ŚFiNiA

Niepoprawna

http://www.youtube.com/watch?v=t0dAUd5Kw4Y

Niepoprawna

Jestem za przywróceniem kar cielesnych w wychowaniu dzieci. Dlaczego? Ano niby w jaki sposób wyjaśnić dziecku, które nie rozumie jeszcze argumentów słownych, że nie wolno tego czy tamtego? No jak? A, że nie rozumie, to jest pewne, bo dziecko ani moralności nie ma jeszcze, ani logiki rozwiniętej na wystarczającym poziomie by pewne sprawy pojąć. Poza tym dziecko małe jest nastawione na zaspokajanie własnych potrzeb JUŻ! Ma ochotę coś zrobić, więc to robi i nie dociera do niego tłumaczenie, że nie można. Dziecko 2-letnie ma poziom inteligencji zbliżony do psa. Czy ktoś z Was próbował wytłumaczyć psu, że nie wolno ganiać kota? Jedyne argumenty, które działają na istoty o tak niskim poziomie inteligencji to kara (strach) i nagroda. Z tego wniosek, że jeśli chcemy dziecko czegoś oduczyć, musimy wywołać u niego skojarzenie owej czynności ze strachem. Skoro dziecko nie rozumie straszenia werbalnego, nie ma innego wyjścia, jak wywołać strach klapsem. Idealnym rozwiązaniem jest posługiwanie się odpowiednimi rekwizytami (pasek, kabel,itp.), które to potem mogą posłużyć jako straszaki, z pominięciem faktycznego ich użycia (klasyczny odruch Pawłowa).
Obecne odchodzenie od stosowania kar cielesnych, które miało zaowocować redukcją agresywnych zachować wśród młodzieży, przynosi - jak widzimy - rezultat z goła odmienny. Jest to tylko potwierdzeniem tego, że młodzi ludzie, u których nie wzbudzono w dzieciństwie negatywnych skojarzeń (lęku) z nieodpowiednimi zachowaniami, wykazują szczególną krnąbrność i brak zdyscyplinowania wobec autorytetów. Młodzież taka, wychowywana w duchu partnerstwa i bezwzględnego szacunku, staje się wyjątkowo egocentryczna, a zatem aspołeczna. Ci młodzi ludzie nie respektują zakazów, nie akceptują sprzeciwów, ponieważ nie zostali tego w odpowiednim czasie nauczeni. Stając w obliczu, nowych dla siebie, zakazów, przeciwności, odczuwają zagrożenie wywołane tym, co nieznane. Zagrożenie to wzbudza biologicznie uwarunkowany mechanizm obronny (walka vs ucieczka). Jako, że młodzian nie zaznał w życiu swym dziecinnym sytuacji, kiedy musiałby uciekać, podejmie zapewne decyzję o podjęciu walki - czyli agresja. Co z resztą łatwo zaobserwować w kręgach współczesnej młodzieży.

luzik

Nie otóż, NIE można.
Nie można dać przyzwolenia na kary cielesne, bo to by oznaczało, że popieramy przemoc, a NIE popieramy ... chyba.
Nie wolno kar cielesnych stosować w stosunku do dorosłych, i tym bardziej nie wolno ich stosować wobec dzieci.
Wprowadzając takie kary, sygnalizujemy swoją bezradność, uczymy dziecko, że w życiu wygrywa ten kto jest silniejszy, niszczymy jego godność, naruszamy poczucie bezpieczeństwa w obrębie fizyczności i w psychice.
Rodzice i kiedyś tam nauczyciele stosowali klapsy, uderzenia ręką lub przedmiotem, klęczenie, bicie po twarzy, kopanie, niszczenie przedmiotów dziecka, ciągnięcie za uszy lub włosy, przetrzymywanie w zamkniętym pomieszczeniu, potrząsanie.
Każda z tych kar budzi mój sprzeciw.
Można w inny sposób niż przemocowo przekonać dziecko, że czyni zle, że nie popieramy tego co robi.
Piszesz, że dziecko na pewnym etapie nie potrafi rozróżnić zła od dobra, że zwierzę tez nie potrafi.
Można wychować dobrze nie stosując kar cielesnych zarówno szczenię ludzkie jak i psie.
Zaden z moich psów nie został nigdy uderzony, dziecko tez nie, a jednak każde z nich na każdym etapie wychowania wiedziało co wzbudza mą dezaprobatę.
Stosowałam "warczenie", przytrzymywanie, patrzenie w oczy, wredny wyraz twarzy, ignorowanie. Każda z tych metod była skuteczna na określonym etapie życia.
W wychowaniu młodego organizmu te metody są skuteczne, tracą nieco na skuteczności u dorosłych samców ;).
Niepoprawna, odkąd pamiętam zawsze dorośli mówili, że młodzież staje się z roku na rok gorsza.
To Fałsz jest. Pracuję z młodymi ludzmi na co dzień.
Jedyną moją bolączką jest demoralizacja młodzieży przez doroslych, niestety także przez ich rodziców

.

Niepoprawna

Pani Luzikowa, już dawno udowodniono niesamowitą skuteczność komunikatów wzbudzających strach, zestawionych jednocześnie z komunikatami jak zagrożenia uniknąć. To wykorzystano w reklamach społecznych dot. promocji zdrowia. Stwierdzono, że sama informacja budząca strach, jak i sam komunikat pozytywny nie przynoszą takiego efektu jak połączenie obu w jedno. Tak więc zdjęcie płuc palacza zestawia się ze zdjęciem płuc osoby, która rzuciła palenie czas jakiś temu, informację o śmiertelności związanej z rakiem piersi zestawiono z informacją o całkowitej uleczalności wcześnie wykrytej choroby, itp. To są Pani Luzik sprawdzone nauko dowody na to, że strach pełni znaczącą funkcję w procesie zmiany zachowań. I też nie wnoszę o chłostanie dzieci czy insze maltretacje, a jedynie wzbudzenie umiarkowanego strachu niezbyt mocnym klapsem, a i to tylko do momentu, kiedy argumentacja słowna zacznie przynosić wymierne rezultaty.

luzik

Strach to stan silnego emocjonalnego napięcia, pojawiający się w sytuacjach zagrożenia. Naturalną reakcją organizmu jest ucieczka lub walka. Przecież nie o to chodzi w wychowaniu. Chcemy wszak uzyskać odpowiedzialną dobrą, empatyczną jednostkę.
Stosując kary fizyczne mamy szanse na stworzenie człowieka tchórzliwego, nadmiernie agresywnego, lub kombinatora, który będzie zachowywał się poprawnie wtedy, gdy będzie miał nadzieję na uzyskanie nagrody lub uniknięcie kary.

Niepoprawna

Różne wszak są poziomy strachu. Mnie zaś chodzi o minimum niezbędne i wystarczające, czyli optimum. Optymalny niepokój stwarza optymalny stres - dźwignię motywacji wszelkiej. Człowiek, Luzik moja droga, musi umić walczyć. Ot choćby tak, jak my tutaj w dyskusyjach naszych. Człowiek wychowany bez stresu i tak się w życiu na stres natknie, a jak nie będzie zahartowan, jeno na zdrowiu (psychicznym zwłaszcza) mu się to odbić może.

luzik

Moja Droga NIEpoprawna, każden człowiek inny jest. Coś co jeden odbierze jako motywacyjnego szturchańca, dla innego może być czymś co go stłamsi skutecznie.
Kary cielesne są niezgodne z Konstytucją. I nie upierałabym się wcale, by Konstytucje zmieniać po to, by kary te przywrócić. Podobnie jak nie chcę przywrócenia kary śmierci. Nie chcę by zabijano w majestacie prawa i nie chcę tez, by w majestacie prawa bito dzieci. Choćby dlatego, że nie mam zaufania do ich rodziców, opiekunów. Najchętniej połowie z nich odebrałabym prawo do posiadania dzieci, gdyż uważam, że je po prostu demoralizują. Ludzie powinni być przeszkoleni zanim się rozmnożą. Nie wiesz nawet jak wielu rodziców jest toksycznych, jak wiele osob często nawet o tym nie wiedząc dręczy swoje dzieci.

Niepoprawna

A to była prowokacja jeno. Widać krzywda dzieci mało kogo obchodzi

Michał Dyszyński

Kilka lat temu na swojej stronie (później zrobili z tego "przedruk" na eioba) popełniłem artykuł dokładnie na ten temat. Kto ma ochotę, zapraszam do poczytania.

[link widoczny dla zalogowanych]

Niepoprawna

Michale, ja właśnie się Twoim tekstem trochę zainspirowałam. Zwróciłam uwagę na to, że uznajesz klapsy w szczególnych przypadkach, takich jak ataki dziecięcej histerii. Tymczasem ja wypraktykowałam na siostrzenicy, zalecaną przez psychologów dziecięcych metodę przytrzymywania (chyba o tym pisała Luzikowa): łapiesz wrzeszczącego malucha, mocno przytulasz, bez krzyczenia, grożenia i upominania. To na prawdę okazało się skuteczne.
Psychologia pozwala na stosowanie klapsów jedynie w przypadkach, kiedy dziecko chce zrobić coś, co bezpośrednio zagraża życiu lub zdrowiu (np. wychyla się z okna). We wszystkich innych przypadkach lepszą metodą są kary adekwatne, uczące konsekwencji, odpowiedzialności za własne czyny (np. tymczasowa "konfiskata" kredek za pomazanie ściany).
"Klapsy" są o tyle niebezpieczne, że - tak jak pisała Luzik - naruszają godność małego człowieka i jego nietykalność cielesną, co może mieć poważne konsekwencje w przyszłości. Człowiek, który dostawał klapsy w dzieciństwie, może mieć problemy z uznaniem własnej godności, z szacunkiem wobec siebie samego, ale także wobec innych osób. Co zresztą zaczyna się przejawiać bardzo wcześnie. Dziecko, które dostaje klapsy, również samo te klapsy zaczyna wymierzać innym, na ogół osobom, ze strony których nie czują się zagrożone (np. młodsze rodzeństwo). I wtedy pojawia się dodatkowy problem, bo jak wytłumaczyć dziecku, że nie wolno bić innych, skoro sami pokazujemy mu, że właśnie wolno?
Co do inteligencji dziecka, to faktycznie gdzieś kiedyś przeczytałam, że 2-latek ma inteligencję zbliżoną do dorosłego psa. Nie wiem jak jest w rzeczywistości, wiem natomiast, że dziecko dużo wcześniej zaczyna wiele rzeczy rozumieć, i wyciągać konsekwencje z własnych zachowań, zatem coś tam się da wytłumaczyć nawet brzdącu. Trzeba tylko mieć więcej cierpliwości, z czym bywa różnie.

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Jak dziecku klapsa na histerię, to i dorosłemu! Tyle, że temu drugiemu to klaps będzie za lekki...

luzik

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Dlaczego dorosłym szczędzić klapsów? To niesprawiedliwe! Dorosłym też się histeria nieokiełznana przytrafia.
Na mnie "zamknij się", jak i wszelkie inne chamskie odzywki działają odpychająco. Może i się zamknę (to zależy), ale taką odzywkę zawsze odbieram negatywnie. Mi wystarczy "przestań histeryzować". Choć właściwie nie powinnam się opowiadać, bo nie przytrafił mi się jeszcze nigdy amok histeryczny. Nawet rzadko bywam wściekła, a kiedy jestem, to wrzeszczę (jeśli się kłócę) a potem ryczę, albo ryczę bez wrzeszczenia. Zwykle zaraz potem emocje ulatują ze mnie jak z przebitej dętki.

abangel666

Dzieci się kocha, a nie bije. Proste jak cep.

ab.

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Michał, ja nie pomyślałam, że biłeś swoje dzieci, w życiu! Mało kto jest tak opanowany, żeby w ogóle, ani razu klapsa dziecku nie dać, ale to nie jest to samo co regularne wciry.
Myślę, że nawet jeśli uzna się, że nie ma innego wyjścia niż klaps, to fajnie jest po takim klapsie (oczywiście jak emocje opadną) porozmawiać z dzieciakiem, wyjaśnić, dlaczego się tak zrobiło, że wolałoby się nie reagować w taki sposób, że to był akt bezsilności (nie wiedziałeś co innego może zadziałać w tej sytuacji). Pewnie dziecko też coś od siebie dorzuci. Dzieciak powinien rozumieć, że klaps nie miał być aktem przemocy wobec niego, a był tylko wyrazem bezradności rodzica. Fajnie by było się na koniec przeprosić - taki wyraz szacunku.

Michał Dyszyński

10-cio latek pobił nauczycielki
10-letni chłopiec został aresztowany w Londynie za napaść na dwie nauczycielki. Uczeń szkoły w Orpington w południowo-wschodniej części brytyjskiej stolicy jest podejrzany o spowodowanie poważnych uszkodzeń ciała u obu kobiet.

Jedna z nich ma złamaną nogę i podejrzenie przemieszczenia rzepki, druga - obrażenia twarzy.

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Pod spodem były jeszcze komentarze internautów, - oto 2 piersze:
Dzieciaki w Anglii sa strasznie agresywne. Nic dziwnego jak za klapsa mozna pojsc siedziec w tym kraju. Dzieciaki nie szanuja rodzicow. a co dopiero nauczyciela. Nie mowie zeby bic dzieci ale czasem trzeba im dac do zrozumienia ze pewnej granicy nie warto przekraczac a tak czego ma sie ...

47 minut temu | ocena: 100% | odpowiedzi: 3 odpowiedz oceń
~taka prawda: Czy to jakiś żart z tym dziesięciolatkiem?
Dwie kobiety połamane i w szpitalu?
Takim bąkiem ,to się rzuca 5 metrów dalej a nie pozwalana na okładanie.W UK mają w głowach poprzestawiane z wychowywaniem dzieci.Podoba mi się jak czasem czarna matka palnie w łeb dzieciaka ,to od razu prosto idzie....

Teraz już komentarz mój - MD
Tu fajnie widać bezwzględność starcia pewnych ideałów "dzieci się nie bije", z realiami, czyli prostym faktem, że jakoś musimy radzić sobie z sytuacjami naprawdę zaburzonych, często zdeprawowanych młodych ludzi, dla których wszelkie tłumaczenia dają się skwitować "a co mi zrobisz, jak dalej będę robił, to na co mam ochotę - czyli bił innych, niszczył sprzęty itd?..."
Ogólnie zakaz bicia dzieci jest słuszny, ale przecież dzieci to jednocześnie najbardziej nieodpowiedzialny rodzaj człowieka (z racji braku doświadczenia oczywiście). Kto ma odpowiadać za to, że zdemoralizowany smarkacz robi co chce i w d...e ma wszystkie zakazy i wszystkich ludzi?...

Niepoprawna

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Michał Dyszyński