ŚFiNiA

Gość

Pisząc, że nie potrafi ich kończyć, miałem na myśli nie tylko jej relację ze mną.

Gość

Bo cóż takiego złego jej uczyniła jej starsza koleżanka i, jak to kiedyś ją określała, "wspaniała kobieta", że potraktowała ją w taki sposób i do dzisiaj nie przeprosiła.

Wy oboje potraficie tylko gardzić innymi. Nieźle się dobraliście.

Gość

Fakt, że ona usunęła swój wątek z bluzgami w kierunku tej kobiety po ponad roku od jego napisania, akurat w tym samym czasie, kiedy zdecydowała się skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika do kłamliwego ataku na mnie, jest znamienny...

Gość

Założę się, że nawet jej to sam doradziłeś.

Semele

Kochani. Zapraszam do Gdyni na kawkę razem z wujem.

Oraz na wycieczkę w rejonie Cisowej.

Ankieta bylaby taka.

Pytania

1. Czy uwżasz, że w internecie jest wiecej osób mających fobie społeczną

Tak /nie
_________________
Nie płacz, bo to już się skończyło. Uśmiechaj się, bo to się wydarzyło. Życie to nie dni, które przeminęły, ale te, które pamiętamy. Gabriel Garcia Marquez

Gość

Ani ona, ani jej partner, nie odpowiedzą na Twoje zaproszenie, z prostego powodu: ich zdaniem jesteś niegodna ich dostojnego towarzystwa.

Jakieś dwa lata temu on mnie zapytał, czy kogoś z forum znam osobiście. Gdy mu odpisałem, że znam Semele, on na to: "wow, Semele....", co dawało do zrozumienia, że znajomość z Tobą jest jego zdaniem niewarta uwagi. Wiele wskazuje, że taką opinię podziela również jego partnerka.

Semele

Gość

Przecież on też jest ateistą. Podobnie do Ciebie.

To nie kwestia ateizmu, ale zwykłej ludzkiej arogancji, którą ta dwójka jest przepełniona. To dlatego im tak dobrze ze sobą. Napawają się nawzajem swoją arogancją i pogardą dla innych.

Gość

Ucichł coś już na temat tego konta na Facebooku. Z tego wnioskuję, że ustalili, że ktoś inny je założył.

Oczywiście, że się nie przyznają do tego publicznie, bo piszą tylko to, co jest w ich interesie.

Gość

Semele, a Ty się lepiej mu tak nie wychylaj, bo niedługo może dostaniesz pismo od pełnomocnika z oskarżeniem o molestowanie.

Jak się spotkamy, to Ci pokażę to, które ja dostałem.

Gość

W życiu bym się nie spodziewał, że zostanę przez nią tak potraktowany.

Ty Semele chyba też się nie spodziewałaś, że ta słodka nieśmiała osóbka, z którą się spotykałaś, tak Cię potraktuje.

Semele

Gość

Ja nadal nie mogę się pogodzić z tym, że w niej jest tyle zła.

Przez te ostatnie już trzy lata próbowałem cały czas wyciągnąć z niej to dobro, które kiedyś mi się wydawało, że w niej widziałem.
Dla mnie to było nierealne, żeby osoba, którą uznawałem za tak dobrą i godną zaufania, nagle zaczęła wręcz emanować złem i pogardą. Długo obwiniałem nawet siebie za to, że się taka stała. Cały czas chciałem to dobro z niej wydobyć, dotrzeć do niego, wydrzeć je z niej jakoś. Nie udało się. Okazywała już tylko i wyłącznie zło. A ja wpadałem w coraz większą frustrację i przygnębienie.

Teraz już nie wiem, czy ona kiedykolwiek była dobrą osobą. Może ja to sobie wmawiałem, bo tak bardzo się bałem ją stracić i pomijałem sygnały świadczące, że ma też tę ciemną stronę osobowości. Może ta ciemna strona zawsze u niej dominowała, tylko była ukryta za zasłoną jej milczenia.
Nie mogę się z tym pogodzić.
Czuję się teraz pusty, jakby ktoś mi zabrał pół życia.

Gość

Tak bardzo chciałem mieć przyjaciela. Myślałem, że byliśmy przyjaciółmi. Tak to postrzegałem zawsze. Nie ojcem, nie podopiecznym, ale przyjacielem. Myślałem, że tę przyjaźń mam. A to wszytko było przez nią przez tyle lat udawane. I jak ja mam z tym teraz żyć?

I najbardziej mnie boli to, że ją to nic nie obchodzi. Ona za nic ma to, co ja czuję. Za nic ma te wszystkie lata. Nie obchodzi jej wcale, co ja czuję. To jest dla mnie cały czas szok, bo przez tyle wcześniejszych lat myślałem, że nikogo moje uczucia nie obchodzą tak bardzo jak ją. Jak ja mam teraz dojść do ładu z myślą, że to wszystko było jej kłamstwem?

Czuję się jak nagle siłą wybudzony z jakiegoś matriksa.

Semele

Nie chcę dawać juz zadnych rad ani snuć domysłów, za malo mam przeslanek.

Warto zająć się czymś innym.
Trójmiasto jest tak ciekawą metropolitą. Najbliższy plan. Prawie jak w górach.

