ŚFiNiA

meritus

Są dwie odmienne definicje polityki:
KLASYCZNA (wywodząca się od Arystotelesa, stosowana w nauczaniu Kościoła): budowanie dobra wspólnego celem, środkiem ku temu może być sprawowanie władzy
WEBEROWSKA: zdobycie i sprawowanie władzy jako cel

Teraz, jeżeli weźmiemy pod uwagę definicję weberowską, a stosowaną w praktyce dawniej przez marksistów, a obecnie przez liberałów (wydaje mi się, że z wyjątkiem idowych konserwatywnych liberałów), to należy się zgodzić, że tym, którym powierzono władzę w Kościele (czyli biskupom i prezbiterom) polityka nie służy, wręcz takiej "polityki" nie mogą się podejmować, ze względu na zapisy Kodeksu Prawa Kanonicznego.

W rzeczywistości jednak definicja weberowska jest tylko jednym ze środków rzeczywistej polityki w sensie klasycznym, czyli budowania dobra wspólnego jako celu. Środek jakim jest sprawowanie władzy zaś jest sferą działania dla katolików, chrześcijan świeckich.

Polityka jako budowanie dobra wspólnego jest obowiązkiem Kościoła. Jedynym wyjątkiem jest obecnie obowiązujący słuszny zakaz stosowania środka jakim jest sprawowanie władzy publicznej przez duchownych. Urząd Nauczycielski Kościoła ma jednak obowiązek wpływać na sprawujących władzę przez swoje nauczanie. Wymaganie takie wynika z tego, że władza świecka rości sobie prawo do stanowienia o tym, co jest dobre, a co złe wbrew prawu naturalnemu: gdy prawo stanowione jest zaprzeczeniem prawa naturalnego.

Duchowni również powinni zachować słuszny dystans od debaty politycznej, jeżeli nie dotyczy ona spraw wiążących się z powierzonym im posługiwaniem.

razar · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów

Często pojawiaja się zarzuty wobec Kościoła Katolickiego w Polsce, że miesza się do polityki.

Cywilizacja łacińska została zbudowana na władzy świeckiej i władzy duchowej. I przyjęto, że władza świecka jest podporządkowana władzy duchowej. Władza duchowa określa co jest dobre, co jest moralne. Tego nie określa żadna władza świecka. Kościół głośno mówi co jest dobre w działaniu władzy świeckiej a co jest złe w jej działaniu. I w tym momencie podnoszą się głosy o mieszaniu się Kościoła do polityki.

Ks.Marek

W katolickim państwie, jakim ponoć Polska jest, nie można dopuścić do jakiejśc dziwnej schizofrenii: jak na przykład - zamknięcia Kościoła Katolickiego w kruchtach świątyń. Polak - Katolik to katolicki Prezydent, Premier, czy w ogóle polityk. Nie sposób wykluczyć katolicyzmu z polityki.

Zapraszam Katolików i nie tylko do lektury

Niech Pan błogosławi i strzeże!!!

[link widoczny dla zalogowanych]

shiroi_kumo · Dołączył: 22 Lut 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

Ks.Marek

shiroi_kumo napisał

wujzboj

Panstwo wyznaniowe i panstwo zamieszkale w przewazajacej wiekszosci przez jedno wyznanie to nie to samo. Prawa mniejszosci religijnych sa tak samo istotne jak prawa mniejszosci narodowych. Panstwo, w ktorym sie lekcewazy prawa mniejszosci religijnych cierpi na te sama chorobe, co panstwo, w ktorym sie lekcewazy prawa mniejszosci narodowych.

Dlatego mozna powiedziec, ze Polska jest krajem katolickim (bo katolikow jest w niej przewazajaca wiekszosc) i zamieszkalym przez Polakow (bo Polakow jest w niej przewazajaca wiekszosc. Zle by jednak sie dzialo, gdyby stawala sie panstwem wyznaniowym. Podobnie, jakby sie zle dzialo, gdyby stawala sie panstwem nacjonalistycznym.

Podstawa czlowieczenstwa jest wolnosc sumienia i wolnosc jezyka.

Ks.Marek

wujzboj

Wszystko, co czlowiek robi, powinno byc droga do Boga. A kazda droga do Boga prowadzi przez drugiego czlowieka; w przeciwnym razie jest to droga w przeciwnym kierunku.

Niestety, problem z polityka polega na tym, ze polityka demoralizuje. Kosciol powinien sie wiec trzymac jak najdalej od gier politycznych - bo jesli pozwala sie w nie wciagac, to nie dosc ze sam traci twarz, to na dodatek czyni wiare i sumienie elementem przetargowym, pieniadzem, za ktory kupuje sie wladze i sprzedaje sie demagogie. Religie niezwykle latwo wciagnac w gre polityczna, bo religia opiera sie na ludzkich uczuciach. Nie ma lepszego sposobu odwrocenia uwagi od nieudolnosci sprawujacych wladze, od przekupstwa, od sukcesow propagandowych przeciwnika, niz pokazanie jakiejkolwiek "czerwonej plachty" religijnej. Trzeba wskazac "wroga Boga, religii i moralnosci", a tlum rzuci sie, zagryzie, zadepce, zapluje - i zapomni o grzechach swoich przywodcow; wiecej, bedzie ich wynosil na oltarze. I nie wazne, czy to byl rzeczywisty wrog, czy tez rozdmuchalo sie nieistniejacy problem i podpalilo sie tym niewinnych. Wazny jest dym, nie ogien i drwa. Kto plonie i kto cierpi, to jest nieistotne. Wazne, kto jest kryty.

Dlatego Kosciolwi NIE WOLNO MIESZAC SIE DO POLITYKI.

To nie znaczy, ze Kosciol nie powinien wplywac na spoleczenstwo i na sposob sprawowania wladzy. Ale NA ODLEGLOSC, przez prace od podstaw nad zwyklymi ludzmi, a nie przez udzial w strukturach wladzy. W przeciwnym wypadku madry i dobry Saruman zmienia sie szybko w przebieglego i okrutnego Wormtongue, nieswiadomego sojusznika Saurona.

Ks.Marek

wujzboj

Mysle, ze zgadzamy sie. Chcialbym ci przy tym zwrocic uwage, ze nie ironizowalem mowiac o mysleniu politykow: "Trzeba wskazac '"wroga Boga, religii i moralnosci'". Napisalem zupelnie serio: