ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Poprawną droga do prawdy jest wystawienie naszych poglądów na widok publiczny. Mało na widok - to podłożenie się totalne w stylu: walcie we mnie czym chcecie, atakujcie jak chcecie, a ja i tak zwyciężę.

Pewnie już to pisałem, ale dla mnie prawdziwym adeptem walk jest taki ktoś, to wychodząc na ring nie oczekuje żadnych for, żadnych przewag. Dzieciak, osobnik niedojrzały, strachliwy powiada "ale tamten przeciwnik jest duży i silny, żeby było sprawiedliwiej zróbcie mu jakieś utrudnienia, gdy będzie ze mną walczył". Prawdziwy mistrz za to powie: ten mój przeciwnik słaby jest, więc dajcie mu trochę for, np. przywiążcie mi jedną rękę do tułowia, to trochę wyrówna szanse, bo ja i tak wygram, jako że jestem lepszy.
Prawdziwy mistrz (także intelektu) nie żąda dla siebie przywilejów. Raczej chętnie ich udzieli przeciwnikom. Prawdziwy mistrz wiedzy i prawdy mówi swoje kwestie "jak są" - bez dodawania czegokolwiek co zakłócałoby odczytywanie jego myśli w czystym zrozumieniu.
Dlatego mistrz intelektu nie potrzebuje tytułów, ani dodatkowych poręczeń
Mistrz intelektu wspomaga wszystkich, którzy próbują zaatakować jego poglądy - ostatecznie i tak wyjdzie, że owe ataki spełzną na niczym
Prawdziwy mistrz intelektu brani się przed przyznawaniem mu tytułu mistrza, a już najbardziej niedźwiedzią przysługą byłoby dla niego uznanie go jakoś "nieomylnym", czy zawsze wiedzącym co i jak. Taki tytuł zakłóca tylko PRZYJMOWANIE POGLĄDÓW W PEŁNI KRYTYCZNEJ MOCY, a tylko takie przyjęcie każdej pięknej myśli jest tejże myśli godne.

Intelektualni tchórze za to:
- szukają sposobów, aby się wyróżnić na plus w sposób inny niż samym słowem - przyznają sobie pięknie wyglądające tytuły, zbierają atrybuty "mądrości".
- jak się uda, to nawet system prawny próbują zmieniać tak, aby nie dało się publicznie krytykować ich poglądów bez ryzyka kary
- gdy przychodzi do starcia intelektualnego, tchórze chowają się za tytułami, górnolotnie brzmiącymi (choć nieistotnymi intelektualnie) sformułowaniami, przypominaniem o uznaniu dla siebie w jakich (innych) potyczkach, obrażają się, albo obrażają innych, licząc na to, że znieważony przeciwnik przestanie ich atakować. Wszystko dlatego, że SAMA TREŚĆ ICH INTELEKTUALNYCH DOKONAŃ JEST MIAŁKA, łatwa do obalenia.
Intelektualni tchórze w istocie nie wierzą w prawdę tego, co mówią - uważają za to, że bardziej się liczy CO SOBIE INNI POMYŚLĄ na temat owej prawdy, a nie na ile ona zostanie zweryfikowana.

Intelektualne tchórzostwo pochodzi od ducha kłamstwa. Tchórz, czasem podświadomie, czasem na pół świadomie, wie, czuje, że jego zdanie jest słabo uzasadnione, naciągane. Ale ponieważ to jest "jego" zdanie, więc nie potrafi się przyznać do słabości. Więc tchórz kłamie, że wszystko jest w porządku, nie mogąc obronić swoich tez w uczciwym starciu, szuka sobie wsparcia na gruncie pozaintelektualnym.
Za to ktoś w pełni przekonany o tym, co głosi, rozumiejący CO głosi nie tylko krytyki się nie boi, ale wręcz ją prowokuje, oczekuje jej. Bo jest przekonany, że krytyka tylko PO RAZ KOLEJNY POTWIERDZI SŁUSZNOŚĆ tego, co powiedział. I oczywiście chodzi o w pełni uczciwą, dokonaną w pełni mocy krytykę. Bo prawdziwy mistrz intelektu wie, że TO JEST NAJWAŻNIEJSZY, NAJCENNIEJSZY SPOSÓB NA POTWIERDZENIE jego poglądów. Jedynym sposobem na udowodnienie prawdy jest WERYFIKACJA, więc bez krytyków, bez przeciwników nawet największa, najpiękniejsza prawda nie zaświeci pełnym blaskiem.

