ŚFiNiA

MaluśnaOwieczka

To udowodnij, że nigdy nie uczyniłeś zła.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Nawet jak idziesz po trawie, to rozdeptujesz ślimaki, a one skwierczą z bólu.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Nie musisz pamiętać, ani nawet o tym wiedzieć. I tak depczesz.

Próbuję ograniczać to zło, na ile jestem w stanie, i na ile mi to potrzebne, żeby uciszyć swoje wyrzuty sumienia.

Większość ludzi myśli, że chodzi o coś więcej niż eliminacja wyrzutów sumienia. Niestety tak nie jest.
Co robisz dla świń, które zjadasz w formie mielonych? Co robisz dla ślimaków, które przypadkiem nieświadomie rozdeptujesz? Nic. A czemu nic? Bo nie dręczą Cię wystarczająco mocno wyrzuty sumienia z tego powodu.
To nie jest tak, że Ty jesteś taki dobry człowiek, a świnie czy te ślimaki po prostu obiektywnie nie zasługują, by nie cierpieć.

MaluśnaOwieczka

Im bardziej człowiek zły, tym mniej sobie uświadamia, że jest zły.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Nie ma. To bardziej poczucie obowiązku. Tak jak u pielęgniarek lub ludzi zawodowo zajmujących się pomocą bezdomnym zwierzętom. U tego typu ludzi zanika emocjonalny stosunek do spraw, którymi się zajmują. Zaczynają to wszystko robić jakby automatycznie, "bo trzeba zrobić".

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Skoro jest, jak mówisz, to z czym w takim razie wiąże się niewypełnienie potrzeby wynikającej ze współczucia? Jeśli dobrze Ciebie rozumiem, to Twoim zdaniem nie wiąże się z absolutnie żadnym negatywnym przeżyciem psychicznym. Czy mam uwierzyć, że osoba, która w żaden sposób nie przeżywa negatywnie swojego zaniechania, będzie miała motywację, by wykonać akcję, która to zaniechanie wyeliminuje? Co to będzie za motywacja? Skoro jej nie zależy. A nie zależy, bo przecież stwierdziłeś, że nie przeżywa tego emocjonalnie.

To jest coś na kształt: "Mam cię w dupie, gówno mnie obchodzisz, nie będę w żaden sposób czuł się winny, jeśli ci nie pomogę, ale ci pomogę, bo ci współczuję".
Czy to ma w ogóle jakiś sens?

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

To dlaczego to robi, skoro nie ma do tego motywacji? Co go popycha do podjęcia akcji?

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Coś tu jest nie tak w tym, co piszesz.
Nie ma żadnej motywacji, ale robi, bo współczuje? Hę?
Czyli to współczucie musi wywoływać jakiś rodzaj motywacji u niego. Co to za motywacja? Jakaś być musi. Bez motywacji to nawet dupy z krzesła nie ruszysz. Zmotywować może "chce mi sie siku", albo "nogi mnie bolą", "przeszedłbym się do parku", itp.

A kto mógłby umrzeć i być szczęśliwy, bo nie bardzo rozumiem. Ten współczujący mógłby umrzeć i być szczęśliwy?

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Skoro nie ma motywacji, to nic nie zrobi. Wszystko co robimy jest uzależnione od jakiejś (ukrytej bądź nie) motywacji. Wszystko ma na celu pobudzenie ośrodka nagrody.

Brak motywacji oznacza, że mu nie zależy. A więc ma taką osobę w dupie.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Tak jak pisałem, jeśli nie mam motywacji, żeby Ci pomóc, a mimo to pomagam, to oznacza, że robię to automatycznie. A więc nie ma to nic wspólnego z troską o czyjeś dobro. Ktoś taki może w każdej chwili zorientować się, że robi coś automatycznie, i bez żadnej frustracji świadomie przerwać tę automatyzację, bez skrupułów.

MaluśnaOwieczka

Na przykład, gdy wychodzę z łazienki, to automatycznie wyłączam światło.
Nieraz zdarza mi się iść do łazienki po ciemku, a mimo to, gdy wyjdę, "wyłączam" światło... To skutkuje włączeniem światła po wyjściu z łazienki. Orientuję się dopiero, gdy światło się zapala, zamiast gasnąć. To jest przykład akcji przy braku motywacji. Czysta automatyka.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

To jaki ktoś ma interes w tym, żeby świadomie zrobić coś, do czego nie ma żadnej motywacji? Możesz mi to wyjaśnić? Bo ja jeszcze przez całe moje prawie 40-letnie życie nie zrobiłem chyba ani jednej takiej rzeczy. Nawet jak siłuję się, żeby puścić bąka, to motywuje mnie do tego wizja przyjemności jego wyciskania się z odbytu.

Nie musisz być świadomy, że coś Cię motywuje, żeby coś Cię motywowało.
Ludzie, którzy myślą, że chcą po prostu być dobrzy dla innych, najczęściej nie zdają sobie sprawy z tego, że chcą przez to po prostu być dobrzy dla siebie.

MaluśnaOwieczka

Bardzo dobrym przykładem jest chęć posiadania dziecka.
Zazwyczaj ludzie, czy to kobiety, czy mężczyźni, twierdzą, że chcą mieć dziecko dla tego dziecka "żeby dziecko mogło sobie pożyć i się cieszyć".
A tak naprawdę jest to czysty stuprocentowy egoizm. Ludzie chcą mieć dziecko dla siebie, żeby zaspokajać swoje potrzeby polegające na sprawowaniu nad kimś opieki i uzyskiwaniu poprzez to psychicznej nagrody. To trochę jak przeniesiony zespół Muenchausena. Polega on na tym, że matka truje swoje dziecko, żeby było chore, bo dzięki temu może spełniać się w roli opiekuńczej matki, zajmującej się czule swoim chorym dzieckiem.
Jeśli dziecko nie będzie chore, to matka będzie czuła niedosyt, że niewystarczająco się opiekuje swoim dzieckiem, bo ono tej opieki nie będzie potrzebować. A zatem matka stara się sprawić, by dziecko potrzebowało jak najwięcej opieki z jej strony. To jej da poczucie szczęścia.

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

szaryobywatel