ŚFiNiA

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Terror intelektualny ewolucjonistów jest irytujący. Zachowują się niejednokrotnie, również na tym forum w sposób bezczelny. Mylą przy tym często płaszczyzny rozumowania i przypisują ewolucji cechy Absolutu, Samoewolucji.
A może jednak ich pewność wypowiedzi nie ma oparcia w faktach. Zbadajmy to na podstawie np. założeń metody datowania wykopalisk w postaci organicznych szczątków.
Na początku były tylko metody porównawcze, typologiczne, przy których decydujące znaczenie miało znalezienie jakiegoś przedmiotu, który można było datować np. na podstawie tekstów.
Potem przyszła moda na ewolucjonizm i znaleziska zaczęto datować poslugując się przypuszczeniem „wyjaśniającym”, jak to nowy gatunek, rząd, czy typ mógł się pojawić w takim, a nie innym czasie, aby „małe, niewidoczne zmiany mogły wykształcić coś nowego, a tak odmiennego od poprzednich prymitywniejszych organizmów.
I wreszcie „bomba”: W 1948 r. profesor Uniwersytetu w Chicago, Willard Libby stworzył nową metode węgla promieniotwórczego C14, który powstaje w atmosferze pod wpływem działania promieni kosmicznych. Utlenia się on i tak jak C12 jest asymilowany przez rośliny, a potem w podobnej proporcji przechodzi przez odżywianie do ciała zwierząt i człowieka. Z chwilą śmierci ustaje odżywianie, czy asymilacja i następuje powolny rozpad połówkowy C14. Wynosi on ok. 5588 lat. Do niedawna granica możliwie dokładnych pomiarów przy coraz bardziej zmniejszającym się promieniowaniu sięgała 20000 lat, ale obecnie wynosić ma ze 3 razy więcej.
Wszystko to pięknie, gdyby nie fakt, że cała ta metoda jest pewna tylko tak, jak pewne są jej założenia, a więc że ilość C14 w atmosferze jest nam znana w czasach, gdy ustało odżywianie, czyli nastąpiła śmierć danego organizmu.
A jakie był stężenie C14 w stosunku do C12 w dawnych czasach np. przed 20000 lat? Czy rzeczywiście takie samo jak dziś?
Dla wyginięcia Dinozaurów wyszukuje się katastrof kosmicznych, a tu na ogół skrupulatnie przemilcza się fakt, że ilość promieniowania kosmicznego docierającego do atmosfery (do azotu atmosferycznego, bo z niego konkretnie tworzy się ten izotop w cyklu przemian jądrowych) nie musiała być taka sama co dziś, a to z bardzo licznych powodów.
Po pierwsze, pole magnetyczne Ziemi minionych epok nie jest nam zanane.
Po drugie, wybuchy na Słońcu i potem jego promieniowanie również tworzą osłonę dla Ziemi przed promieniowaniem kosmicznym, a kto zaręczy, że to co wiemy o naszej gwieździe wystarcza aby obliczyć jaką osłonę dawało w dawnych epokach.
I po trzecie, ilość wody w wyższych warstwach Ziemi mógłby stanowić doskonały ekran dla tych promieni kosmicznych i dlatego każdy organizm w tym czasie żyjący w chwili śmierci miałby na początku ilość C14 bliską zera, lub zero. (A tak na marginesie Biblia opisuje Ziemię przed potopem, jako otoczoną wodami, a więc siłą rzeczy każdy przedpotopowy organizm miałby na początku C14 w ilości śladowej)
Pominę takie zjawiska, jak asymilowanie przy szosie przez rośliny dwutlenku węgla, który już nie ma prawie wcale C14, na co zwraca uwagę Erich von Daenieken: „Drzewo ścięte w kręgu przemysłowym może mieć 50 lat, ale badanie popiołu z tego drzewa przy pomocy C-14 wykazałoby, że rosło ono w bardzo odległych czasach. Wątpię w ścisłość i niezawodność tej metody.”
Ale np. nie można pominąć faktu, że erupcja wulkanów, również miałaby duży wpływ na zawartość C14 w atmosferze.
Zajść mogła jeszcze nieokreślona ilość rozmaitych czynników, które zmieniały zawartość C14 w atmosferze.
NIE ZROZUMIAŁA JEST WIĘC DLA MNIE KOLOSALNA PEWNOŚĆ EOWLUCJONISTÓW SZERMUJĄCYCH DATAMI.
Może jestem nie w temacie, może czegoś nie wiem? Czy znaleziono coś nowego? Poinformujcie nas laików Panowie ewolucjoniści. Przecież wiele badań Waszych czynicie z podadatków społeczeństwa.
Argumenty ex cathedra to za mało.

maynard

Metod datowania jest bez liku: radiometryczne, biostratygraficzna, na podstawie zegara molekularnego i wszystkie cholera z saba jakos koreluja. Metoda radioweglowa to raczej metoda archeologiczna i jest bezuzyteczna do ustalania czasu odleglych zdarzen geologicznych. Na metodzie datowania weglem C-14 mozna jednak polegac. Opracowano metody pozwalajac w duzym stopniu ograniczyc margines bledu, co zostalo potwierdzone w wielu niezaleznych badaniach. Autor posluguje sie kreacjonistyczna propaganda i pomija fachowe argumenty.

pzdr.

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Drogi Maynardzie! Czy jednak nie powtarzasz frazesów, ogólników, a nie odnosisz się do założeń metody C14? Bo to jest temat właściwy, a nie datowanie odległych epok w oparciu o metody uroanowe, czy inne.