ŚFiNiA

Semele

Czy odpowiedzielismy już na ewentualne pytanie : dlaczego życie jest do dupy?
Dlaczego warto nie istnieć?

Gdy się nie istnieje nic się nie czuje. Takie założenie chyba przyjął owieczka.

Nie chcę czuć? Dlaczego?

O samobójstwie napisano całe tomy. Pisał o nim także Erich Fromm, poddał analizie trzydzieści kultur pierwotnych, mając na uwadze opozycję agresywność-pokojowość. Wyróżnił wśród nich społeczeństwa afirmujące życie, do których należą m.in. Indianie Zuni. Mężczyźni nigdy nie zachowują się gwałtownie i nie biorą pod uwagę przemocy, nawet wówczas, gdy żona jest im niewierna. Nawet inicjacja nie jest u Zuni poważnym przeżyciem. Morderstwa właściwie się nie zdarzają. Samobójstwo jest zakazane. Według ich określeń dobry człowiek to taki, który ma „przyjemne obejście, ustępliwy charakter i szczodre serce”.

lucek

tu można by zapytać skąd w ogóle wzięło się tak absurdalne hasło pt.:

"'ja' nie istnieje"

ano stąd, że Fromm i podobni faszyści nie mogą powiedzieć, być może i sami sobie, wprost o co chodzi, a chodzi nie o "ja nie istnieje", a o wolę:

to wezwanie do wyzbycia się swojej własnej woli, na rzecz woli tych, którzy tego typu absurdalne stwierdzenia wygłaszają, to tak na prawdę:

"zrezygnuj ze swojego zdania, a realizuj moją wizję świata i porządku społecznego, ja jako autorytet (choć faktycznie skończony debil, w który wierzą niedorozwoje intelektualne pokroju Semele) jestem tu już dobrze ustawiony i pasowałoby mi, żeby tak pozostało"

Semele

Po to, byś czuł, rodzisz się
Po to, byś szedł
Po to, byś czuł
Po to, byś czuł, rodzisz się
Po to, byś szedł
Po to, byś czuł
Wydał cię świat na brzeg
Abyś żył
Abyś szedł
Po to, byś czuł, rodzisz się
Po to, byś szedł
Po to, byś czuł
Rodzisz się tu
Wydał cię świat na ból
Abyś żył
Abyś czuł
Po to, byś czuł, rodzisz się
Po to, byś szedł
Po to, byś czuł
Rodzisz się tu
Na świata dal
Na serca ból
Na świata dal
Wydał cię świat na bunt
Wydał cię świat na trud
Po to, byś czuł, rodzisz się
Po to, byś czuł
Po to, byś żył

