ŚFiNiA

Katolikus

Ateiści z reguły są przekonani, że Bóg nie istnieje, choć nie ma ostatecznego dowodu aby stwierdzić, że na pewno tak jest.

Zaś argumentacja przeciw teizmom jest po to, bo nie żyjemy w próżni i nasze poglądy wpływają na życie innych, a nie ma co powierzać (marnować) życia na wiarę w coś na co nie ma dowodu ani podstaw by wierzyć.

Nie wierzą, w coś takiego jak bogowie, jest to dla nich sfera fantasy, zaraz obok elfów, smoków i magicznych wróżek. Ludzie wymyślają różne rzeczy, więc póki nie dostaną dowodu, nie będą wierzyć. Skoro są dowody na jakieś elementy świata materialnego albo z życia codziennego (mogę sprawdzić czy w skarbonce są pieniądze, a więc mogę udowodnić, że one tam są lub, ze tam ich nie ma) to tak samo oczekują tego w kwestii istnienia Boga (a najlepiej wszystkich prawd wiary religii).

Do czego zmierzam. Suma summarum ateista dochodzi do wniosku, że Boga nie ma/ Boga najprawdopodobniej nie ma/ Nie ma powodów, aby sądzić, że Bóg jest/ Nie przekonują mnie argumenty na istnienie Boga (i religii w ogóle) ect..

Teistom oczywiście wychodzą wnioski przeciwne. Dlaczego teista i ateista nie mogą się dogadać? Bo na starcie różnią się ZAŁOŻONYM SYSTEMEM WARTOŚCIOWANIA w ramach, którego wyją inne wnioski teiście, a inne wnioski ateiście.

Pytanie tego wątku byłoby takie: Po wielu latach dyskusji (tu na sfini i w prywatnym życiu) i polemik każda strona ma już jakieś rozeznanie o stronie przeciwnej.

Pytanie do teistów z waszego doświadczenia z niewierzącymi, co konkretnie mieści się w tym "worku" ZAŁOŻONY SYSTEM WARTOŚCIOWANIA - czym konkretnie ateista ocenia (zapewne to będzie złożony system kryteriów), że wychodzą mu takie,a nie inne wnioski odnośnie Boga i religii.

To samo pytanie do ateistów tylko, że zamiast "ateista" wstawcie "teista" ; )

towarzyski.pelikan

Katolikus

Kombinujesz dobrze, ale ciekaw jestem konkretnej, głębokiej analizy porównawczej odnośnie kryteriów myślenia teisty i ateisty. Twoja wypowiedź jest zbyt ogólnikowa, bo te kryteria (niektóre) jestem wstanie przypasować jednocześnie teiście i ateiście, a jednak wnioski wychodzą im całkiem inne.

Katolikus

Jeżeli jest to jeszcze mało zrozumiałe o co mi chodzi to sparafrazuję słowa fedora z innego tematu. Fedor w innym temacie napisał tak: To teoria decyduje więc ostatecznie o wnioskach, a nie obserwacja. .. O wnioskach z obserwacji nie rozstrzyga więc sama obserwacja tylko ostatecznie decyduje teoria, z którą podchodzimy do obserwacji. .. Eksperyment więc ostatecznie o niczym nie rozstrzyga i zawsze ważniejsza jest teoria czyli przyjęte na wiarę odgórne założenia z jakimi podchodzimy do obserwacji.

Więc tematem tego wątku, jest co decyduje u ateisty/ teisty ostatecznie o ich wnioskach, które tak bardzo się różnią. Z jaką "teorią" podchodzi ateista, a jaką teistą, że ich wnioski tak bardzo się rozmijają. :think:

fedor

mat

Katolikus

fedor

mat

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

fedor

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Odnoszę wrażenie, że nie do końca rozumiesz czym jest wiara w Boga. Dla ciebie, to zestaw wierzeń ułatwiających egzystencję, w którym możesz mieszać jak cyganka w tobołku, żeby zaadresować swoje kompleksy, obawy i pragnienia. Możesz wkładać to, co ci się podoba, i wyrzucać to, czego nie chcesz, zgodnie z własnym widzimisię. Że to jest zestaw przydatnych narzędzi, które kompletujesz według woli. Taką swobodę, to mają ateiści, nie teiści.
Wiara nie polega na wyborze, a konieczności. Wierzysz w Boga mimo tego, że nie jest optymalnym rozwiązaniem. To jest dopiero prawdziwa wiara, a nie jedynie wyraz chciejstwa. Z objawienia się nie wybiera, tak jak ty to robisz. Bawisz się w synkretyzm, którego podstawą jest twój WŁASNY ROZUM. Jako, że nigdy właściwie w Boga nie wierzyłeś, nie wiesz co to znaczy, odrzucić go w pełni. Dla ciebie jest figurantem, protezą dającą nadzieję, dla wierzącego, podstawą światopoglądu. Jeżeli przestajesz wierzyć, to nie wyciągasz jednego posążka z plecaka, a wysypujesz praktycznie wszystko, cały światopogląd, bo wszystko jest powiązane. Dopiero wtedy zaczynasz wkładać to, co ci pasuje i jak ci pasuje. W takim plecaku, nic na kształt Boga nie znajdziesz, chyba że jakąś podpórkę moralną, albo łatkę na lęki przez nicością.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Może zacznij od określenia swojego wyznania, a wtedy zobaczymy co ta religia mówi o synkretyzmie jaki tutaj popełniasz. Z tego co kojarzę, nie jesteś twórcą żadnej religii, więc nie bardzo masz przestrzeń wolnego redefiniowania już istniejących.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Każdy jest interpretatorem, ale nie każdy jest wyznawcą. Jesteś wyznawcą jakiejś konkretnej religii?
Religia katolicka nie podlega wolnej interpretacji. To nie jest worek z użytecznym systemem roboczych rozwiązań. Kościół nie głosi słowa bożego po to, żeby sobie wierni wybrali z niego co im się podoba, co akurat pasuje i jest przydatne.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Ciężko dyskutuje się z kimś, kto porównuje wiarę w Boga z nauką ułamków.Jeszcze jakieś teorie z czapy, o odbijających się słowach i wierze w Boga opartej o zrozumienie. Twoje posty jedynie potwierdzają, że twoja wiara jest uprzedmiotowiona. Jest narzędziem służącym różnym celom, ale głównie zaspokojeniu intelektualnej ciekawości i fantazji. Niespecjalnie fascynuje mnie słabość twojej wiary, śmieszy mnie tylko czytanie twoich wypocin pisanych z taką powagą, jakbyś z ambony przemawiał. Zero refleksji, bo każda głupota przejcie w tej lawinie słów.

Taki krótki cytat dla ciebie, obyś zrozumiał to, czego nie rozumiesz:
"W tym momencie zapytasz mnie: jakże ja mogę myśleć o Bogu i o tym czym On jest? Na to pytanie mogę odpowiedzieć tylko jedno: „Nic o tym nie wiem”.

Twoje pytanie wprowadziło mnie właśnie w tą ciemność i w tę chmurę niewiedzy, w którą chciałbym, żebyś wszedł. O stworzeniach i o ich dziełach, a nawet o dziełach samego Boga człowiek może, z pomocą łaski, osiągnąć wiedzę i może sobie wyrobić o nich pojęcie. O Bogu nie może. Dlatego wolę pozostawić na boku wszystkie rzeczy, o których mogę sobie wytworzyć pojęcie i wziąć za przedniot mojej miłości Tego, w stosunku do którego jest to niemożliwe. Dlaczego? Dlatego, że On może być miłowany, a nie może być pomyślany: miłość może Go uchwycić i utrzymać, ale myśl nigdy. Dlatego, chociaż jest czasami dobrze zastanawiać się nad dobrocią i majestatem Bożym, jako aspektami szczegółowymi (i to też jest światło i część kontemplacji), to jednak w czasie gdy się oddajemy dziełu, o którym tu mowa, trzeba odrzucić wszystkie te rozważania i pokryć je chmurą zapomnienia. "

Michał Dyszyński