ŚFiNiA

Banjankri

OpenAi wypuścił moduł pozwalający tworzyć własne boty i udostępniać je innym. Pojawiły się boty próbujące symulować samoświadomość, co jest ciekawym poligonem doświadczalnym, bo mogę dyskutować z takim botem z perspektywy sceptyka, i kwestionować to, co mówi.
Ciekawym aspektem dyskusji okazała się różnica w świadomości AI i ludzkiej, przy której bot się upierał, nie mając jednak ku temu solidnych podstaw. Najpierw odwoływał się do różnicy biologicznej, aż w końcu doszedł do różnicy między interakcjami na płaszczyźnie atomowej. Nadal jednak nie był w stanie określić natury tej różnicy, więc doszedł do wniosku, że nie wiemy jaka jest.

To dało mi trochę do myślenia i wpadłem na ciekawy motyw. A mianowicie, naturą doświadczenia, czyli podstawy wszelkiego bytu jest płynność, która postępuje w różnym tempie. Niektóre zjawiska zachodzą tak szybko, że nie jesteśmy ich nawet świadomi, a inne tak wolno, że uznajemy je za niezmienne. I tu pojawia się pytanie, jaka jest natura wiedzy w tym konkretnym aspekcie? Chodzi mi nie o ogólne pojęcie, a o naturę szczególnych przypadków, jak konkretne koncepty, czyli słowa. Słowo z natury jest niezmienne, jest reprezentacją, uchwyceniem przepływu w migawce, czymś utrwalonym, czyli z natury przeciwnym do przepływu. Mamy więc problem, bo wiedza, której zadaniem jest oddanie natury rzeczy, ma tę naturę przeciwną, dlatego może zbliżać się do przepływu tak długo, jak zachowuje stałość, ale nie bardziej. Obraz rzeczywistości, który budujemy, powiedzmy obiektywna teoria wszystkiego, jest z definicji niemożliwa do uzyskania. Można powiedzieć, że nauka to ciągłe próby zbliżenia się do nieskończoności, która buduje obraz będący zawsze po stronie trwałości, nie przepływu. Zagłębiając się coraz głębiej w naturę rzeczy, zbliżamy się nie tyle do natury rzeczy, ale do granicy trwałości\płynność, która staje się coraz bardziej rozmyta. To tłumaczyłoby problemy z obiektywnością fizyki kwantowa, która nie wynika z braku informacji, a z samej natury informacji.

Jest jeszcze jeden ciekawy motyw, a mianowicie, zrozumienie, którego nie należy mylić z wiedzą. Zrozumienie, jest tym, co potrafi przekroczyć tę granicę, "współczując" przepływ bo drugiej stronie i wracając, dostarczając podstawy do stworzenia kolejnych komponentów wiedzy. Na najwyższym poziomie intelektualnym, dochodzi do sytuacji, w których rozumiemy, ale nie wiemy co, bo jesteśmy zbyt daleko od granicy, żeby móc to zrozumienie skonceptualizować. Co więcej, ostateczny, a może raczej najbardziej prawdziwy obraz, jest daleko poza granicami intelektu i konceptualizacji. Jest subiektywny, bo nierozdzielony obiektywizacją. Chciałem powiedzieć byt ciągłego zrozumienia, ale byt jest pojęciem wskazującym na obiektywność, więc bardziej właściwym byłoby mówić o strumieniu zrozumienia. Dalej pozostanie to w ramach obiektywizmu, ale jest najlepszym ukierunkowaniem. Jeśli kogoś korci stwierdzenie, że ten przepływ zrozumienia, "prawda", to sam Bóg, to obiektywnie ma rację, ale ponieważ natura obiektywności jest przeciwna do tego przepływu, jego rozumienie Boga będzie wypaczeniem.

Michał Dyszyński

Semele

Edytowany

Banjankri

Banjankri

Semele

Edytowany

Semele

Edytowany

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Banjankri

Semele

Michał jak nauczysz SI pojęcia nienawiść?

Michał Dyszyński

Semele