ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zastanawia mnie, jak bardzo powszechnym trybem "myślenia" jest zwyczajne powtarzanie tego, co głosi grupa, z którą się dana osoba identyfikuje, przy jednocześnie rzadkości takich przypadków, w których widać, jak dana osoba wypracowuje swoje poglądy w pełni samodzielnie.
Najlepiej to widać po jakby "zaprogramowanych stadem" poglądów na prawicy i lewicy.

Trochę będę musiał moje tezy upraszczać (przyznaję się), nie będą to zatem stwierdzenia, dla których brak jest wyjątków, jednak chyba osoby jako tako interesujące się życiem społecznym W WIĘKSZOŚCI (poza incydentalnymi przypadkami) przyznają mi rację w moich spostrzeżeniach. Spójrzmy bowiem jakie poglądy najczęściej głoszą osoby z - wyraźnie zarysowanej (może jeszcze nie fanatycznej, ale wyraźnej) lewicy i prawicy:
1. w zakresie religii
lewica - niechęć do organizacji religijnych, mocne sympatyzowanie z ateizmem
prawica - religijność, akceptowanie przywilejów dla duchowieństwa
2. ekonomia
lewica - etatyzm, interwencjonizm państwowy, ograniczanie wolności gospodarczej są akceptowane
prawica - poglądy libertariańskie, kontestowanie roli państwa w ekonomii
3. życie społeczne
lewica - redystrybucja dóbr, oparcie się (większe niż w przypadku prawicy) w wychowaniu o instytucje państwowe, ograniczenia autonomii rodziny
prawica - podkreślanie autonomii rodziny, redukowanie osłon socjalnych, państwo trzymane na dystans od obyczajowości ludzi, szczególnie od rodziny
4. nauka poglądy o świecie otaczającym
lewica - raczej bezwarunkowe akceptowanie naukowo - politycznego mainstreamu, uznawanie nauki za właściwą do określania kwestii obyczajowych
prawica - obecność ruchów kontestujących typu płaskoziemcy, antyszczepionkowcy, negacjonistów globalnego ocieplenia, kreacjoniści, choć jednorodnego podejścia tutaj nie będzie
5. Kwestie obyczajowe
lewica - feminizm, promowanie swobody obyczajowej w zakresie seksu, wsparcie rozwodów, wsparcie LGBT, ruchów gender, zmian w zakresie roli kobiety w układach z mężczyznami
prawica - negowanie swobody obyczajowej, próby wzmacniania układu opartego o stabilność rodziny i tradycyjne wartości społeczno - religijne.

Staram się powyższe przedstawiać neutralnie. Trochę dlatego, że sam tu jestem w dużym stopniu neutralny, co oznacza, że każdym z powyższych kierunków myślenia gotów jestem przyznać choć część racji KAŻDEJ ze stron. Sam jestem więc trochę feministą (w tym znaczeniu, że sprzeciwiam się dyskryminacji kobiet), ale też i z niesmakiem patrzę na liczne wybryki skrajnego feminizmu, trochę za wolnym rynkiem, ale dostrzegając też jego liczne ograniczenia, trochę za interwencją państwa w jakieś bardzo patologiczne układy rodzinne, ale też z obawą, że można się tu posunąć zdecydowanie za daleko itp....
Zastanawia mnie jedno, jak bardzo w tych wszystkich 5 kategoriach strony są zawsze po tej "swojej" stronie. Czyli lewicowiec będzie i nie lubił kleru, i postulował interwencjonizm, i wspierał LGBT, zaś prawicowiec odwrotnie. Teoretycznie, gdyby ludzie dochodzili do swoich poglądów w oparciu o własne myślenie, to tak spójnej lewicy i prawicy nie ma za bardzo prawa być. Bo niby dlaczego lewicowiec nie miałby być antyszczepionkowcem? Zabrania mu ktoś?
Albo dlaczego prawicowiec nie miałby z równym prawdopodobieństwem co lewicowiec wspierać etatyzm (akurat tutaj, to pewnie jest słaby przykład, bo chyba etatyzm u prawicowców nieraz kwitnie, choć w bardziej ukrytej postaci).
Szczególnie ten punkt 4 jest znamienny - mamy całą masę ruchów kontestujących status quo ogłaszane w mediach światowych, a właściwie wszystkie łączą się raczej z prawicą, niż z lewicą. Dlaczego?...
Według mojej hipotezy wszystko to jest dlatego, że ludzie jednak sami nie próbują dociekać, opierają się na PRZEJMOWANIU POGLĄDÓW OD GRUPY Z KTÓRĄ SIĘ IDENTYFIKUJĄ. Tak ma większość. Jak będzie lewicowiec, co u niego wynika z tego, że mu religia nie podoba z jej wtrącaniem się w etykę seksualną, to jednocześnie przejmie od lewicy w dużym stopniu poglądy ekonomiczne, będzie popierał transseksualizm i gejów, mimo że jakby się sam siebie spytał, co czuje, to pewnie nieraz go mdli w kontakcie/na widok osób, których "walkę o ich prawa" deklaruje. Z kolei losowo wybrany antyszczepionkowiec - gdyby był w pełni niezależny - to właściwie w zakresie poglądów na temat rodziny nie powinien mieć wyraźnych preferencji. A jednak najczęściej te preferencje ma - właśnie preferując podejście prawicowe.
Z czego to wynika?
- Chyba najbardziej z identyfikowaniem się ze swoim nurtem, grupą. W jakimś stopniu jednak też chyba z roli jaką pełni w społecznościach religia, szczególnie religia z systemem autorytarnie ogłaszającym normy obyczajowe. To jakoś tłumaczy część spójności w zakresie prawicowym. Ale dlaczego lewicowcy tak rzadko wyłamują się tu ze schematu popierania swobody seksualnej i poparcia tradycyjnego układu w rodzinie? Przecież wielu lewicowców ma dobrze poukładane życie rodzinne, ogólnie gdzieś tam w swoich uczuciach raczej rodzinność popiera... :think:

