ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W mojej koncepcji piekła, jako po prostu konsekwencji tego, czym stał się zaburzony umysł, kluczem jest definicja samego siebie, tym kim się określiliśmy przez nasze wybory.

Ktoś, kto całe życie dążył do tego, aby to co on ogłosi, było jedyną uznaną "prawdą", powinien dostać swój ideał świata - powinien zostać otoczony botami, które go chwalą bez ograniczeń. Jednocześnie taki ktoś BĘDZIE WIEDZIAŁ, że to są boty, a nie prawdziwe świadomości. I będzie też wiedział, że na prawdziwe oceny wolnych umysłów nie zasługuje, bo SIĘ ICH WYPARŁ SWOIMI WYBORAMI ŻYCIOWYMI, bo je odrzucał co chwila, odrzucając oceny wynikające z osądu, a żądając ocen takich, które mu się podobały. Zostaje mu więc to, do czego dążył - pochwały od bezmyślnego chóru urządzeń, de facto DRWINA z jego umysłu. Bo przecież od tej pory on nie będzie jak miał się oszukiwać, że te pochwały z czegoś wynikają. Przez całe życie odrzucał oceny, które z czegoś (poza żądaniem samego pragnącego chwalenia go) innego by miały wyniknąć - w szczególności wyniknąć z niezaprzeczalnych zasad, z tego co opiera się nie o chciejstwo ocenianego, ale o niezależne, uczciwe kryteria. Więc taki potępieniec już wie, że nigdy nie dostanie daru osądu prawdziwego, lecz puste pochwały, o których wiadomo, że nie wynikły z niczego. Będzie wiedział, że ma dokładnie to, czym się stał jego umysł, bo rzeczywistość tego umysłu to dążenie wyłącznie do pozoru, a nie do sensu i istoty ocenności, a więc jest to żałosny fałsz na sobie samym.

Podobnie piekłem dla kogoś, kto w życiu postawił wyłącznie na bogactwo, powinno być dokładnie świat czystego bogactwa, lecz BEZ ŚWIADOMYCH ISTOT. Ktoś, kto grzeszył oddaniem swojej duszy chciwości, kto odrzucał inne wartości (w szczególności wartości ludzkie), ten będzie miał to, do czego dążył: martwy świat banknotów, monet, świat bez tego, czym wzgardził swoimi wyborami - światem czujących istot. Ma "co co sam chciał" i nagle rozumie...
że nie tego jednak chciał. Czyli całe życie żył w fałszu, był głupcem, który nie rozpoznał swojej prawdziwej natury, bo wziął zewnętrzną formę (bogactwo) zamiast tego, czego chciał w rzeczywistości głębiej - uznania wartości swojej osoby. Bogacz przez całe życie myślał, że bogactwo jest samą wartością, a więc że warto jest dla bogactwa poświęcać: związki z innymi ludźmi, prawdę, uczciwość, duchowe piękno. Więc na koniec dostaje świata bez tego, czym wzgardził, a z tym, co pożądał - świat martwych atrybutów bogactwa, przy jednoczesnej nieobecności wszystkiego tego, co w świecie jakoś bogactwu nadawały sens - emocje ludzi dążacych do czegoś, pragnących. I dopiero wtedy będzie wiedział, że jest umysłem wadliwym, biorącym pozór za istotę sprawy. Jego otoczenie - np. właśnie przedmioty ekskluzywne i drogie, które w piekle bogacza otoczą, będą mu tylko przypominały, że same w sobie są niczym, jeśli nikt nie podziwia bogacza jako posiadacza, jeśli nikt tego nie zazdrości, nie pragnie niczego, bo bogacz już został oddzielony od od innych istot. Wszak sam tymi istotami gardził, wyżej stawiając bogactwo, poświęcał relacje z nimi, dla samego bogactwa. Więc ma "czego chciał" (a właściwie to dopiero się przekonał, że czego wcale nie chciał).

Ktoś, kto postawił w życiu na władzę i kontrolę nad innymi, powinien dostać świat ISTOT IDEALNIE NADAJĄCYCH SIĘ DO KONTROLOWANIA - istoty takie, to te, które nie mają własnej woli, czyli automaty. Ktoś, kto tyranizował otoczenie, umniejszając prawa kogokolwiek do własnych wyborów, samodzielności, będzie miał to "co chciał" - otoczenie wyłącznie z istot idealnie posłusznych, bo bezwolnych. Każdy dający się wykonać rozkaz byłby spełniony, tyran mógłby zniszczyć automat, który mu się nie spodoba, czy miałby kaprys go zniszczyć. Jednocześnie taki tyran BĘDZIE WIEDZIAŁ, że wyładowuje swoje frustracje na bezosobowej, martwej materii, że nikt nie dzieli jego uczuć, bo bycie z istotami czującymi sam zniweczył, odmawiając tym istotom właśnie PODMIOTOWOŚCI. Jest teraz sam, bo zawsze był sam w swoich wyborach, bo chciał być na szczycie, a inni, żeby byli zawsze podporządkowani. Więc ma świat, w który on wciąż jest na szczycie - tak bardzo na szczycie, bo już nawet świadomość innym bytom z jego otoczenia została odebrana. Więc jest najwyżej, jak tylko najwyżej może być, dominuje najbardziej, jak tylko najbardziej można by dominować. A skoro ludziom z otoczenia podmiotowości notorycznie odmawiał, to i teraz będzie miał świat, w którym nic nie ma podmiotowości. Wedle jego wyboru, wedle tego, co "chciał" (choć dopiero teraz zorientuje się, że jednak nie o to mu chodziło).

Nie twierdzę, że takie piekło naprawdę istnieje. To jest twór koncepcyjny, teoretyczny. Jednak wydaje mi się, że ta koncepcja ma sporo wspólnego z prawdziwym piekłem - tzn. ukazuje główny powód, dla którego umysł może dokonać SAMOPOTĘPIENIA.

Andy72 · Wysłany: Sob 21:23, 16 Mar 2019 Temat postu:

A czy przypadkiem to TY nie zgodziłeś się z tym, że gdybyś był otoczony nieświadomymi botami, to było by Ci bez różnicy czy są świadome czy nie, pod warunkiem że zachowywały by się tak jak powinny zachowywać się świadome istoty?
W każdym razie, twierdziłeś coś jeszcze gorszego, że dla Ciebie bez różnicy czy cały świat jest realny czy jest matrixem, pod warunkiem że zachowuje się przewidywalnie.

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 21:38, 16 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Sob 21:40, 16 Mar 2019 Temat postu:

A może piekło nie jest tak subtelne tylko jest proste?
Zróbmy doświadczenie myślowe: wyobraź sobie płomień, masz wsadzić rękę i trzymać. Wkładasz, czujesz ból, zaciskasz zęby, wreszcie krzyczysz z bólu ale rękę trzymasz.
Jeśli wytrzymasz to nie znaczy że w piekle wytrzymasz jeszcze gorszy ból i to przez całą wieczność.

Andy72 · Wysłany: Sob 21:42, 16 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 22:19, 16 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Nie 0:32, 17 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 0:43, 17 Mar 2019 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Nie 0:56, 17 Mar 2019 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Nie 1:24, 17 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 1:40, 17 Mar 2019 Temat postu:

Katolikus · Wysłany: Nie 2:42, 17 Mar 2019 Temat postu:

Skoro to wątek o piekle i zbawieniu to dorzucę kilka spraw, które nie dają mi spokoju.

