ŚFiNiA

MaluśnaOwieczka

Ostatnio coraz więcej hulajnóg. Nie tylko hulajnóg elektrycznych, ale też tych tradycyjnych napędzanych nogą.

Te ostatnie, tradycyjne hulajnogi, widać dzisiaj głównie u dzieci w wieku szkolnym.
Za moich czasów, gdy chodziłem do podstawówki, nikt nie miał hulajnogi. Wtedy jazda na hulajnodze była powodem do wstydu. Nikt nie chciał mieć hulajnogi, bo inne dzieci ze szkoły śmiałyby się z niego, że jeździ na hulajnodze. Wstyd nad wstydami! Jedzie na hulajnodze! Hahaha, ale śmieszne! Błazen na całą szkołę.

A dzisiaj dzieci w tym samym wieku jeżdżą na tradycyjnych hulajnogach i się nie wstydzą.

No bo przecież hulajnoga tradycyjna to prawie to samo, co elektryczna, tylko że nie ma silnika. A jazda na elektrycznej hulajnodze to powód do szpanu. Więc jazda na "prawie elektrycznej hulajnodze" nie uwłacza godności.

A za moich czasów nie było elektrycznych hulajnóg, więc jazda na hulajnodze napędzanej nomen omen nogą była szczególnie uwłaczająca godności i skreślała człowieka ze szkolnego towarzystwa, bo nie można jej było odnieść do żadnego innego pojazdu, który byłby powodem do dumy.