Zaprzeczenie "zaprzestania bicia żony"

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Zaprzeczenie "zaprzestania bicia żony"
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Rozbieranie irracjonalizmu

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku

Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 31336
Przeczytał: 101 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 0:50, 22 Wrz 2023 Temat postu:

Irbisol napisał:

No popatrz - a inni jakoś problemu z tym nie mają. I nawet za wolontariuszy robią i ci tłumaczą równolegle.
Obwinianie mnie o to, że ty jedyny czegoś nie rozumiesz jest dosyć słabą opcją.

Może inni nie stawiają sobie tych wymogów rozumienia, które ja sobie stawiam. Ja rzeczywiście nawet mogę potwierdzić, iż niekiedy także w życiu łapię się na tym, że z grubsza tego stanu świadomości, który ludzie wokół mnie często "rozumieniem" by nazwali, ja już jako słowem "zrozumienie" (nawet jeśli z innych symptomów wygląda, że może on być dość podobny, a wręcz... jakbym ja coś tam był stanie wnioskować pewne okoliczności z danego tekstu dalej i głębiej, niż "rozumiejący" go) bym nie określił.
W szczególności u mnie doczepienie do przekazu jakiegoś dowolnego skojarzenia, albo pierwszej lepszej intuicji, to dużo za mało, abym sobie rozumienie zaliczył. Poza tym mam zwyczaj dość głęboko analizować związki logiczne i konsekwencje w różnych formach wnioskowania dla danego stwierdzenia, a gdy natrafię w tych głębszych analizach na sprzeczności, to już cały przekaz uznaję za niejasny, wątpliwy i właśnie "niezrozumiały".

Poza tym ja chyba sobie gorzej radzę z częstym mieszaniem różnych aspektów w jednej rozmowie. Np. jeśli ktoś przeplata treści merytoryczne z personalnymi, to te personalne mi mocno zaciemniają odbiór owych merytorycznych. To też powoduje, że od pewnego poziomu ilości uwag personalnych w przekazie do mnie, umykam w ogóle z dyskusji, uznając, że nie za bardzo wiem "o co chodzi?". Innym to mniej przeszkadza, mniej się blokują na tych wtrętach z innej beczki.

Ale rozumiem, że w obliczu tego, iż niektórzy rozumienie deklarują, a nawet mi wskazują, o co Ci mogło chodzić (co w ich zapisie najczęściej gotów jestem zaakceptować) istnieje u mnie jakaś forma niekompatybilności w rozumieniu tego typu przekazu, jaki od Ciebie dostaję. Można to pewnie uznać za jakąś formę mojej słabości, czy wadliwości.
Nieraz nawet już się zastanawiałem, czy powinienem dalej z Tobą dyskutować, skoro jest tyle nieporozumień po drodze. Może należy to uznać za "siłę wyższą", że ja akurat tego rodzaju sformułowania, jakie tworzysz gorzej przyswajam i nie męczyć się dalej.
Tak sobie nieraz myślę... :think:

Jest (chyba) jeszcze jedna różnica między traktowaniem dyskusji między nami; już nie związana ściśle z rozumieniem, co bardziej z odbiorem emocjonalnym. Dla mnie kwestia, że ktoś mi wytknie błąd, ogłosi (jakoś tam po swojemu) "zwycięstwo" nade mną w dyskusji, albo przypisze mi winę, jest bliska obojętności, lekceważeniu, nawet jakiejś formy pogardy, że tak śmieciowe sprawy miałyby mi zajmować głowę. Wychodzę z założenia, że jak komuś nie pasuję jako partner w dyskusji, to każdy może ze mną nie dyskutować. Niektórzy tak robią - np. anbo kiedyś stwierdził, że mu nie pasuję jako dyskutant i przestał ze mną prowadzić dyskusje. Ja sam, jak widzę, że czyjś styl wypowiedzi do mnie, jest dla mnie trudny do przyjęcia, rezygnuję z dyskusji z taką osobą. I ja to rozumiem. Uważam, że nie ma obowiązku dyskutowania z osobą, której stylu, czy treści dyskusji się nie akceptuje. Jeśli ktoś jeszcze ze mną dyskutuje, to znaczy, że ten jego próg minimalnej akceptacji mnie jako dyskutanta spełniam (jeślibym nie spełniał, to jego problem, że z dyskusji się nie wymiksował). Dlatego czyjeś sarkania na mnie, narzekania, przypisywanie mi winy traktuję dość lekceważąco. Jestem sam ze sobą szczery, więc sumienie z grubsza mam czyste. A jeśli ktoś uważa inaczej - niech sam podejmie decyzję, czy nie powinien mi przywalić swoim "plonkiem" i przestać odpowiadać na moje posty. Jego problem, a nie mój...