ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dyskusja zwykle jest forma sporu - naprzeciw siebie stają strony, które maja inną wizję danej sprawy i próbują kogoś przekonać do swoich racji. To dążenie, pragnienie aby jakaś wizja rzeczy stała się obowiązującą wyzwala w człowieku aspekt twórczy, powoduje iż myśl podążą w jakimś kierunku, eksploruje nowe mentalne rzeczywistości.
Jednak spór niekoniecznie zawsze jest twórczy. Jest wiele sporów, dyskusji, które do niczego nie prowadzą głębszego myślowo pozostając jedynie mieleniem chaotycznych emocji. Taki niekonstruktywny spór pojawia się wtedy, celem dyskusji przestaje być prawda, rozumiana jako dążenie stron do uczciwego rozpatrzenia danego zagadnienia. Co zastępuje prawdę w złym sporze?
- Najczęściej promocja ego, bądź doktrynerstwo w zakresie jednej opcji ideologicznej, w której słowa przestają poszukiwać znaczeń dla siebie, stając się toksycznymi symbolami w dyskusji, blokadami dla rozwoju myśli, zamiast tej myśli katalizatorami.

Dobry i zły spór odróżniają się od siebie przede wszystkim tym, że w dobrym sporze dyskusja toczy się wciąż blisko zagadnienia, które jest osią sporu, jest merytoryczna, skupiona na celu związanym z samym problemem. W sporze patologicznym dyskusja co chwila, albo wręcz na stałe odchodzi od meritum sprawy, wyciągając na pierwszy plan oskarżenia personalne, kłótnie o kwestie formalne. W sporze dobrym strony POSZUKUJĄ NAWZAJEM ZROZUMIENIA. W sporze patologicznym zrozumienie jest blokowane poprzez okopanie się stron na swoich stanowiskach i unikaniu spojrzenia na rzecz od strony przeciwnej. Ostatecznie wtedy każdy z uczestników zaczyna tylko w kółko perorować, powtarzając własne tezy i nie odpowiadając na dociekliwe pytania, jak owe tezy są przez daną osobę rozumiane.