ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W swoim czasie był to bardzo modny temat. Wszędzie zalecano myślenie pozytywne, czyli skupianie się na jasnych stronach życia, na emocjach, które niosą radość, przyjemność, a unikanie w ogóle zajmowania się tym, co problematyczne, trudne, nieprzyjazne.
Parę miesięcy temu czytałem jednak artykuł (a także gdzieś indziej inny), że te zalecenia po prostu nie działają zgodnie z oczekiwaniami, tzn. nie powodują trwałej poprawy nastroju, nie pozwalają zwalczyć depresji, czy wygenerować energii życiowej. Czytałem nawet artykuł, że lepszym podejściem jest skupienie się przez jakiś czas na tych negatywnych stronach życia, że ich załatwienie sobie daje efekt pokonania stanów obniżonego nastroju, czy depresji.
Zapraszam do dyskusji na temat myślenia pozytywnego - na ile jest to dobry, a może zupełnie chybiony sposób harmonizowania psychiki, radzenia sobie z niepożądanymi stanami.

Netlis

Pamiętam jak to badziewie było promowane wydaniem książki "Sekret", w postaci "prawa przyciągania".

Jest coś innego co można uznać za pozytywne - wyobrażenie sobie jakiegoś celu, wiara w ten cel i dążenie do niego.

Jest to bardziej forma motywacji wtedy, ale jeśli ktoś nie potrzebuje takiej motywacji, to też jest strata czasu.

Michał Dyszyński

Semele

Działa. Tylko musi przyjść na to odpowiedni czas.
Wiem na podstawie swojego doświadczenia.

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Właściwie to myślę, że są dwa rodzaje myślenia pozytywnego - mądre i głupie.

Zacznę od tego głupiego. Głupim rodzajem "myślenia pozytywnego" jest życzeniowość traktowania świata, nie zważanie na realia, tworzenie sobie nierealizowalnych planów.

Mądre myślenie życzeniowe byłoby w pobliżu cnoty nadziei, czyli takiej wewnętrznej postawy, że to co słuszne i mądre w końcu powinno zwyciężyć. I że warto jest do tego co słuszne, dobre, mądre, ocenione obiektywnie w poprawny sposób dążyć, że warto jest iść dobrą drogą.