ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Może część osób już słyszała o sprawie. Ale mamy nowe zdarzenia
[link widoczny dla zalogowanych]

Jest pewna grupa ludzi, która uważa, że nazywanie rzeczy, ludzi słowami sugerującymi płeć jest niewłaściwe, może nawet dyskryminujące. Ja nie wiem właściwie dlaczego miałoby być dyskryminujące (ściślej byłoby tak jedynie przy założeniu, że uznajemy którąś z płci za gorszą, a gdy z założenia są one traktowane równo, to o dyskryminacji nie ma po prostu mowy). W każdym razie pewna grupa ludzi chciałaby neutralnych określeń w języku.
Sprawa oczywiście jest różna w zależności od samego języka. Np. w języku polskim jest wyraźna - tu np. gazeta "jest kobietą", a młotek "jest mężczyzną". Nauczyciel - to mężczyzna, a nauczycielka to kobieta. Podobnie jest w języku niemieckim. Ale już Anglicy mają tu znacznie mniejszy problem, bo w tym języku płeć nadawana jest raczej tytułem (np. mister, miss). Te kwestie językowe są problemem nawet przy tłumaczeniach filmów. Amerakańska Mickey Mouse to w Polsce "myszka Miki", więc wielu Polaków po prostu nie wiedziała, że mamy do czynienia za postacią rodzaju męskiego (jest to właściwie "myszek Miki").
Problem pewien niewątpliwie jest, ale żeby zaraz administracyjnie "naprawiać język" na unisex?...
Niemcom to się też niezbyt podoba, choć pewne lewicowe kręgi bardzo by tego chciały.
Sprawa jest rozwojowa...

Michał Dyszyński

Zastanawiam się, dlaczego aspekt płci tak zawłaszczył wizję reformowania wszystkiego w duchu "równości". Nowa lewicowa narracja już prawie zdołała na stałe wmontować skojarzenia: równość - czyli chodzi o LGBT, parada równości = parada "mniejszości seksualnych", równość w szkołach = znowu chodzi o to, aby nie było problemów z akceptacją inności seksualnych, a wręcz aby te inności były uznawane za coś wartościowego.
Już niedługo słowo "nierówność" nam przestanie nam obejmować takie zagadnienia jak: wykluczenie ekonomiczne, akceptacja ludzi o mniejszej inteligencji, sprawnościach. Wedle LGBT+ w szkołach powinien być specjalista od szykanowania dziecko ze względu na jego seksualność odbiegającą od standardu, ale już nikt nie postuluje specjalisty od wyrównywania problemów z dziećmi z rodzin ubogich, z dziećmi opóźnionymi w rozwoju intelektualnym, czy fizycznym. Tymczasem NAJWIĘCEJ problemów w szkołach jest właśnie z nieakceptacją różnych biedaków, "grubasów", dzieci na pograniczu autyzmu itp. Tych problemów z równością lewicowe środowiska nie mają raczej ochoty zauważać, to jest mało ważne (przynajmniej porównując do zaangażowania w zakresie "wyrównywania" w aspekcie płci). Dlaczego?...
Dlaczego to właśnie seksualność i problemy jej dotyczące miałaby wytyczać działania społeczne w zakresie równości?...
Jest na to jakiś mocny argument?...

evaj23

Michał Dyszyński

Jeszcze a propos neutralności języka. Środowiska lewicowe upodobały sobie walkę o neutralność języka płciową. Można zadać pytanie: czy inne rodzaje neutralności języka nie powinny być w takim samym stopniu wzięte pod uwagę?
Może język powinien być bardziej neutralny:
- majątkowo (aby nie rozróżniał bogatych od biednych)
- sprawnościowo (aby mało sprawni nie czuli się traktowanie przez język gorzej, niż ci sprawni)
- narodowościowo
- obszarowo ze względu na zamieszkanie - np. aby nie odróżniało się miastowych od wsioków
- oceniająco pod kątem dokonań - np. żeby nie mówiło się, iz jedna osoba robi lepsze naleśniki, niż inna, tylko powinna być tu równowaga.
i inne...
:think:

Michał Dyszyński

Neutralność, to brak różnicowania. Czy tego chcemy od języka?
Ale jeśli język miałby nie różnicować, jeśli wszystko w nim miałoby opisywać tylko rzeczy takie same, to właściwie po co on miałby nam być?
- Przecież jak do tej pory różnicowanie przekazywanych treści było JEGO CELEM. Po to mówimy "jabłko" na jabłko, a "gruszka" na gruszkę, a nie ogólnie "owoc", aby ZROBIĆ RÓŻNICĘ. Więc owo wskazywanie różnic jest po prostu zwykle celem porozumiewania się. CHCEMY wskazać na różnicę "kobiety" i "mężczyzny", bo CHCEMY NA TYM BUDOWAĆ NASZE WYBORY. Język neutralny płciowo utrudniłby dokonywanie owych wyborów, bo nie dałoby się w nim przekazać istotnych społecznie, towarzysko, życiowo informacji. To w takim razie, jeśli tych informacji, które CHCEMY przekazać, miałoby nie być, to może przestać w ogóle tego języka używać?

towarzyski.pelikan

W tej walce o język neutralny płciowo chyba najbardziej chodzi o nazwy zawodów i funkcji społecznych. Są języki, w których jest technicznie możliwe stworzenie takich neutralnych i naturalnie brzmiących nazw (np. germańskie), ale są i takie, w których to jest praktycznie niemożliwe, jak język polski, stąd u nas jest tendencja, żeby jak najbardziej różnicować płciowo nazwy zawodów. Zamiast tworzyć jakieś neutralne określenie na nauczyciela, starannie dobiera się określenie do płci danej osoby - unika się sformułowań "Kasia jest nauczycielem" na rzecz "Kasia jest nauczycielką". W jezyku polskim za neutralne (domyślne) uchodzą zwykle nazwy w rodzaju męskim (z małymi wyjątkami jak przedszkolanka, sekretarka, położna etc.), natomiast w głowach feministek one nie są neutralne...

Wydaje mi się, że w przypadku zawodów/funkcji płeć nie ma większego znaczenia (albo nie powinna mieć), więc dziwię się, że polskie feministki tak usilnie próbują podkreślać, że psycholożka nie równa się psycholog.

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński