ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnia fala terroryzmu islamskiego, a także związane z nią podejrzenia wobec muzułmanów na całym świecie, że - kierując się wskazaniami pewnych wersetów Koranu będą chcieli agresywnie promować swoją religię - stawia ogólniejsze pytanie wszystkim wierzącym: Jak rozumiesz autorytet księgi - źródła swojej religii?
Wbrew pozorom, problem nie dotyczy wyłącznie muzułmanów. W Starym Testamencie liczną są opisy zwycięstw armii żydowskiej dokonywanych w imię Boga i zgodnie z wolą Boga. Czy żydowska wizja zwyciężania ich religii na świecie tez dopuszcza (może nakazuje?) eksterminację innych narodów/niewiernych/nieposłusznych?...
A chrześcijaństwo?...
W końcu historia uczy o wyprawach krzyżowych. Poza tym zawarte w Starym Testamencie sugestie dla Żydów, mogą być uznane za tak samo obowiązujące chrześcijan. Co prawda Jezus nie wypowiedział się nigdzie o konieczności walki zbrojnej za wiarę, to jednak kreatywni interptetatorzy tego pisma mogą wykorzystać część ostrych, jednoznacznie brzmiących sformułowań promujących gorliwość religijną, w celu uzasadnienia agresji wobec innych narodów, społeczności religijnych.

Pytaniem ogólnym jest: jak traktujesz te kontrowersyjne zapisy w świętych księgach swojej religii?
W końcu jeśli owa księga miałaby być prawdziwym autorytetem, to nie można ich zignorować. Można więc bronić tezy, że islamscy terroryści to święci swojej wiary - ludzie, którzy poświęcają życie, aby zaprowadzić porządek tej moralności, która jest najlepsza z możliwych dla ludzkości.

A jeśli zgodzimy się z tezą, że wojna religijna jest jednak ewidentnym złem, to warto byłoby zadać pytanie: NA JAKIEJ ZASADZIE należałoby zlekceważyć (inaczej - nie wprost - odczytać?...) zapisy owych ksiąg?...

Myślę, że największy z tym problem, mają jednak muzułmanie. Ale oczywiście nie tylko oni. Więc warto sprawę rozpatrzyć jakoś ogólniej, warto jest sobie - np. będąc chrześcijaninem - ułożyć w głowie co zrobić z takimi tekstami ze Starego Testamentu, które opisują jak Bóg wspomaga wojska Izrealitów w zwycięstwach, jak sam niszczy armię faraona w falach morza Czerwonego, czy jak z tego cytatu:
Ks. Wyjścia 20:10-16, Biblia Tysiąclecia)
(24) Wtedy rzekłem do nich: Kto ma złoto, niech je zdejmie z siebie. I złożyli mi je, i wrzuciłem je w ogień, i tak powstał cielec. (25) I ujrzał Mojżesz, że lud stał się nieokiełznany, gdyż Aaron wodze mu popuścił na pośmiewisko wobec nieprzyjaciół. (26) Zatrzymał się Mojżesz w bramie obozu i zawołał: Kto jest za Panem, do mnie! A wówczas przyłączyli się do niego wszyscy synowie Lewiego. (27) I rzekł do nich: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Każdy z was niech przypasze miecz do boku. Przejdźcie tam i z powrotem od jednej bramy w obozie do drugiej i zabijajcie: kto swego brata, kto swego przyjaciela, kto swego krewnego. (28) Synowie Lewiego uczynili według rozkazu Mojżesza, i zabito w tym dniu około trzech tysięcy mężów. (29) Mojżesz powiedział wówczas do nich: Poświęciliście ręce dla Pana, ponieważ każdy z was był przeciw swojemu synowi, przeciw swemu bratu. Oby Pan użyczył wam dzisiaj błogosławieństwa!
Podpierając się tym tekstem z Pisma, można dość udatnie wytłumaczyć konieczność zabijania tych, którzy np. oddają cześć innej religii (tak jak w owym opisie złotemu cielcowi).

Z takimi, i podobnymi opisami, umysł wierzącego powinien jakoś się uporać. Na jakiej zasadzie?

Banjankri

Błażej

Michał Dyszyński

Błażej

Michał Dyszyński

To co napisałem wyżej właściwie ma pewien swój dodatkowy cel. Zastanawiam się nad zasadą takija, którą sformułowano w islamie, a także nad lojalnością muzułmańskich uchodźców względem państwa, które udzieliło im schronienia - np. Niemiec. Jeśli ktoś jest muzułmaninem i uważa, że oszuka to państwo (aktualnie świeckie), które propaguje wolność religii, zabrania barbarzyńskich zwyczajów wobec kobiet, czy mordowania kogokolwiek, bo jest z innej religii, udając pokojowość swojej religii, a gdy uda im się wzmocnić, to będą piątą kolumną fanatyzmu islamskiego, to taką postawę trzeba by jakoś wyprzedzić. Oczywiście jeśli ktoś jest muzułmaninem, to ma prawo do swojej wiary, nawet do twierdzenia, że jest ona lepsza od innych religii, czy ateizmu. Podobnie jak chrześcijanin, czy ateista ma prawo do uważania swojego wyboru religijnego za ten najwłaściwszy. Ale muzułmanin ma problem ze świętą księgą swojej religii - tam zapisano, że szerzenie islamu jest obowiązkiem, a forma zbrojna jest tu całkiem na miejscu. Takiej postawie należałoby postawić jasną tamę mentalną. Właściwie to muzułmanin, który chce być członkiem społeczeństwa cywilizowanego powinien się jej wyrzec!
Nie wiem na jakiej zasadzie muzułmanin miałby to zrobić - aby nie czuł się odstępcą od swojej wiary. Może należałoby odkręcić zasadę obowiązującą przy interpretacji Koranu, według której późniejsze zapisy, jeśli są w sprzeczności z wcześniejszymi, te wcześniejsze usuwają - anulują. Może muzułmanin powinien tę zasadę - w końcu arbitralną, nadmiarową względem samego Koranu - ustalić w nowy sposób. Może też pobożny Żyd powinien jakoś uporać się z nakazem (z Tory), że powinien zdominować, zniszczyć, zgnębić wrednych Filistynów. Mógłby tę zasadę przekształcić w jakąś bardziej cywilizowaną formę - np. że należy owych Filistynów nawrócić, nauczyć poprawnych zasad. Właściwie to nie wiem. Ale problem bycia zgodnym z tym, co głosi święta księga religii na pewno jest nieobcy wielu religiom.