Semele

W 1941 ukazała się Ucieczka od wolności (1941, wydanie polskie 1970) poświęcona psychologicznym problemom niemieckiego faszyzmu, która przyniosła mu światową sławę. W latach 1951–65 wykładał w Universidad Nacional Autónoma de México w mieście Meksyk, zapoczątkował tam psychoanalizę jako kierunek studiów; od 1962 — w New York University. W 1974 przeniósł się do Szwajcarii, gdzie zmarł 18 III 1980 w Locarno.
Inne prace: Niech się stanie człowiek (1947, wydanie polskie 1995), Zdrowe społeczeństwo (1955, wydanie polskie 1996), Zapomniany język (1951, wydanie polskie 1972), O sztuce miłości (1956, wydanie polskie 1971), Kryzys psychoanalizy (1970, wydanie polskie 1995), Anatomia ludzkiej destrukcyjności (1973, wydanie polskie 1998), Dogmat Chrystusa i inne pisma religioznawcze (1973, wydanie polskie 1992), Mieć czy być (1976, wydanie polskie 1989); polski wybór pism: Szkice z psychologii religii (1966).
Psychoanaliza społeczna
Pozostając w kręgu psychoanalizy, Fromm stworzył własny system, zw. psychoanalizą społeczną. Uważał się za kontynuatora myśli K. Marksa i S. Freuda — dążąc do syntezy ich poglądów, poddał modyfikacji ich koncepcje (odrzucił Freudowską wizję człowieka zdeterminowanego przez popędy, uwzględniając wpływy kultury i społeczeństwa; odrzucał również Marksowską koncepcję pełnego uwarunkowania człowieka przez siły ekonomiczne i społeczne, doceniając znaczenie czynników związanych z psychiką jednostki). W koncepcji człowieka dążył do syntezy czynników psychicznych, społecznych i kulturowych. Istotnym warunkiem owej syntezy był proces przezwyciężania alienacji będącej wynikiem niezaspokojenia podstawowych ludzkich potrzeb (afiliacji, miłości, zakorzenienia społecznego, uniknięcia samotności, transcendencji, poczucia tożsamości, układu odniesienia i czci). Jak pisał w Ucieczce od wolności: „Człowiek sam zbudował swój świat (...) został jednak odsunięty od wytworów własnych rąk, przestał być panem świata, który zbudował; wręcz odwrotnie, ów stworzony przez niego świat stał się jego panem, przed którym człowiek uchyla czoła, który usiłuje ułagodzić albo manewrować nim możliwie najskuteczniej. Dzieło rąk własnych stało się jego Bogiem”. Fromm nie widział możliwości przemiany jednostki bez przemiany otaczającego ją społeczeństwa i na odwrót — za nierealną uznawał przemianę społeczeństwa bez przemiany jednostki.
Krytyka współczesnego społeczeństwa
Krytykował współczesną cywilizację przemysłową za to, że przyczynia się do zerwania więzi międzyludzkich, promuje postawy merkantylne i uniemożliwia rozwój osobowości. Przeciwstawiał jej wizję „zdrowego społeczeństwa”, stwarzającego jednostce szansę autentycznego życia. Był jedną z głównych postaci nowej lewicy, szukającej rozwiązania podstawowych problemów społecznych na drodze innej niż kapitalistyczna, z jednej strony, i odmiennej od socjalizmu typu radzieckiego, z drugiej strony. Odrzucał stosowanie przemocy. W czasie kontestacji studenckiej lat 60. propagował stworzenie spontanicznej sieci instytucji społecznych, alternatywnych wobec oficjalnych. W późniejszym okresie sympatyzował z ideami strajku konsumenckiego.

Encyklopedia PWN

Semele

Jarek Kefir
Tematykę ilozuryczności różnych doktryn tłumaczących sens życia i to, co jest po śmierci, opisywałem w poniższych artykułach. Są one jednymi z najważniejszych opublikowanych przeze mnie. Ten wpis jest ich swobodną kontynuacją:
–Czy życie po śmierci istnieje?! Żadna doktryna duchowa nie da Ci odpowiedzi!
–Nauka i duchowość oparte są o teorie i hipotezy, mało jest w niej rzeczy pewnych (02.04.2018)
–Oświecenie którego pragniesz jest procesem destrukcyjnym i rozczarowującym! (23.02.2018)
–Oświecenie którego pragniesz może Cię bardzo rozczarować! (01.04.2018)
[link widoczny dla zalogowanych]

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Semele

Piotr Rokubungi

szaryobywatel

Semele

Owieczka

MaluśnaOwieczka

Z dwukropkiem to brzmi bardziej jednoznacznie.

Nie masz możliwości bieżącego odczucia, że: bieżąco nie dotyczy Cię dobro z powodu tego, że nie istniejesz.

Gdybym nagle zakończył istnienie każdego z Was, nie byłoby w tym niczego złego.
Poza tym, że ja miałbym wtedy wyrzuty sumienia, więc w sumie to byłoby złe dla mnie... Ale dla Was nic złego by w tym nie było.

Jeśli ktoś kogoś zamorduje, to zło dotyczy mordercy, a nie zamordowanego. Zamordowany z racji tego, że nie istnieje, żadnego zła nie doświadcza. Zła doświadcza tylko morderca, bo to on ma wyrzuty sumienia lub grozi mu odsiadka w pace.

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

szaryobywatel

Ale Ty chyba nie jesteś tak naiwny, by myśleć że ogólnie (niezależnie od założeń) masz rację z tym że bardziej się opłaca nie istnieć?

MaluśnaOwieczka

Nie jestem naiwny i właśnie dlatego mam rację.
A Ty uważasz inaczej?

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Takie założenie jest pozbawione sensu i przeczy zdrowemu rozsądkowi.
Bardziej się opłaca to, o czego negacji można stwierdzić, że się nie opłaca, gdy ta negacja zachodzi. Tylko takie założenie jest sensowne.

Gdy mówiłem o każdym założeniu, miałem na myśli oczywiście każde sensowne założenie, a nie dowolnie wymyśloną głupotę.
Bo założyć to sobie możesz nawet, że bardziej Ci się opłaca spłonąć żywcem niż zjeść banana.