ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Bardzo ciekawym zagadnieniem związanym z dyskusjami jest zestaw uników i chwytów, które dyskutanci stosują w przypadku, gdy zostaną przyciśnięci do muru w dyskusji. Jeśli ktoś intelektem nie daje rady, ale przecież nie honor jest przyznać się do błędu, to co robić?
- Jest pewien powszechnie stosowany chwyt, który niezawodnie (dla większości) działa w takiej sytuacji: UCIECZKA W EMOCJE.
Emocje mają to do siebie, że szybko zawłaszczają myślenie, pozwalając zapomnieć, zrelatywizować to, co niewygodne. Po ich wzbudzeniu kwestia porażki w kontekście intelektualnym schodzi na dalszy plan. Jeśli jeszcze udaje się drugą stronę wciągnąć w wymianę owych emocji, to można nawet stworzyć wrażenie, że pomysł na odejście od meritum sprawy było obopólny.
Z moich doświadczeń w dyskusjach, po znacznie ponad pół wieku życia wynika wniosek, że z emocjami praktycznie dyskutować się nie da!
Niestety, jest albo - albo. Czyli albo odstawiamy emocje na bok (ewentualnie zostawiamy je wyłącznie w postaci wewnętrznej, jak motywacja do samej dyskusji, lecz nie pozwalamy im wyjść do przestrzeni komunikacji) i skupiamy się na meritum, albo zajmujemy się emocjami, a wtedy kwestia meritum (przynajmniej na jakiś czas) upada.

Emocje ukrywające porażkę w kwestach merytorycznych daje się wywołać na wiele sposobów. Najczęstszym z nich jest wysunięcie dowolnego oskarżenia (może być ono nawet zupełnie "od czapy", bardzo niekonkretne, nawet jawnie fałszywe, ważne że jest i można się przy nim upierać), pomówienie o jakieś tam niewłaściwe intencje, zasugerowanie powiązania z czymś mało sympatycznym, czy wręcz jawną napaść pejoratywnym epitetem. Strona napadnięta emocjami ma wtedy dodatkowy problem - jak nie podejmie emocjonalnego wyzwania, to wyjdzie na to, że może się boi, unika starcia, bo jest słabsza, czyli w ogóle przegrywa. A jak przegrywa w emocjach, to domyślnie jakby przegrywała w ogóle...
Na chwyt wywołania emocji ukrywających porażkę w kwestiach merytorycznych ogólnie nie widzę dobrej obrony. Jeśli ktoś taki chwyt stosuje, to po prostu wypada z obszaru merytorycznego. A utrzymać się w tym obszarze łatwo nie jest. Podstawowe znaczenie ma w tym kontekście ATMOSFERA BRAKU PRZYZWOLENIA NA STOSOWANIE CHWYTÓW owego rodzaju. Jeśli wszystkie strony dyskusji znają i zamierzają stosować zasadę, iż dyskutuje się o meritum, jeśli dodatkowo wiadomo, że potencjalni obserwatorzy dyskusji są na tyle w tej kwestii "ogarnięci", iż rozszyfrują ucieczkę w emocje jako rodzaj przyznania się do porażki w kwestiach merytorycznych, to ktoś czujący pokusę tego rodzaju ucieczek z większym prawdopodobieństwem się od tego powstrzyma.
Czy będzie na tyle uczciwy, aby przyznać rację stronie przeciwnej?...
- To już jest inna kwestia. Ale na pewno pomoże to dyskusji utrzymać się kursie, nie stoczyć się odmęty chaosu i gadaniny o pierdołach.

Semele

. Lubię Ciebie....Michał

Semele

Czy będzie na tyle uczciwy, aby przyznać rację stronie przeciwnej?...
- To już jest inna kwestia. Ale na pewno pomoże to dyskusji utrzymać się kursie, nie stoczyć się odmęty chaosu i gadaniny o pierdołach

Michał Dyszyński

Ilustracją tego wątku jest moja dyskusja z Irbisolem, którą tutaj przekleję:

Semele

Autocenzura

Semele

Autocenzura

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Zostawie aby bylo wiadomo o co chodzi.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński