ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nieraz zastanawiałem się nad prostym, ale tak ważnym pytaniem: co by mnie uszczęśliwiło?
Przy czym nie chodzi tu o jakieś małe szczęścia, w rodzaju, chciałbym wreszcie wygrać w szachy z kolegą, który ciągle mi dokłada w tę grę, ale o wyobrażenie takiego stanu, który zapewniłby mi takie życiowe spełnienie, trwałe szczęście.

Uczciwie przyznam, że trudno jest odpowiedzieć mi na to pytanie. Ale ciekaw jestem, czy inni ludzie mają taką świadomość i pewność tego, co ich uszczęśliwia?
A może ktoś chciałby napisać co to jest?

A tak w ogóle wydaje mi się jakoś dziwne, ale też i ciekawe, że o tak ważnej życiowej sprawie, jak wizja szczęścia, tak niewiele się mówi, dyskutuje...

Piotr Rokubungi

Już chyba gdzieś na tym forum to pisałem; Jarek naczelny też chyba coś podobnego pisał. Szczęście to wewnętrzne wyobrażenie, poczucie, że istnieje jak najmniejsza rozbieżność pomiędzy własnymi wyobrażeniami [siebie, własnego życia, losu], a tym, co jestem w stanie urealnić, zrealizować w optymalnie sprzyjających warunkach oraz urealnianiem takich sprzyjających warunków.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Wiem co, nie wiem jak.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

[quote="Piotr Rokubungi"]

Piotr Rokubungi

A jakie to są "rzeczy niemożliwe"? W Raju właśnie chodzi o to, że nic nie trzeba, a wszystko można. Aczkolwiek wg Biblii obowiązywał tam pewien boski zakaz. Więc jednak zmieniam trochę swoją wizję maksymalnej szczęśliwości: nie chcę tylko być w Raju- chcę być bogiem. Bardzo dużo mi do tego nie brakuje, bo każdy kwark, każde oddziaływanie jest cząstką boga; więc ja także- jak wszystko inne.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Zupełnie to nie tak, Michałku- przynajmniej ja mam odmienne, raczej przeciwne do tego podejście. Tak, może na marginesie, to ja bardzo nie lubię się wysilać i w gry gram mało i prawie zawsze na najniższym poziomie ;-P

Co do sensu, to żaden sens tak naprawdę nie istnieje w niczym- to tylko ludzie wartościują i nadają sensy. Ja właśnie pragnę takiej "nirwany", gdzie NIE TRZEBA NAWET ISTNIEĆ. Ale bycie bogiem, w takim przedstawianym tu przeze mnie sensie, indukuje jednak pewne istnienie- tzn. bycie jednością ze wszystkim, nawet z niebyciem; taki bóg jest wszystkim i niczym, jest i jednoczenie nie jest- bo MOŻE i istnieć, i nie istnieć [chociaż to nieistnienie też jest istnieniem, tylko że niebytu].
Osobiście bardzo mnie mierzi i deprecjonuje bycie człowiekiem, bycie czującym i myślącym- bo to upodabnia mnie raczej do funkcjonującej w ścisłych dość ramach zaprogramowanej maszyny, a nie wszechboga. Tym bardziej nie znoszę (współ)uzależnienia od innych ludzi, od społeczeństwa; a pustki i w pewnym sensie niebytu pragnę, "upadku w nicość"- bo wartości wszelkie są sztuczne.
Piszesz "nic nie jest łatwe w życiu". Czemu tak jest?! Przecież lepiej byłoby, żeby wszystko było maksymalnie łatwe- w przeciwnym przypadku wszystko kosztuje, w przenośni i dosłownie; a ponoszenie kosztów jest zawsze "niesłuszne", niepotrzebne. I czemu niby "trzeba próbować"?! "W imię własnego szczęścia"?? Chyba sobie żartujesz!? Szczęście to móc wszystko, a nie potrzebować nic. Wobec tego nic nie próbować, bo nie trzeba. I nic nie próbować, bo wszystko się od razu maksymalnie udaje.
Więc- podsumowując- zupełnie inne mam na to zapatrywanie.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Ano, wiele osób sugerowało, że jestem pokręcony; ale to oni się mylą w tym względzie. ;-P

