczka

lucek

czytając o "grobach pobielanych" i "ostatniej wieczerzy", "naiwność" to ostatnia rzecz, o którą podejrzewał bym Jezusa.

MaluśnaOwieczka

Każdy, kto "oddaje życie za sprawę" jest naiwny.

lucek

Naiwna jest gra, w coś rodzaju rosyjskiej ruletki, gdzie w przeciwieństwie do pierwotnej, tylko jedna komora jest pusta.

Semele

Semele

Semele

Jezus uczył tylko tego jak cierpieć?

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]