Jak Wybrańczyk utracil wiarę

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Jak Wybrańczyk utracil wiarę
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 18, 19, 20 ... 25, 26, 27 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Apologia kontra krytyka teizmu

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

towarzyski.pelikan

Dołączył: 19 Sie 2018
Posty: 5538
Przeczytał: 11 tematów

Skąd: Ze wsi
Płeć: Kobieta

Wysłany: Czw 10:40, 09 Lut 2023 Temat postu:

Banjankri napisał:

towarzyski.pelikan napisał:

Banjankri napisał:

Hill napisał:

Trwało to kilka dni, a było poprzedzone czymś w rodzaju olśnienia, "otwarcia oczu", wtedy przekonałam się do Biblii. Potem przez kilka dni pojawiało się doświadczenie "Bożej miłości", do tego stopnia, że czułam ogromną skruchę i zaczęłam ryczeć.
Skończyło się, bo widocznie Duch Święty uznał, że już wystarczy :wink:

Poraziło światło Pana

. Ciężko dźwignąć "Bożą miłość", mało kto zasługuje. Na pewno nie załuguje ten, który uważa, że nie zasługuje.
"Nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja".

A co się dzieje jak to warunkowanie nie zachodzi? Jak jest się trensparentnym dla tego światła? Wtedy się go nie odrzuca.

Buddyzm to nauka o tym świetle. Sztuka otwierania się na nie, załamywania i odbijania go, ale przede wszystkim, sztuka nie blokowania go.

Czyli buddyzm to lucyferianizm. Kiedy człowiek chce posiąść światło na własność, popada w grzech pychy. Pożąda światła dla swojego blasku a nie dla dobra, które się z nim wiąże. Kiedy światło spływa na człowieka w formie łaski, jest to dar od Boga, ma służyć jakiemuś dobru, człowiek staje się "narzędziem Boga" i tyle dostaje tego światła ile Bóg uzna za słuszne i wtedy, kiedy będzie na to czas. Nie musi cały czas być w pełnym blasku, żeby być pod wpływem łaski, a nawet nie jest to zwykle wskazane - żeby sodówa nie uderzyła do głowy, bo wtedy człowiek całkowicie wypada z łask (upadek Lucyfera). To wszystko uczy człowieka pokory, przypomina o tym, że to nie on jest Bogiem, panem światła. A im większa pokora tym większe otwarcie na prawdziwe światło. Światło staje się fałszywe, kiedy wkrada się w nie pycha, zamieniając się w swoje przeciwieństwo, a tym samym prowadząc człowieka do duchowego upadku.

Nie dla psa kiełbasa, kościół wiedział, jak blokadę na ludzkie szczęście nałożyć. Inacze nie miałby nad nim kontroli. Gdyby było tak, jak koleżanka pisze, to na pragnieniach by się kończyło, a się nie kończy. Ty się boisz, bo ci palcem pokiwali, a inni się w tym blasku opalają. Tylko człowiek na wskoś zły, może czyste dobro uznać za grzech.
"A im większa pokora tym większe otwarcie na prawdziwe światło."
Czyli jednak Boga można zahakować pokorą? Czym jest absolutna pokora, jak nie oddaniem przekonań, pragnień i wiary, czyli pustką?
Każdego pytam o łaskę, i jak widać, oprócz Hill, nikt się nie chwali. To jak to jest u ciebie, czy Bóg cię daży łaską, czy jednak robisz coś nie tak i tylko możesz o niej teoretyzujesz?

Pokorą nie da się hakować z samej istoty pokory. Pokorny człowiek akceptuje rzceczywistość taką jaka jest, jeśli ktoś chce używać pokory w celu shakowania Boga, to z definicji nie będzie to pokora, tylko jej przeciwieństwo - pycha.

Gdzie to Twoje oddanie pragnień jak chcesz hakować Boga? Uzywasz słow, których nie rozumiesz.

Być może buddyzm nie jest lucyferianizmem, ale może się nim stać kiedy zabierze się za niego osoba niedojrzała, która chce stać się równa Bogu. I na Zachodzie buddyzm sie cieszy szczególną popularnością wśród...narcyzów.