Podobnie, jak ty w powyższym post'cie.
Gdzie tu niby sprzeczności?! Wszechmoc, to również moc niechcenia, niebycia nawet. A to niezupełnie jest nirwana. Czym jest nirwana tłumaczy dość dokładnie na tym forum wujzboj, nie pamiętam teraz dokładnie w którym wątku. W każdym razie nie jest to ani sprzeczne, ani się wykluczające. Choć masz rację, że w doskonałym Niebycie Wola jest zbędna. Dlatego nieraz piszę tutaj o dwu "składowych" Rzeczywistości: Niebycie, czyli Nieświadomości Natury, która jest wszystkim wirtualnym [swobodnymi danymi] oraz o Woli, czyli Boskiej Sile, która niweczy idealną równowagę Niebytu.
Następnie piszesz o wartościowaniu- właściwie to samo, co napisałem o tym ja. Wartości są o tyle sztuczne, że są jedynie wyobrażeniami, pomijając ich fizykalne podstawy, którymi są bio-impulsy elektrochemiczne.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Trochę się zgodzę z powyższym, Michale; lecz nie do końca.
Oczywiście, że można traktować osobno, rozłącznie zajmować się tym, jaką symboliką, semantyką są wartości, a oddzielnie ich "nośnikami", fizykalnymi podstawami. Tak się w nauce robi często- stąd choćby podział na tak wiele rodzajów, dyscyplin nauki.
Ale w moim przekonaniu WAŻNIEJSZE jest dociekanie CZYM SĄ WARTOŚCI I JAK POWSTAJĄ, NA CZYM BAZUJĄ, niż JAKĄ TREŚĆ REPREZENTUJĄ. Lecz to tylko moje mniemanie. I wcale nie powinno przeszkadzać ani tamować czyichś rozważań odnośnie właśnie ich treści, samego znaczenia.

Natomiast z tym porównaniem do programów i komputerów, to niezbyt trafiłeś w to, co chciałeś tym przekazać. Bo TREŚĆ JEST JAK NAJBARDZIEJ ZALEŻNA OD NOŚNIKA. Wręcz to nośnik wytwarza treść! Tak jest również w przypadku przywołanego oprogramowania i komputerów. Na każdym komputerze dana aplikacja może działać nieco inaczej, albo nawet na tyle inaczej, że wcale nie zadziała, bądź wadliwie. To naprawdę ZALEŻY od konfiguracji hardware'u! Również różniące się są wersje programów [niby tych samych] do instalacji na HDD [SSD], od wersji portable [najczęściej na pendrive'a], oraz od wersji live [z dysku optycznego najczęściej].

Więc to jeśli ty nie widzisz ZALEŻNOŚCI sposobu przetwarzania, interpretacji informacji [którymi są również ludzkie wartości] od nośników, "sprzętu fizycznego"- to ty jesteś zakręcony; a raczej odpowiedniejszym określeniem jest tu "słabiej rozgarnięty".

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Pomijając porównanie do świata komputerów, informatyki- bo i porównanie nie do końca trafne...
Kwestia tu zaistniała jest taka, czy treść tego, co nazywamy ludzkim wartościowaniem zależy od tego, jak to wartościowanie powstaje, w oparciu o co funkcjonuje; jakie są fizykalne [bo inne być nie mogą] tego podstawy.
A więc inny przykład- dość oczywisty, co do tego: Czy mrówki wartościują podobnie, jak ludzie? A czy słonie wartościują podobnie? Nie wspominając już o np. pierwotniakach. Skąd bierze się takie zróżnicowanie? Tym bardziej, że nawet w sensie fizycznym, biologicznym nie różnimy się zbytnio od mrówki, a tym bardziej słonia.
Oczywiste jest więc, dla zdrowo myślących, że myśli, wyobrażenia, wartości zależą od tego "na czym" działają, np. od konkretnego organizmu biologicznego. Jeśli ty wyprowadzasz model, który jest niezgodny z tym oczywistym faktem lub zbyt ogólny, iż nie ma w nim miejsca na tak podstawowe twierdzenia w nim- to chuj z takim modelem, za przeproszeniem! To nie jest żaden sensowny model- tylko kolejne twoje majaczenia!

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

@ Michał Dyszyński:

Michał Dyszyński

Prosiak

Moim niezaprzeczalnym marzeniem, które dałoby mi szczęście to wolność od istnienia. Nie ma szczęścia, ale gdybym nie istniał, to by mnie to nie obchodziło i nie byłoby cierpienia.

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Prosiak

No i właśnie czuję szczęście na samą myśl, że mogłoby mnie nie być na tym świecie i okazałoby się, że poza tym światem też nie ma mojej jaźni (chyba, że bym sobie obserwował fraktale z poczuciem euforii jak ludzie na haju po szałwii albo grzybach).

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński