ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Obserwuję dwa główne powody, dla których ludzie ścietają się w dyskusjach, stąd zaś powstają dwa typy dyskusji:
- dyskusja intelektualna, jeśli jest tą poprawną, służy ustalaniu punktów widzenia, zapoznawaniu się ze stanowiskami stron, szukaniu wspólnie nowych, ciekawych sposobów ujmowania rzeczywistości, wynajdywaniu potencjalnych błędów, ogólnie "dochodzeniu do prawdy". W dyskusji intelektualnej temat dyskusji jest osią, wokół której strony wymieniają swoje stanowiska.
- dyskusja emocjonalna - służy najczęściej podbudowywaniu ego dyskutanta, "udowadnianiu" (choć postępowanie nie spełnia rygorów dowodu) swoich "racji" (które to "racje" najczęściej są przypadkowo wybranymi twierdzeniami), pokazywaniu się, jakim to się jest twardym, albo wyluzowanym, albo znającym to, czy tamto. W dyskusji emocjonalnej temat rozmowy jest pretekstem do pokazywania swojego "barwnego upierzenia", pięknego "poroża", czy innych atrybutów, nie mając wiele do powiedzenia w sprawie.

Cechą charakterystyczną dyskusji emocjonalnej są padające gęsto obraźliwe epitety, nazewnictwo nacechowane wrogością, a w każdym razie emfazą.

Adriatyk

Adriatyk

Michał Dyszyński

Adriatyk

Ależ kto mówi, że zupełnie, ociupinkę logiki, jeżeli akurat nie przeszkadza w głębokim odczuwaniu prawdy, nie tylko można, ale nawet i przystoi tolerować, toż taki kwiatek wpięty do kożucha, nie tylko nie przeszkadza, ale nawet sprawia miłe wrażenie. Analfabeta w tak przystrojonym kożuchu czuje się dostojniej.

Ircia

Moim zdaniem cały dowcip tkwi w podejściu do racji/prawdy:
A - szukam prawdy, cenię logikę i utarte ścieżki, ale też zachowuję otwartość na nowe punkty widzenia
B - twierdzę że mam rację/ znam prawdę a na dobitkę traktuję ją jako integralną część siebie, więc za nic nie oddam bo będzie bolało...
Oczywiście układ nie jest zero-jedynkowy a raczej tworzy wielowymiarowe spektrum.

Michał Dyszyński