ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Tutaj, przyznaję, raczej nie rozumiem- szczególnie fragmentu:

wujzboj

To znaczy, czego konkretnie nie rozumiesz? Bo próby wyjaśniania na ślepo mają małe szanse powodzenia

A czy stworzenie odczuwa dziś dobro coraz bardziej? Tego nie powiedziałem. Mówiłem o osiągnięciu pewnego stanu w skończonym czasie. Nie precyzowałem warunków, nie interpretowałem też warunków, w których się aktualnie znajdujemy z całym "światem doczesnym".

Jeśli o obiektywną wartość chodzi, to obawiam się, że nie ma czegoś takiego, jak obiektywne wartości; to oksymoron. Wartości są zawsze subiektywne, chociaż mogą być ze sobą spójne u różnych osób, dzięki czemu różne osoby są w stanie się dogadać co do celów i metod działania. Wartość istnieniu stworzenia nadaje więc tylko i wyłącznie jego subiektywne odczucie. Istnienie kamienia czy złotej monety ma wartość tylko taką, jaką ma dla czującej (czyli: świadomej) istoty, dla osoby.

Nie wiem, czy istnieje Istota Najwyższa i jaka Ona jest. Wiem tylko - co starałem się podkreślić w poście powyżej - że jeśli się założy pewne konkretne rzeczy o strukturze Rzeczywistości (w znaczeniu tego, co ma na nas wpływ), wtedy uzyskuje się pewne konkretne wnioski co do charakteru dobra i zła. Gdy mówimy o Bogu jako o Miłości i Dobru, to konsekwentnie musimy traktować zło jako tymczasowe. Gdybyśmy mówili o jakiś innych istotnych elementach jakiegoś innego światopoglądu - na przykład o bogu, o jakim wspomniałeś - to nasze wnioski o charakterze zła byłyby inne.

To, czy "jest mi dobrze, czy źle", jest w stanie chyba powiedzieć każda istota świadoma. Nie wiem, czy mucha, gołąb lub pies są świadome, ale nie wiem też, czy ty jesteś świadomy; tego sprawdzić się nie da. Mogę tylko wykombinować sobie jakieś kryteria i według nich przypisywać prawdopodobieństwo posiadania świadomości przez "coś", co nie jest mną. Pewno nietrudno zgodzić się z opinią, że takim kryterium (nieścisłym, ale tak czy owak praktycznym i racjonalnym) jest kryterium reakcji na bodźce. Czyli w sumie kryterium posiadania świadomości w sensie behawioralnym, naukowym. Oczywiście, w tym przypadku można mówić o różnych poziomach świadomości (w zależności od tego, ile różnych sensownych warunków zostaje spełnionych - a warunki te są dobierane przez analogię do ludzkich reakcji na bodźce; ludzie są tutaj traktowani jako wzorzec pełnej świadomości behawioralnej). I w ten sposób można przypisywać wspomniane prawdopodobieństwo. Ściśle nie trzeba, wystarczy pi razy oko.

Piotr Rokubungi

wujzboj

Wiesz, jestem chrześcijaninem, katolikiem zresztą. Wobec tego postuluję przede wszystkim - zbawienie. Niektórzy pytają: zbawienie od czego? Wtedy odpowiadam: właśnie od zła i jego skutków. Przejście przez bramę zbawienia to nadejście momentu, po którym "odczucie dobra będzie już w stworzeniu trwale przeważało nad wszelkim (w tym: uprzednim) odczuciem zła i od którego to momentu stworzenie trwale będzie uznawało, że warto jest istnieć."

Fizyczne ludzkie życie nie jest wartością nieskończoną, nawet w Biblii (w Genesis) można wyczytać, że śmierć (fizyczna) to są w praktyce owe drzwi, przez które wraca się z "wygnania". Fizyczne życie ludzkie ma jednak tak wysoką wartość, że jednym z najtrudniejszych etycznie problemów jest ustalenie reguł, według których jedni mogliby drugim (a nawet sobie samemu) życie odbierać.

A czemu to istoty świadome mają wartościować świat? Z tego prostego powodu, że innego systemu wartości nie ma. Każdy system wartości, jaki jesteś w stanie przedstawić lub zrozumieć, jest oparty na twoim odczuciu twojego własnego istnienia. Nie wiesz, co znaczyć by mogło "ja, kamień istnieję".

Jest taki wiersz Szymborskiej "Pukam do drzwi kamienia". Znasz? Jak nie, to poszukaj w sieci i przeczytaj.

Piotr Rokubungi

Pominę, jak na razie, ewentualny komentarz do pierwszego akapitu twego tu powyższego postu.
Koncepcja, iż życie ziemskie człowieka to test, a może czyściec, jakoś mi też "pasuje"- tzn. wydaje się w miarę nie "rozchodzić" z pewnymi interpretacjami tejże rzeczywistości ziemskiej. Szczególnie "pasuje" mi to, iż kiedyś ludzkość znów stanie się jednym, np. Adamem Kadmonem. Ale właściwie nijak nie potrafię się do tego odnieść, jak tylko przez moje "widzimisię". Więc jest to koncepcja powiedzmy- z materialistycznego punktu widzenia- silnie fantastyczna.
Natura już od razu ustaliła "reguły", wedle których można odbierać życie [sobie lub innym]; te reguły to po prostu możność- jeśli jesteś na tyle silny, zdeterminowany i znasz skuteczny sposób, by to zrobić- możesz to zrobić. To bardzo brutalne, ale- moim zdaniem- najbardziej prawdziwe w tym fizycznym życiu. Chyba jedyną przesłanką, by nie zabijać, jest poczucie, "świadomość" własnej- nomen omen- wartości lub odczuwanie własnego instynktu samozachowawczego; i, na zasadzie wzajemności, jeśli nie chciałbyś by ciebie zabito lub skrzywdzono inaczej- nie powinieneś czynić tego innym. Ale wciąż to raczej słaba przesłanka. W takim razie uważam, iż nadal pozostaje bez odpowiedzi kwestia: jaką wartość [jeśli w ogóle jakąkolwiek] ma ludzkie życie, i kto lub co to reguluje?
Nie zgodzę się również, że nie ma innego systemu wartości. Fakt- nie ma innego systemu, który mógłbym przedstawić, niż który rozumiem, "obejmuję". Co wcale nie wyklucza innych, może odmiennych wartościowań! Nawet nie wiemy, czy poza ludźmi nie istnieją inne "świadome", "rozwinięte" istoty. Nawet- choć może tu się mylę- system religii chrześcijańskiej sugeruje wiarę w anioły, czyli "nadświadome" byty, "mądrzejsze" od ludzi, i t. p.
Nie wiem co znaczy "ja, kamień istnieję"- ale to nie upoważnia mnie do twierdzenia, iż Z PEWNOŚCIĄ kamień nic nie "wie", a nawet nie "czuje"! W tym kontekście treść wspomnianego tu przez ciebie wiersza, to pomyłka, lub nawet nonsens.

wujzboj

Cała filozoficzna interpretacja to widzimisię.

A że nie ma życia bez filozoficznej interpretacji (nawet jedząc bułkę, interpretujesz filozoficznie), to i nie ma życia bez widzimisię. Nauka jest tylko narzędziem pomagającym realizować nasze widzimisia.

Jeśli nie wiesz, co znaczy "ja, kamień, istnieję", to nie możesz sensownie mówić, że kamień może wiedzieć lub czuć. Mówiąc, że kamień może wiedzieć lub czuć, popełniasz zwykły błąd językowy: używasz zrozumiałych słów"wiedzieć" i "czuć" jako nieuzasadnionych zamienników do pustych zlepków, takich jak "ujzwolać" i "pindufigać". Zastąp nieuzasadnione zamienniki oryginałami i zobacz, co znaczy twoje zdanie. Zabrzmi ono:

Nie wiem co znaczy "ja, kamień istnieję"- ale to nie upoważnia mnie do twierdzenia, iż Z PEWNOŚCIĄ kamień nic nie ujzwoluje, a nawet nie pindufilgoli!

I jak?

Ta niebieska wypowiedź nie jest ani prawdziwa, ani fałszywa. Ona po prostu jest pozbawiona sensu.

Słyszałeś może o ateizmie semantycznym? Przedstawiam ci amaterializm semantyczny.

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi