ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jedną z różnic, a zapewne kluczowych nieporozumień, jakie postrzegam w kontekście sporu ateizm vs poprawny teizm, jest przedstawianie kwestii sądu nad człowiekiem. Chodzi o to, czy sąd nad człowiekiem miałby wynikać z
A. Obiektywnego, nie mającego względu na sympatie osądu W PRAWDZIE, w ramach którego potępia czyjeś postępki nie czyjaś arbitralna decyzja, lecz NIESPÓJNOŚĆ postawy tej osoby, zakłamanie i inne postacie fałszywości.
B. Autorytatywnego wyroku Boga, który przed nikim się nie musi tłumaczyć, a jeśli jakiegoś człowieka by miał potępić, to może to robić nie oglądając się na żadne zasady, tylko mocą swojej arbitralności.

Ateiści zwykle widzą sąd religijnie rozumiany nad człowiekiem właśnie w znaczeniu B - wskazując na arbitralność, której musi w tej sytuacji (rzekomo) użyć Bóg. Co ciekawe, chyba część teistów chrześcijańskich też skłania się ku uznaniu sądu w pierwszym rzędzie za coś wynikające z arbitralnej decyzji Boga.
Z kolei inna część teistów (choć nie tylko teistów) akcentuje, iż sąd nad człowiekiem jest "sprawiedliwy" w tym sensie, iż nikogo nie faworyzuje, następuje w oparciu o z góry określone zasady.
Kto ma rację w tym sporze?

Moje zdanie jest tu takie, że choć do pewnego stopnia arbitralność w ocenie jest niezbywalna, to jednak przeważa w sądzie nad człowiekiem właśnie aspekt SPÓJNOŚCI - SPRAWIEDLIWOŚCI. Bóg, w którego ja wierzę, nie jest kapryśny, nie kieruje się zapalczywością i złością. Taka wizja Boga, który bardziej uosabiałby złe ludzkie cechy - nieopanowanie, chęć odwetu - choć może bywa obecna w niektórych sformułowaniach ST - nie jest według mnie tym właściwym opisem cech Boga, a jedynie swoistą figurą retoryczną, używaną w celu ostrzeżenia bezczelnych i ceniących jedynie twardą siłę ludzi przed lekceważeniem boskich przykazań.
Co prawda nie twierdzę, iż aspekt obrazy Boga jest zupełnie do pominięcia w owej układance oceny człowieka, jednak działa on nie bezpośrednio, nie w ludzki sposób, w którym za zniewagę należy się zemścić, lecz raczej poprzez uświadomienie sobie grzesznika, który obraził Boga, iż uczynił coś złego, coś niezgodnego z jego własną - ludzką naturą, a co wzięło się z głupoty, słabości, nieuporządkowania mentalnego. To zatem człowiek sam potępi to, jak obrażał Boga - chodzi o osobę Syna - a nie Bóg miałby się na człowieku za zniewagi odgrywać.

TS7

Jan 18
37 Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?» Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie.

Michał Dyszyński

TS7

Wybrane:

Jan 18
38 Rzekł do Niego Piłat: «Cóż to jest prawda?»

Jan 14
6 Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.

Efezjan 5
9 Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda.

2 Samuel 7
28 Teraz Ty, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą.

Psalm 119
142 Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość,
a Prawo Twoje jest prawdą.

Tobiasz 3
2 Sprawiedliwy jesteś, Panie,
i wszystkie dzieła Twoje są sprawiedliwe.
Wszystkie Twoje drogi są miłosierdziem i prawdą,
Ty sądzisz świat.

3 Jan 1
12 O Demetriuszu wszyscy dobrze świadczą,
a nawet sama Prawda.

Jan 17
17 Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą.

Efezjan 4
21 Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim - zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie,

Hiob 9
12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy?
Kto zdoła powiedzieć: "Co robisz?"
13 Bóg gniewu hamować nie musi,
uległe są Mu służki Rahaba.

Daniel 4
32 Wszyscy mieszkańcy ziemi
nic nie znaczą;
według swojej woli
postępuje On z niebieskimi zastępami.
Nie ma nikogo, kto by mógł powstrzymać Jego ramię
i kto by mógł powiedzieć do Niego: «Co czynisz?»
(...)
Bo wszystkie Jego dzieła są prawdą,
a drogi Jego sprawiedliwością,

Izajasz 46
9 Wspomnijcie rzeczy minione od wieków!
Tak, Ja jestem Bogiem i nie ma innego,
Bogiem, i nikogo nie ma jak Ja.
10 Obwieszczam od początku to, co ma przyjść,
i naprzód to, co się jeszcze nie stało.
Mówię: Mój zamiar się spełni
i uczynię wszystko, co zechcę.
11 Przyzywam ze Wschodu drapieżcę,
człowieka upatrzonego z dalekiej krainy.
Ledwie co wypowiem, już w czyn wprowadzone,
ledwie myśl powziąłem, już wykonana.
12 Słuchajcie Mnie, wy, którzy tracicie odwagę,
którym daleko do sprawiedliwości.
13 Zbliżyłem moją sprawiedliwość: już jest niedaleko,
nie opóźni się moje zbawienie.
Złożę w Syjonie zbawienie
dla Izraela, mojej ozdoby.

Izajasz 43
10 Wy jesteście moimi świadkami - wyrocznia Pana -
i moimi sługami, których wybrałem,
abyście mogli poznać i uwierzyć Mi,
oraz zrozumieć, że tylko Ja istnieję.
Boga utworzonego przede Mną nie było
ani po Mnie nie będzie.
11 Ja, Pan, tylko Ja istnieję
i poza Mną nie ma żadnego zbawcy.
12 To Ja zapowiedziałem, wyzwoliłem i obwieściłem,
a nie ktoś obcy wśród was.
Wy jesteście świadkami moimi - wyrocznia Pana -
że Ja jestem Bogiem,
13 owszem, od wieczności Nim jestem.
I nikt się nie wymknie z mej ręki.
Któż może zmienić to, co Ja zdziałam?»

Rzymian 9
6 Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem,
7 i nie wszyscy, przez to, że są potomstwem Abrahama, stają się jego dziećmi, lecz w Izaaku uznane będzie twoje potomstwo,
8 to znaczy: nie synowie co do ciała są dziećmi Bożymi, lecz synowie obietnicy są uznani za potomstwo.
9 Albowiem to jest słowo obietnicy: Przyjdę o tym samym czasie, a Sara będzie miała syna.
10 Ale nie tylko ona - bo także i Rebeka, która poczęła [bliźnięta] z jednego [zbliżenia] z ojcem naszym Izaakiem.
11 Bo gdy one jeszcze się nie urodziły ani nic dobrego czy złego nie uczyniły - aby niewzruszone pozostało postanowienie Boże, powzięte na zasadzie wolnego wyboru,
12 zależne nie od uczynków, ale od woli powołującego - powiedziano jej: starszy będzie służyć młodszemu,
13 jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, a Ezawa miałem w nienawiści.
14 Cóż na to powiemy? Czyżby Bóg był niesprawiedliwy? Żadną miarą!
15 Przecież On mówi do Mojżesza: Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, nad kim się lituję.
16 [Wybranie] więc nie zależy od tego, kto go chce lub o nie się ubiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
17 Albowiem mówi Pismo do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie moją potęgę i żeby rozsławiło się moje imię po całej ziemi.
18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
19 Powiesz mi na to: Dlaczego więc Bóg czyni jeszcze wyrzuty? Któż bowiem woli Jego może się sprzeciwić?
20 Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: «Dlaczego mnie takim uczyniłeś?»
21 Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?
22 Jeżeli więc Bóg, chcąc okazać swój gniew i dać poznać swoją potęgę, znosił z wielką cierpliwością naczynia [zasługujące] na gniew, gotowe na zagładę,
23 i żeby dać poznać bogactwo swojej chwały względem naczyń [objętych] zmiłowaniem, które już wprzód przygotował ku chwale,
24 względem nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan...?
25 Mówi o tym u Ozeasza:
Nazwę "lud nie mój" - ludem moim,
i "nie umiłowaną" - umiłowaną.
26 I stanie się: w miejscu, gdzie im powiedziano:
«Wy nie jesteście ludem moim»,
tam nazywać ich będą synami Boga żywego.
27 O Izraelu zaś głosi Izajasz:
Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski,
tylko Reszta będzie zbawiona.
28 Bo Pan wypełni na ziemi swoje słowo skutecznie i bez zwłoki.

Hiob 38
1 I z wichru Pan odpowiedział Hiobowi tymi słowami:
2 «Któż tu zaciemnić chce zamiar
słowami nierozumnymi?
3 Przepasz no biodra jak mocarz!
Będę cię pytał - pouczysz Mnie.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Jest w kontekście pytań stawianych przez mnie w poście wyżej jeszcze jeden ciekawy cytat:

TS7

Izajasz 1
18 Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! -
mówi Pan.
Choćby wasze grzechy były jak szkarłat,
jak śnieg wybieleją;
choćby czerwone jak purpura,
staną się jak wełna.
19 Jeżeli będziecie ulegli i posłuszni,
dóbr ziemskich będziecie zażywać.
20 Ale jeśli się zatniecie w oporze,
miecz was wytępi».
Albowiem usta Pańskie [to] wyrzekły.

Rzymian 8
14 Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi.
15 Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!»
16 Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
17 Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.

Mając świadomość, że choć "myśli zataisz" to nie przed Bogiem.

Należy może zrobić rozróżnienie gdy ktoś próbuje się "wyślizgnąć przez przewrotne traktowanie prawa, szuka luk by Boga skantować". A Bóg myślę zabezpieczył się na wszystkie "kruczki prawne".
A różnicą jest gdy masz problem, ale uczciwie chcesz go rozwiązać.

Zauważ, że fakt, że Bóg jest suwerenny świadczy o tym, że nikt nie może nadużyć niczego przeciwko innemu.

Dowodząc więc swoją suwerenną moc, jednocześnie miłość, mówi pokrótce co?

"Miłość włada światem"?

Rzymian 8
32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować?
33 Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia?
34 Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej - zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

TS7

Bóg kocha tych, którzy się z nim kłócą - ks. Piotr Pawlukiewicz (9)
https://youtu.be/Hej9KhkALTY
5 min 54 sek