Czas czytania: 5 minut
Powiększ tekst
Pomniejsz tekst
Rezerwat Cisowa – wędrówka po „gdyńskich górach” i „leśnej krainie Muminków”

Dawid Gajos
Z wykształcenia politolog, z zamiłowania historyk, doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych i Humanistycznych Uniwersytetu Gdańskiego
Kategorie

aktualności
historia
sztuka
zbiory
Projekty

Spaceruj z historią!
Tadeusz Wenda
Grudzień ’70. Nieobecność
Rok Zbiorów
Wypoczynek na łonie natury jest bez wątpienia jedną z najchętniej wybieranych przez gdynian form spędzania wolnego czasu. Bliskość Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego sprawia, że wystarczy kilkanaście minut dojazdu, by większość mieszkańców mogła skorzystać z uroków lasu. Urozmaicony teren oraz bogactwo przyrody sprawiają, że gdyńskie lasy mają wiele tajemniczych i niezwykłych miejsc do odkrycia. Dlatego są one nie tylko doceniane przez mieszkańców, ale również objęte specjalną ochroną prawną.

Cztery gdyńskie rezerwaty przyrody zabezpieczają obszary leśne (zachowane w stanie naturalnym lub jedynie nieznacznie zmienionym przez człowieka), cenne siedliska roślin i zwierząt, a także wartości kulturowe i krajobrazowe. Jednym z takich miejsc jest utworzony w 1983 roku, zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, rezerwat przyrody Cisowa znajdujący się w pobliżu dzielnicy Pustki Cisowskie-Demptowo, wzdłuż rzeki nazwanej Cisowską Strugą lub Cisówką. Ten niewielki potok, dopływ Kanału Leniwego, odegrał ważną rolę w historii regionu. Pierwsza oficjalna wzmianka o rzece pochodzi z XIII wieku, kiedy oliwscy cystersi użyli jej do oznaczenia jednej z granic ich posiadłości.

Fragment mapy turystycznej Nadleśnictwa Gdańsk na obszarze rezerwatu przyrody Cisowa, 2017, kopia cyfrowa (ze zbiorów autora).
Prawie tak jak w górach

Gdy wchodzimy na teren rezerwatu Cisowa, położonego na wysokości 50 metrów n.p.m. i otoczonego wysokimi, wznoszącymi się na 100 metrów morenowymi wzgórzami, możemy poczuć się jak w górskiej dolinie. Nie bez powodu w okolicy regularnie odbywają się zawody w biegach i kolarstwie górskim. Co ciekawe, klimat w tym miejscu nieco różni się od tego w mieście. W dolinie często występuje inwersja temperatury, charakteryzująca się spływaniem ze zboczy wzgórz zimnego, wilgotnego powietrza. To właśnie wyjątkowa w tej części Europy rzeźba terenu oraz unikatowa, źródliskowa, górska i podgórska roślinność (m.in. przetacznik górski, gnieźnik leśny, wawrzynek wilczełyko i wroniec widlasty) stały się podstawą do utworzenia rezerwatu. Łącznie na jego terenie występuje 217 gatunków roślin, z czego aż 12 znajduje się na liście gatunków zagrożonych, ginących i podlegających ochronie. Na kamieniach przy potoku spotyka się rzadki krasnorost z gatunku Hildenbrandia rivularis. Ścisłą ochroną objęty jest również przyrzeczny łęg olszowo-jesionowy, w pobliżu którego znajdują się dwa pomniki przyrody – sosna pospolita i bluszcz na dębie.

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

A ona milczy...

Zamiast tego wysyła do walki swojego neo-ojca (tylko takie określenie mi przyszło do głowy).

Czy naprawdę siła i pogarda dla innych to są te cechy, które ona w nim tak ceni, i które spowodowały, że wybrała jego, a mnie wyrzuciła do śmieci?

Gość

Bo to nie jest tak, jak on twierdzi, że ja "chwalę słabość". Ja nie chwalę słabości. Ja rozumiem słabych.

Natomiast oni gardzą słabymi. Nie słabością. Oni gardzą nie słabością, ale słabymi. I to jest przerażające.

Semele

Ciekawe czy odzyskam kondycję aby przejść chociaż kawałek tego szlaku.
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Gość

Na zaproszenie od niej raczej nie masz co liczyć.

Ja mogę z Tobą pójść. Muszę w końcu się zmierzyć ze swoim lękiem przed przebywaniem w tych okolicach. Przywołuje to wspomnienia i zawsze mi się chce wtedy płakać.

Gość

Gość

Gdyby ona chociaż przez chwilę poczuła to, co ja czuję od prawie 3 lat, to może inaczej by na mnie patrzyła.
Ja nie wiem, czy ona naprawdę we mnie widzi tylko złośliwość, czy tylko tak udaje. Pisałem jej od samego początku, jak wyglądają moje uczucia. Wysyłałem mejle. Zwierzałem się tam z kolejnych rzeczy, w dobrej wierze. Myślałem, że po tych moich zwierzeniach coś się w niej odmieni - że chociaż da mi jakąś małą szansę. Nic takiego się nie stało. Jednocześnie ukrywała cały ten czas swój związek z tym człowiekiem.

Gość

Pamiętam, jak tuż po porzuceniu stwierdziła, że na ostatnim naszym spotkaniu (na dzień przed porzuceniem) podjęła "ostateczną decyzję", że mnie porzuca. Był to dla mnie szok, bo nigdy wcześniej nie wspominała, że jakaś decyzja się w niej kreuje.

Ja do niej wtedy napisałem "To cofnij tę decyzję. Porozmawiaj ze mną o problemach i daj mi szansę".

A ona na to: "Nie".

I w tym "Nie" wytrwała niezmiennie do dzisiaj.

Przez lata tego nie rozumiałem. Nadal nie rozumiem. Jednak wydaje mi się, że ona już go wcześniej poznała, bo tylko to wyjaśniałoby taką bezwzględność. A więc moim zdaniem wcale nie poznała go na przełomie sierpnia i września 2021, ale kilka miesięcy wcześniej.

I nie umie spojrzeć mi prosto w twarz i powiedzieć prawdy.

Semele