Prawdziwe jest tylko to, co sprawdzi się w uczciwej konfrontacji. Tylko odwaga intelektu daje szansę na drogę do prawdy, do ZROZUMIENIA JAK JEST. Tchórze intelektu zaplączą się w swoich poglądach - na koniec nie będą wiedzieli, co jest w zgodzie z nimi, a co przeciw, co jest prawdą, a co tylko złudzeniem. Dlatego odwaga intelektualna jest absolutnie kluczowym, choć często tak niedocenianym atrybutem myśli.

Dyskurs

Pisze bez polskich znakow diaktrycznych, bo szybciej. W dalszym ciagu chodzi Ci tutaj o prawde subiektywna czyli pozycjonalnosc ego. Prawda Uniwersalna jest poza percepcja miejsca i czasu. Sorry, ze nie moge wiecej napisac, ale wszystko goni - zobowiazania zawodowe, akademickie, konferencje naukowe, i oczywiscie koncowka programu doktorskiego w kontekscie kursow i egzaminow koncowych. Ale postaram sie czasem odwiedzic i napisac. Usciski

P. S. Jesli pragniesz rozwijac sie w aspekcie archetypu meza stanu, to polecam wyluzowac z ocena innych. Kiedy nikogo i nieczego nie oceniamy i niczego nam nie brakuje wszystko nalezy do nas, bo nie posiadamy "haczykow" intelektualnych i emocjonalnych aby cos posiasc, ocenic i zbadac. Bycie neutralnym to wstep do bycia milosiernym (500 + Level of Consciousness, Hawkins, 2005) czego Ci serdecznie zycze.

Michał Dyszyński

Dyskurs

Zadałam podobną kwestię w pracy pytając jak z holograficznej oceny efektywności usunąć osobiste oceny/uprzedzenia. Mamy tablicę w pracy gdzie zapisujemy innowacyjne pomysły przewodnictwa. Zapisałam co następuje: Receive feedback with poise, inspire self and others to become others-centered to moral love*, create, and share with sustainable enthusiasm to actively and constructively participate in ongoing cultural transformation to anticipate and architecture the global transformation. * Moral love = taking the right action, at the appropriate time for value-adding reason.

Debata była na kanwie wypowiedzi Peter Draker: „Culture (organizational) eats strategy (business) for breakfast.„

„Jeśli zaś ten teoretyczny, hipotetyczny opis kogoś dotyka, uraża, to jest jeszcze kwestia, czy poprawnie ów ktoś do siebie ten tekst odnosi, albo czy faktycznie nie trafił on w jakiś czuły punkt. Ale jeśli to ostatnie zachodzi, to nie jest w tym moja "wina", tylko po prostu mamy tu asumpt do zastanowienia się nad sobą.
Poza tym, w tych tekstach, jeśli nawet miałyby być jakoś ocenne, oceniam nie tylko innych, ale i siebie. Po prostu oceniam POSTAWY w sensie teoretycznym, ogólnym, a nie ludzi.„ - teoretycznie tak, tylko, że jesteś na pewnym etapie rozwoju, który nie koniecznie jest kompatybilny z rozwojem drugiej osoby. Młodym ludziom przychodzi to [stosuki interpersonalne] znacznie łatwiej. Jeśli jesteś w tej grupie wiekowej [poniżej 30 lat] to ścieżka jest prosta. Jeśli jesteś w wieku powyżej 30 lat życia, to ścieżka stosunków interpersonalnych ma troszkę zakrętów. Pozdrawiam.

zbigniewmiller

https://youtu.be/9popVxuvLEE

zbigniewmiller

https://youtu.be/OOWiWZZNF0Q

zbigniewmiller

https://youtu.be/D1fKqi6Jh9E

Michał Dyszyński