Zdaję sobie sprawę, że mówię tutaj o bardzo złożonym zjawisku. W rzeczywistości pewnie będzie tak, że w jakimś zakresie osoby identyfikujące się z lewicą, bądź prawicą będą pewnie milczały w zakresie tej części poglądów, które im nie pasują w tej "ich" opcji społeczno - światopoglądowej. Czyli niejeden prawicowiec może po cichu sympatyzować np. gejami, bądź feminizmem w jakiejś tam postaci, zaś niejeden lewicowiec ma poważne zastrzeżenia wobec nakłaniania do szczepień, czy wątpliwości na temat polityki klimatycznej opartej o redukcję CO2. Ale zwykle w tym zakresie będą siedzieć cicho.

Moja teza (ostatecznie) brzmi: większość ludzi swoje poglądy kształtuje w oparciu nie o własne przemyślenia, lecz kierując się przynależnościami do grup, czy ruchów z którymi sympatyzuje.
Większość, choć nie wszyscy.
Sam się uważam za będącego tu bliżej wyjątku (może nie jakiegoś wielkiego wyjątku, bo podobnych mi znajdzie się całkiem sporo, a le jednak zawsze w wyraźnej mniejszości). Sam uważam, że właściwie nie ma ŻADNEGO poglądu (z lewa, czy prawa, z góry, czy z dołu...), który byłby tak absolutnie bez sensu, w którym nie byłoby jakiejś cząstki prawdy. Nawet to, co według mnie ma już zdecydowanie najmniej sensu - jak np. płaskoziemstwo - byłbym w stanie jakoś trochę wybronić, np. na zasadzie obrony autonomii myślenia, na zasadzie poszukiwania radykalnie własnej drogi oglądu rzeczywistości. Więc, nawet uznając płaskoziemstwo za głupotę jakich mało, nie odrzucam tych poglądów tak absolutnie, coś tam jestem w stanie sam napisać na ich obronę.

Semele

Michał już w pierwszym punkcie popełniasz błąd.

1. w zakresie religii
lewica - niechęć do organizacji religijnych, mocne sympatyzowanie z ateizmem
prawica - religijność, akceptowanie przywilejów dla duchowieństwa

towarzyski.pelikan

Do tych spostrzeżeń mam takie uwagi:

1. Trzeba odróżniać sprzeciw wobec jakichś pomysłów politycznych od sprzeciwu wobec pewnych wartości, idei.

Np. to, że jakiś lewicowiec jest przeciwny autonomizacji czy wręcz sakralizacji rodziny w przestrzeni publicznej, nie oznacza, że on sam ma coś przeciwko rodzinie, tylko według niego to powinna być sprawa prywatna i nie należy z rodziny robić jakiegoś bożka. Z kolei jeśli jakiś prawicowiec jest przeciwny LGBT, nie oznacza, że ma coś przeciwko osobom homoseksualnym, transseksualnym etc., jego sprzeciw dotyczy pewnej ideologii, lobbingu pewych grup, które za pomoca tęczowej ideologii chcą zniszczyć tradycyjne wartości, rodzinę.

Walka polityczna zawsze dotyczy kwestii politycznych i tak należy czytać polityczne poglądy poszczególnych osób, grup. Łatwo tutaj o nadinterpretację wynikającą z pomieszania porządków.

2. Jest coś w tym, że przebywanie w takiej a nie innej wspólnocie/grupie sprzyja radykalizacji poglądów i częściowo można to przypisać papugowaniu, bezwiednemu przejmowaniu poglądów obowiązujących w grupie, ale to nie jedyne wyjaśnienie. Moim zdaniem wpływ na większą jednoznaczność/ideowość światopoglądową ma fakt, że myślenie grupowe jest teleologiczne, tzn. grupa działa zawsze w swoim interesie, ma wytyczone jakieś cele, które narzucają ocenę różnych sytuacji, wykształcenie się takich a nie innych poglądów. Jeżeli ktoś nie wie, czego chce, dokąd zmierza, to trudniej jest mu wypracować sobie jakieś zdecydowane, jednoznaczne stanowisko w jakiejś sprawie niż osobie, która na horyzoncie widzi jakiś cel i względem tego celu podejmuje decyzje. Przebywanie w grupie osób podobnie myślących daje człowiekowi możliwość wejścia w ten porządek teleologiczny, wszak co dwie głowy to nie jedna. Tak działa Kościół.

3. Co do samodzielnego, niezależnego myślenia, to jest ono narażone na parę pułapek. Przede wszystkim, człowiek jest z istotą stadną z natury, tzn. człowiekiem można być tylko wśród innych ludzi i wobec innych ludzi, inni ludzie, wspólnota są człowiekowi nieodzowni do duchowego wzrostu, są Bogiem uczłowieczonym (Ewangelia). Bez Kościoła (wspólnoty) człowiek jest pogubiony, brakuje mu drogowskazu i celu, na dobrą sprawę nie wie, kim jest.

Symetryzm, siedzenie okrakiem pomiędzy "lewicą" a "prawicą" itp. bardzo często wynika z tego, że dany symetrysta nie rozumuje w sposób teleologiczny i pogłębiony. Nie rozumie związków pomiędzy pozornie różnymi, niezwiązanymi ze sobą zjawiskami, nie rozumie, że polityka to brudny świat lobbingu, ukrytych bądź jawnych grup wpływu, które grają pewnymi ideami, żeby osiagnąć swoje cel i że potrzeba dużej przezorności, mądrości, żeby się w tym wszystkim połapać. Nie potrafi też często myślec pragmatycznie, realistycznie. Żeby osiągnąć jakieś cele nie można być idealistą, który szuka "idealnej" partii, Kościoła, który mu odpowiada w 100%, a jeśli nie może tego otrzymać, to postanawia iść swoją drogą. W pojedynkę nic się nie wskóra, a do celu często trzeba zmierzać pomału, drogą drobnych zmian, kompromisów i to co jest najważniejsze to wspólnota idei i celów. Taki idealizm często się kończy polityczną biernością, a "do tryufmu zła wystarczy, żeby dobrzy ludzie nic nie robili", wystarczy się złączyć z tymi, co myślą podobnie, a nie identycznie.

Michał Dyszyński

Semele

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

blackSwan

To dosyć prymitywne rozumowanie, tworzyć w głowie dwie szufladki "lewą" i "prawą", by wszystko w nich umieścić.

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

blackSwan

towarzyski.pelikan

MaluśnaOwieczka

blackSwan

MaluśnaOwieczka

W językach europejskich powiązanie prawości i prawdy z kierunkiem jest bardzo powszechne.
W angielskim nawet bardziej niż w polskim.

MaluśnaOwieczka

Pelikanka zaraz pewnie będzie chciała wieszać leworęcznych.

szaryobywatel

towarzyski.pelikan

blackSwan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

blackSwan

towarzyski.pelikan