ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Archetyp wodza wydaje się być dość głęboko wpisany w ludzką naturę. Zadziwiające jest jak bardzo całe rzesze ludzi gotowi są zignorować kompletnie własny osąd, zawiesić na kołku logikę i podążyć za ludźmi którzy głoszą absurdy. Czasem zdaje się, że im większy absurd głosi wódz, tym dla sprawy posłuszeństwa i podległości lepiej. Dlaczego jesteśmy - jako gatunek - tak mało odporni na manipulację?...
Dlaczego Hilter, Stalin, wodzowie z wszystkim niemal wieków tak łatwo gromadzili wokół siebie posłusznych?...
Ostatnio czytałem analizę inteligencji wodzów. Bo oczywistym jest pytanie: czy ci przywódcy, którzy gromadzili tłumy byli jakoś szczególnie inteligentni?...
- Odpowiedź brzmi NIE. Hitler nie był geniuszem, Stalin, Lenin, Napoleon, czy wodzowie na przestrzeni wieków nie odznaczali się żadnym intelektualnym geniuszem. Wodzowi są średniej ledwie inteligencji, nie mają tez wybitnej wiedzy. A tłumy za nimi podążają.

Byli wręcz przeciętni. Wygrana Trumpa w USA nie wynikła z tego, że Donald Trump był szczególnie inteligentny. Nie jest też (chyba... jako facet nie bardzo umiem ocenić) wyjątkowo piękny, albo też młody. Historia jego życia też nie jest szczególnie pociągająca - bo wiele na niej jest niejasnych kart. To czym uwiódł miliony Amerykanów?...
To się wydaje zagadką. :think:

Ja obserwowałem ciekawe zjawisko podczas różnych zebrań. Jako nauczyciel uczestniczyłem w radach pedagogicznych, dyskusjach o różnych sprawach szkolnych (szczególnie o klasyfikacji uczniów). Nauczyciele to w końcu ludzie wykształceni, powinni być rozsądni. Ale dostrzegłem dość niezwykłą prawidłowość - oto tematy poważne, rozsądnie podane rzadko cieszyły się większym zainteresowaniem pedagogów. Dyskusje iskrzyły i jarzyły się emocjonalnie gdy były... o pierdołach.
Może tak jest, że umysł przeciętnego człowieka męczy się jakoś myśleniem zaawansowanym, trudniejszym. Raczej szuka łatwych rozwiązań, raczej zda się na jakiegoś (nawet głupiego, nawet znacznie mniej inteligentnego, posiadającego mniej wiedzy) lidera, niż sam podejmie rękawicę życowych wyborów. Hitler - jak podaje Wikipedia - "W edukacji nie odnosił sukcesów i nie przystąpił do matury". A jednak profesorowie, wynalazcy (niektórzy przecież genialni) byli pod jego władzą, budowali mu niezwykłe konstrukcje, pracowali ciężko. W sumie... dla nieuka i oszołoma.
Zagadkowa jest ludzka natura...
:think:

Michał Dyszyński

Chciałbym się też nieco wytłumaczyć, dlaczego umieściłem te przemyślenia w dziale Filozofia, a nie Nauki społeczne, gdzie według opisu teoretycznie lepiej by pasowały. Powód jest taki, że z owej zależności ludzkich umysłów od liderów chcę wyciągnąć pewien dość ogólny, epistemologiczny wniosek.
Jak wytłumaczyć tę okoliczność, że inteligentni, posiadający wiedzę ludzie ulegają jakoś mentalnie osobnikom głupszym, niewykształconym?...
Przyczyny widzę dość różne:
- na pewno jest wątek ewolucyjny, w którym po prostu stado lepiej działa, jak ma lidera, niż jak go nie ma. Więc być może mamy w geny wpisane posłuszeństwo liderowi JAKIEMUKOLWIEK, w porównaniu z sytuacją, gdy lidera nie ma w ogóle.
- ale jest też wątek szukania prawdy w oparciu o psychologię. Jeśli coś zwykle jednak liderów wyróżnia, to PREZENTOWANA (!) PEWNOŚĆ SIEBIE. W biografii Churchilla, której fragmenty do mnie kiedyś dotarły, była hipoteza, iż ten polityk cierpiał na chorobę afektywną dwubiegunową, charakteryzującą się epizodami manii. Podczas manii człowiek ma przeświadczenie, że wszystko się uda, że każda przeszkoda zostanie pokonana, jak byśmy byli niemal supermenami. I tak był Churchill w wystąpieniach, we wpływie na tłum. I to zapewniało mu trwałość przywództwa. Ta pewność siebie - w sumie patologiczna, w sumie wbrew rozsądkowi, wiedzy. Wiara w siebie wynikająca z choroby...
Tak chyba ogólnie mają wodzowie - patologiczna pewność siebie pociąga tłumy, pociąga ludzi, którzy....
właściwie nie mają zdania, nie wiedzą jak jest. Więc szukają ŹRÓDŁA, szukają jakiejś pewności. A znajdują je widząc właśnie... PEWNOŚĆ. Pewność jest tylko na pokaz, wynika nieraz z patologii działania umysłu, ale na ludzi to działa.
Więc ten wniosek ogólnoepistemologiczny byłby chyba taki, że jako ludzie, chyba jesteśmy po prostu SŁABI mentalnie, rozchwiani, niedowierzający własnym osądom (może i słusznie). Przez to niedowierzanie sobie stajemy się łupem tych... którzy z kolei wierzą sobie patologicznie.
Kto w tym wygrywa?...
- Może nikt. Wszyscy chyba tu przegrywają. Słabi mentalnie, nierozliczeni z własną niewiedzą, ulegający chorobliwym przywódcom przegrywają, bo są zmanipulowani. A sami przywódcy?... - Też ostatecznie przegrywają, bo wojny w które wmanewrowują świat jakże często ścinają ich głowę, a już na pewno nie zapewniają życia spełnionego.

Piotr Rokubungi

Michał, partykułę "nie" z rzeczownikami oraz przymiotnikami pisze się łącznie. ;-P

A co do meritum twoich wpisów, to "wyczaj" to:
Manche führen, manche folgen
Herz und Seele, Hand in Hand
Vorwärts, vorwärts, bleibt nicht stehen
Sinn und Form bekommt Verstand
Wenn die Freude traurig macht
keine Sterne in der Nacht
Bist du einsam und allein
wir sind hier, schalte ein
(...)
Manche führen, manche folgen
Böse Miene, gutes Spiel
Fressen und gefressen werden
Wir nehmen wenig, geben viel
Wenn ihr keine Antwort wisst
richtig ist, was richtig ist
Bist du traurig, und allein
wir sind zurück, schalte ein.
:wink:

Michał Dyszyński

Dyskurs

Michał Dyszyński

Dyskurs

Michał Dyszyński

Dyskurs

"Narcystyczny terroryzm" to termin roboczy, którego użyłam aby zapytać dlaczego uważasz, że osoby niezrównoważone emocjonalnie to większość I "terroryzują" cała społeczność?

Co do Twojego system wartości I charakteru moralnego, Michał, to nie mam uwag. Znamy się 2 lata, był czas poznać I przywyknąć. Uwaga, ostatnie zdanie to żart

Weź proszę pod uwagę, że osoby z ADHD nie mają szans na poznanie samego siebie, bo nie posiadają adekwatnego skupienia uwagi. Praca z taka osoba wymaga niezmiernej cierpliwości I empatii. Niestety dieta XXI wieku oparta na konserwantach I ogromnych ilościach spożywanego cukru powoduje ADHD a następnie całe spectrum chorób począwszy of cukrzycy wieku dziecięcego przez depresję, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, I tak dalej.

Ale nie przypuszczam, że miałeś na myśli w swoim zapisie osoby chore lecz te, które wypaczyły swój system wartości przekazany przez rodziców I stały się konsumentami społecznymi nie potrafiąc nic of siebie dać oprócz, jak wspomnieliśmy, "terroryzmu narcystycznego", który jest dla każdej społeczności kosztowny I nie tylko monetarnie.

Michał Dyszyński