ŚFiNiA

MaluśnaOwieczka

No i znowu muszę się powtarzać...

Kwestia opłacalności bądź nieopłacalności jest ściśle powiązana ze spełnianiem potrzeb.
Spełniamy swoje potrzeby.
Nie opłaca się to, co uniemożliwia bądź utrudnia spełnienie jakiejś potrzeby.
Opłaca się to, co prowadzi do spełnienia potrzeb.

Spełnione potrzeby nie zajmują świadomości. Świadomość zajmuje się potrzebami niespełnionymi.
Gdy jesteś najedzony, nie myślisz ciągle o tym, że nie jesteś głodny.
Gdy możesz chodzić na własnych nogach, nie myślisz ciągle o tym, jak dobrze jest móc chodzić.
Gdy możesz mówić, nie myślisz ciągle o tym, jak dobrze jest móc mówić.

A więc spełniona potrzeba oznacza wyrugowanie ze świadomości tego, że istniała.
Spełnienie wszystkich potrzeb oznacza wyrugowanie wszystkiego ze świadomości. Świadomość wtedy znika. To jest właśnie nieistnienie.

A więc poprzez nieistnienie spełniamy wszystkie swoje potrzeby.
A dążymy właśnie do spełnienia swoich potrzeb. Czyli dążymy do nieistnienia.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Nie wiem skąd wziąłeś to "zatem".
Nieistnienie to spełnienie wszystkich potrzeb, jakie tylko można sobie wyobrazić. Nawet tych, których nigdy nie miałeś.
Nawet teraz, w tej chwili, gdy istniejesz, masz spełnione nieskończenie wiele potrzeb, których nigdy nie odczuwałeś. Bo czym się taka potrzeba, której nigdy nie odczuwałeś i nie odczuwasz, różni od potrzeby możliwości wyrażania swoich myśli poprzez mowę, której też nie odczuwasz? Przecież Ty teraz nie czujesz tej potrzeby, a więc jej nie masz. Zacząłbyś ją czuć dopiero wtedy, gdybyś przestał mógł mówić.
Jednak obecnie nie czujesz potrzeby możliwości wyrażania swoich myśli poprzez mówienie.
Czym więc się ta potrzeba różni od nieskończonej ilości innych potrzeb, których nigdy nie odczuwałeś i nie będziesz odczuwał? Niczym się nie różni.

Obecnie potrzeba możliwości wyrażania swoich myśli przez mówienie ma dla Ciebie takie samo znaczenie jak potrzeba zjedzenia psiej kupy.
Nie masz ani jednej, ani drugiej potrzeby.
Potrzebę wyrażania myśli przez mowę będziesz miał dopiero wówczas, gdy przestaniesz móc mówić.
Natomiast potrzebę zjedzenia psiej kupy będziesz miał dopiero wówczas, gdy poczujesz głód na psią kupę.

Nie ma więc żadnej różnicy między tymi dwiema potrzebami.

Teraz pewnie nie jesteś sobie w stanie nawet wyobrazić, że kiedykolwiek mógłbyś odczuć głód na psią kupę. No ale niestety, jeśli w końcu ten głód odczujesz, to sobie ją wyobrazisz.
Wyobrażalność potrzeby a priori nie ma więc żadnego znaczenia.
Znaczenie ma teraźniejszość, w której ta potrzeba już jest obecna.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Nie, ja tego nie założyłem.
To jest oczywiste.

Czy masz teraz potrzebę móc mówić? Nie masz. Nie myślisz o tym. Nie frustruje Cię to.
Ty sobie możesz tylko co najwyżej wyobrazić, jakby to było mieć taką potrzebę. Jednak nie jest to tym samym co faktycznie tę potrzebę mieć.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Zachodzi równoważność:

frustruje mnie <=> nie jest spełniona

Z tego wynika natychmiast, że:

nie frustruje mnie <=> jest spełniona

Czy frustrujesz się teraz tym, że nie konsumujesz psiej kupy? NIE.
A więc potrzebę zjedzenia psiej kupy masz spełnioną.

To jest czysta logika. Bez uwikłania logiki w emocje (co uprawia wuj i inni).

MaluśnaOwieczka

Ty teraz się pewnie opierasz przed uznaniem tego za fakt, bo Twoje obecne emocje są negatywnie nastawione wobec wyobrażenia konsumpcji psiej kupy.
Jednak obecne emocje mają się nijak do faktycznego zdarzenia, gdy obiadku z psiej kupy zapragniesz.

Porównaj do młodych kobiet.
Młode kobiety często mówią: "Ja nie potrzebuję mieć dziecka. Nie chcę."
A mija 10 lat i nagle dostają pierdolca, bo nie mogą znaleźć samca, który im to dziecko zrobi...

A więc to, że Ciebie teraz brzydzi myśl o jedzeniu psiej kupy o niczym nie świadczy.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

To ja Ci powiem, że rozsądnie jest przyjąć, że lepiej spłonąć na stosie niż zjeść banana...
I co Ty na to?

MaluśnaOwieczka

W sumie to jestem chyba jedyna osobą na tym forum, która potrafi myśleć i wyciągać wnioski pod prąd swoich własnych emocji.

Też mi się robi smutno i przykro, gdy myślę, co to będzie, jak mnie nie będzie.
Jednak ja wiem, że to tylko nieracjonalna emocja.

szaryobywatel

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

szaryobywatel

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Przecież pisałem, że jedno wynika z drugiego.

Semele

Semele

MaluśnaOwieczka