Wielu ludziom ciężko jest uwierzyć w doktrynę piekła. Potrafią uwierzyć tylko w Boga miłości. Mnie też to ciężko zrozumieć, a nie pomaga fakt, że istnieje wiele różnych koncepcji tej doktryny i każda uzasadniana jest Biblią..
Według ateistów z Biblii wynika osoba Boga, która jest bardzo odpychająca. Koncepcja Boga, który sądzi ludzi i posyła na wieczność do piekła jest odrażająca i bardzo.. ludzka.
Teolodzy z kolei na sugestię ateistów, że kochający Bóg nie pozwoliłby na istnienie piekła odpowiadają, że fundament, na którym opieramy swoje życie, swoją tożsamość tu na ziemi po śmierci rozciąga się na całą duchową rzeczywistość. Krótko mówiąc, piekło jest po prostu rozciągniętym w nieskończoność dobrowolnym wyborem budowania swojego życia i tożsamości z daleka od Boga. Piekło istnieje przez szacunek dla ludzkiej wolności. Gdyby nie było opcji wolności nie byłoby też piekła, ale alternatywą jest świat robotów, w którym to ludzie musieliby być 100% posłuszni prawom Boga.

Brzmi logicznie i przekonywująco.

Ciekawie to rozwinął CS. Lewis w swoich książkach. Lewis argumentuje, że problem nie polega na tym, że Bóg przeznacza niektóre ze swoich stworzeń na ostateczną zagładę. Wyobraźmy sobie człowieka, który osiągnął bogactwo albo władzę, dopuszczając nieustannych zdrad i okrucieństw, wykorzystując dla czysto egoistycznych celów szlachetne działania swoich ofiar i nieustannie wyśmiewając ich naiwność – człowieka, który osiągnąwszy w ten sposób sukces, używa go do zaspokojenia swej żądzy i nienawiści i ostatecznie rozstaje się z ostatnim strzępem swojego złodziejskiego honoru, zdradzając swych własnych wspólników w zbrodni i drwiąc z nich w ich ostatnich chwilach, gdy łuski spadają im z oczu. Wyobraźmy sobie dalej, że przy tym nie jest dręczony przez skruchę, obawy i złe przeczucia, ale jedząc jak dzieciak i śpiąc jak niemowlę, nie dbając o ten świat, z niewzruszoną pewnością do samego końca uważa, ze jedynie on odnalazł rozwiązanie zagadki życia, że Bóg i człowiek są głupcami, których przechytrzył, ze jego sposób życia przynosi pełen sukces i satysfakcję i nie można mu nic zarzucić. (…) Chrześcijańskie miłosierdzie zaleca nam, aby podjąć każdy możliwy wysiłek w calu nawrócenia takiego człowieka (…) Zakładając, że nie zostanie nawrócony, jaki los w świecie wiecznym można by uznać za właściwy dla niego? Czy można pragnąć, aby taki człowiek, pozostając tym, kim jest (a musi być wstanie to uczynić, jeśli ma wolna wolę), pozostał na zawsze utwierdzony w swej obecnej szczęśliwości – aby przez całą wieczność był całkowicie przekonany, ze będzie śmiał się ostatni? (…) Cechą straconych dusz jest „ich odrzucenie wszystkiego, co nie jest po prostu nimi samymi”.

O co tu chodzi? Krótko mówiąc piekło jest tak jak wcześniej pisałem rozciągniętym w nieskończoność dobrowolnym wyborem budowania swojej tożsamości z daleka od Boga. Dla takich dusz sama idea nieba wydaje się fałszem. Jak Bóg może ich zbawić bez udziału ich woli? Klamka jest od środka. Zapadło mi w pamięć bardzo dobre zdanie CS. Lewisa „Ludzie dzielą się tylko na dwie kategorie – tych, którzy mówią Bogu „bądź wola Twoja” i tych, do których Bóg powie na końcu „bądź wola twoja”. Ci, którzy są w piekle są tam z wyboru. Bez ich osobistego wyboru nie byłoby piekła. Nie ma duszy, która, jeśli pragnie radości poważnie i stale, miałaby jej nie osiągnąć”. Lewis twierdzi, ze piekło jest największym pomnikiem wolności człowieka.

To wszystko brzmiało dobrze dopóki nie spotkałem WujaZbója gdzie w krótkiej, ale ciekawej prywatnej dyskusji (która niestety szybko się urwała) Wuj (jeśli dobrze zrozumiałem) przekonywał, że arg. Lewisowa zawiera błędy i to blędy drastyczne. Po pierwsze dowiedziałem się, że Wuj nie wierzy w wieczne potępienie. Wieczność piekła jest bezpośrednio sprzeczna zarówno z wszechmocną miłością Boga jak i z wolnością stworzenia. Według Wuja nikt świadomie nie wybiera tego, co dla niego złe. Chyba, że jest chory umysłowo. Ale wtedy jego wybór nie jest wolny, lecz zniewolony chorobą. Jeśli konsekwencją czynienia zła innym jest zło, jakiego samemu się doznaje, to wybór czynienia zła innym jest wyborem czynienia zła sobie. z tego wynika, że takiego wyboru można dokonać tylko albo z niewiedzy albo na skutek choroby umysłowej. Czy według Wuja piekło to nie kwestia wolnego wyboru życia bez Boga? Na czym według Wujazboja polega trafienie do piekła? Czy, ktos jest wstanie to wytłumaczyć?

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 12:01, 17 Mar 2019 Temat postu:

mat · Wysłany: Nie 12:07, 17 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Nie 13:25, 17 Mar 2019 Temat postu:

anbo · Wysłany: Nie 13:48, 17 Mar 2019 Temat postu:

Piekło - co to jest i skąd o tym wiesz? Powiedziano wam o nim coś, co wywnioskowano z określonej interpretacji Biblii, i co wy też interpretujecie, do tego bez możliwości zweryfikowania swoich sądów. Wasze sądy nie są oparte na obserwacjach. Ględzić każdy może, jeden lepiej, drugi trochę gorzej, to i ja poględzę.
Przyjmując atrybuty Boga takie jak wszechwiedza, wszechmoc i dobroć, piekła nie ma. Dobry, a zarazem wszechmocny i wszechwiedzący Bóg nie stworzyłby z premedytacją świata, w którym ktoś będzie cierpiał wieczne męki (cokolwiek to znaczy). I tyle.
(Pomijam tutaj problem, czy w ogóle koncepcja z sądem, piekłem i niebem ma sens.)

Czy może być szczęśliwa w niebie matka, wiedząc, że jej córka jest w piekle?

Katolikus · Wysłany: Nie 19:03, 17 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 21:36, 17 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Nie 21:59, 17 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 22:03, 17 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Nie 22:08, 17 Mar 2019 Temat postu:

Czyli się wywyższasz. Swiat matrix byłby z definicji oszustwem.

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 22:36, 17 Mar 2019 Temat postu:

Kruchy04 · Wysłany: Nie 23:54, 17 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński,

Żądanie podporządkowania skierowane do człowieka jest ze strony bóstwa uprzedmiotawiające, deklaracja wiecznych tortur jako sprawiedliwej odpłaty za każde, nawet najmniejsze nieposłuszeństwo niezakończone żalem jest bestialstwem, a sprowokowana przez działające incognito wcielone bóstwo (nierzadko ostrymi inwektywami pod adresem ówczesnych władz religijnych) własna śmierć jest szantażem moralnym (wszak "trzeba diabelskiej przewrotności, żeby odrzucić taką ofiarę" - jest to więc wymuszenie terrorem moralnym podporządkowania się objawieniu).

Bóg z waszej Biblii to wyniosłe Ego żądające posłuszeństwa i zastraszające karami:
Bóg wymierzy karę złym ludziom: "(7) a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi (8) w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa
(2Tes 1:7-8)
Wszystkich bezbożnych wytraci
(Ps 145, 17-20)

Jak może pamiętasz Jezus opisuje, jak Bóg w dzień sądu powie do potępionych (a są nimi właściwie wszyscy niewierzący oraz nie dość cnotliwi wierzący): "Idźcie precz ode mnie w ogień wieczny przeklęci!"
Jeśli to nie jest patologia to ja już nie wiem, co nią jest...

Dyskurs · Wysłany: Pon 0:12, 18 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 11:48, 18 Mar 2019 Temat postu: