ŚFiNiA

[Oless]

[wujzboj]

A nie rozumiejac, jaka jest DOGMATYCZNA PRZYCZYNA katolickiej nauki o piekle, mozna bez trudu nie zrozumiec, gdzie w wyrazeniu "nie ma skruchy dla ludzi po smierci" jest dogmat, a gdzie - pedagogiczna konsekwencja tego dogmatu. Przypomnę, że nauka ta bierze się z dwóch powodów:

- człowiek ma wolną wolę, którą Bóg szanuje i nikogo nie przymusza do bezgrzeszności i posłuszeństwa;

- nie wolno odkładać swojego zbawienia na później.

Z kolei nie rozumiejąc zaś wujowej teologii apokatastazy, można bez trudu pominąć występujące w niej stwierdzenie o istnieniu wiecznego i zapewne niepustego (a nawet dość tłumnie zapełnionego) piekła, miejsca z którego żaden grzesznik nigdy się nie wydostanie. To stwierdzenie jest zaś wprost równoważne stwierdzeniu, że nie ma skruchy dla ludzi po śmierci...

Przedstawilem teologie apokatastazy, ktora jest calkowicie zgodna z katolickimi dogmatami. Jej podsumowanie jest zacytowane na poprzedniej stronie tego wątku, na niebiesko. Milo by bylo, gdyby osoby krytykujące tę teologię interesowały się jej treścią, a nie brzmieniem słowa "apokatastaza", które opisuje ją w telegraficznym skrócie.

[Oless]

To przecież napisałem że można dwie sprzeczne wypowiedzi uzgodnić
Jak tylko ktoś ma odpowiednią motywację..

Powyżej zastosowano strategię "kołowego wyjaśniania", ktorą zdemaskował wczesniej p. Trąbka więc nie jestem w żaden sposób odkrywczy.
"Strategia" taka polega na tym, że dowiedzieliśmy się wielu roznych rzeczy o konkretnej wersji apokastazy (bo nie wiem czy Państwo wiedzą że są lepsze i gorsze..) ale niczego nam nie powiedziano o meritum pytania. [Wiele dyskusji z wujzbojem tak właśnie wygląda]. Nie wiemy więc ktorej to skruchy nie można okazać po śmierci (opisanej w KKK) a ktorą jednak wolno (apokastaza). Bo że są dwie to na bank ;P

Na koniec gratuluję wujzboju owej czarodziejskiej umiejętności odcedzania gdzie w zdaniu "nie ma skruchy dla ludzi po smierci" jest dogmat a gdzie tylko jego "pedagogiczna konsekwencja" Od dawna podejrzewałem że wujzboj pełni rolę Urzędu Nauczycielskiego sam dla siebie no i jego siostrzeńcow.

[Ks.Marek]

Chcę dodać coś od siebie.
Otóż, głoszenie apokatastazy jest czymś, powiedzmy, normalnym w tradycji Kościoła Wschodniego. Tam bowiem, w odróżnieniu od Rzymu, podkreśla się fakt, iż zbawione może być dobro ontyczne, zaś katolicyzm głosi zbawienie dobra moralnego.
W tej optyce, szatan, jako stworzenie, w myśl filozofii klasycznej swym istnieniem jest już "dobry", ponieważ jest. Niemniej jednak należy pamiętać, iż nie jest to dogmatyzowanie, upieranie się przy swoim, lecz próba dysputy teologiczno-filozoficzne, prawa do której nikt nie może zabronić. Poza tym, dla autentycznego chrześcijanina Biblia nie pozostawia cienia wątpliwości o realnym istnieniu wiecznego potępienia.

[Makaron czterojajeczny]

[wujzboj]

[Makaron czterojajeczny]

[wujzboj]

1. W moim pojeciu swiadomosci NIE MA konotacji religijnych; jest to pojecie DOSWIADCZALNE. Natomiast zrozumienie tego pojecia jest niezbedne do tego, zeby zrozumiec teorie apokatastazy.

2. Kolega chyba przeoczyl moje podkreslenie, ze odroznianie osobowosci od swiadomosci nie gwarantuje zabezpieczenia przed pieklem:

[starowier]

Co za 14 letni analfabeta puszcza niewybredne filmiki?

Jak ktoś kiedyś mądry powiedział :"Każda herezja ma swoją własną "duchowość" i swoje własne podejście do praktyki życia religijnego".
I takie też ma Wuj and co. w tym żonglowaniu pojęciami teologicznymi i rozdrabnianiu nauki chrześcijańskiej.Wasze wspólne oświadczenia i "nauczania", "kadzenia"jeden drugiemu są niestety po części akademickimi karykaturami prawdziwej ortodoksji chrześcijańskiej nauki.Nauki, która ma za swój cel zbawienie dusz,a nie rozmywanie i relatywizm pojęcia piekła i nieba , wiecznej kary.Wy natomiast wywracacie swoimi argumentami całą Św. Tradcję i naukę Chrześcijańską o piekle i niebie na opak.
Skłamałbym i ciężko by mi było na sumieniu gdybym powiedział, że mi to nauczanie się podoba i jest w zgodzie z Ewangelią i nauczaniem Św. Ojców.Kwestię apokatastazy tak rozdrobniliście i tak już tym żonglujecie, że trudno szaremu człowiekowi stwierdzić na ile jest to Wasze przekonanie, na ile "moda" , a na ile dosłowne powtarzanie po innych "autorytetach" wiek nasz jest duchowo niezrównoważony, gdyż wielu chrześcijan zdaje się na igraszkę fal i poddaje prądom nauki prowadzącej przez oszustwa i przebiegłość ludzką na manowce (Ef 4:14). Rzeczywiście nadszedł czas, kiedy ludzie nie zechcą przyjąć zdrowej nauki, ale według własnych upodobań dobiorą sobie nauczycieli, spragnieni tego, co miłe dla ucha, nie będą słuchać prawdy, a zwrócą się do baśni (2 Tym 4:3-4)."
Cały czas pozostaje otwarte pytanie:po co ofiara, męczeństwo,śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, po co post,modlitwa ,pielgrzymki, monastery, mnisi skoro po "biczach miłości" wszyscy dostąpią zbawienia i nawet demony?
Przeżyjmy życie byle jak, nie wg chrześcijańskich przykazań potem "bicze" i jesteśmy zbawieni.Ładna baśń prawda?
Akurat!!!W to może małe dzieci uwierzą, które będą na Waszych "lekcjach religii"; ratuj kto moze od takiej katechezy!
Nie raz ks, Włodzimierz już powtarzał i będzie powtarzał dalej programowo te frazesy na różnych stronach internetowych i nie tylko.
U Was piekło i niebo to jest to samo i nie ma żadnej róznicy.

Rozmywanie pojęcia grzechu, wiecznej kary,piekła i nieba to relatywizm usypiający czujność ludzką.

Nie wolno już straszyć "biednego podopiecznego", ach ci "niedobrzy" "fanatyczni" "surowi" nauczyciele chrześcijaństwa ciągle chcą zganić i ukarać tego podopiecznego i żądają by coś odrzucać, zawsze czegoś zakazać (i ciągle straszą tą wieczną karą ).Nie tak jak ci nowocześni, którzy próbują bronić "prostego człowieka" , "takiego jaki jest-ze wszystkimi jego słabościami i skłonnościami".Trzeba go "kochać" po prostu bez upiększeń, nie przekształcać podług swoich planów, ale ze wszystkimi wadami i dziwactwami.
Do tego dać mu jeszcze "nadzieję"(zawartą w nauczaniu o apokatastazie), że będzie zbawiony nawet razem z demonami, mimo iż nie wierzy lub tak sobie wierzy lub wogóle jest zwyrodnialcem czy jeszcze czym innym.Bo jeżeli demony mają szansę na "pokajanie" i "zbawienie" to i "podopieczny" ją ma tym bardziej.To właśnie po to się odgrzebuje takie wstrętne nauki jak apokatastaza, aby "pomóc" takim ludziom.
Pamiętajmy ,że śmiertelnie choremu, umierającemu dobry lekarz nigdy nie pozwoli by żył jak zdrowi na tych samych prawach.Nawet surowo zakaże mu jeść i robić to co mogłoby pogłębić chorobę.I tylko zdecydowany wróg mógłby proponować i zalecać ciężko choremu, by spożywał dla niego zabójcze jedzenie, poklepując go przy tym dobrotliwie i przygadując:"no przyjacielu jestes całkiem zdrowy"(historia się powtarza jak przy grzechu pierworodnym, i jakby ten sam lekarz co wtedy-szatan).
Wszyscy zakażeni jesteśmy śmiertelną niemocą i dlatego mamy obowiązek przestrzegać się wzajemnie, zakazywać sobie nawzajem wszystkiego, co mogłoby pogłębić chorobę.Tylko ten może wzgardzić leczeniem i ostrożnością kto albo nie uważa choroby za groźną, albo machnął ręką na życie.
Często nie chcą nawet słyszeć o grzechu pierworodnym i o odkupieniu ludzkości przez Chrystusa; dla nich każde grzeszne poruszenie jest "naturalne" , a każdy grzech ma swoje okoliczności łagodzące.(a apoktastaza niwelujące)
Większa część współczesnej ludzkości rzeczywiście "machnęła ręką" na swoje zbawienie.Podświadomie sobie zdaje sprawę ,że idzie prostą droga do piekła, jadnak trzyma się zasady:"jak umierać to z muzyką".
A taka muzyką i syrenim śpiewem staje się dodatkowo apokatastaza i nauczanie o niej i właśnie ona "utwierdza" na tej drodze.Głoszenie dla tych ludzi to jest ich dalsze pogrążenie w ich chorobie, zamiast wstrząsu i tradycyjnego ratunku wypływającego z naucznia Cerkwi i Św.Tradycji, a nie podawania narkozy, znieczulenia i uśpienia typu: "miejmy nadzieję,że wszyscy zostaną zbawieni",a tym samym dalej nie leczenia choroby.
Jaką wielką odpowiedzialność bierzecie drodzy głośiciele (lekarze) tej nauki za wszystkich Waszych podopiecznych! Wygląda na to ,że gdzie tam lekarzowi do chorego, jak on sam wymaga hospitalizacji.

Reasumując; uważam,że nauczanie i propagowanie apokatastazy jest też chorobą toczącą już pewne organizmy i jest sprzeczne ze Św.Pismem i tradycją Chrześcijańską (z VII soborami powszech, a w szczególności z V).I należy mówić Wam o tej chorobie mimo iż Wasze argumenty po raz kolejny będą mówić o słuszności tej "nauki" , ale to jest takie akademickie gadanie nastawione na ukazanie swej uczoności,może na zdobycie uznania w pewnych kręgach, a nie prawdziwej duchowości chrześcijańskiej popartej świadectwem świętości życia osób historycznie i obecnie powiązanych z Waszym "światopoglądem" oraz samym trwaniem przy czystej ortodoksji (lub staraniem się).
Po raz kolejny powiem, że u Was grzech , nagroda , kara, piekło i niebo to jest to samo.
Nauczanie Ewangeliczne jest inne od Waszego i ja je przyjmuję natomiast odrzucam apokatastazę,o której nie ma mowy w Piśmie Świętym.
W normalnym czasie wszelcy głosiciele apokatastazy, nigdy nie byłby uaważani za chrześcijan (i to najdelikatniej mówiąc),tylko za "filozofa".To, że w pewnych kręgach taki ktoś jest uznawany (patrz :Hryniewicz), to smutny owoc ignorancji naszych czasów i odstępstwa od Ortodoksji Wiary.
Na koniec względem tego chciałbym przytoczyć po raz kolejny pewne zdanie jako ostrzeżenie przed zgubami tego świata tym razem dosłownie :"Dysponujemy wolnością,wiedzą;każdy człowiek usłyszał wołanie:wzywa go Bóg' -"Światłość Cicha"-do radości niebieskich ustroni.Wzywa go też i szatan-upadły jutrzenek- do ciemności piekła, w otchłanie mroku!Oto i wolność!Wolność-okiełznać swoje namiętne pożądania, wolność-zerwać te więzy, a wraz z nimi i maski ze swoich zgubnych dążeń!Wolność-to weselić się , pośmiać się,pobawić ze swoim życiem, podeptać i zniszczyćw sobie wszystko to, co pozostało jeszcze z dawnej godności i piękna-w w doczesnym, szybko mknącym zyciu, i wiecznie płacić za ten żałosny miraż szczęścia-wieczną męką.Wolność-przetrzymać w krótkotrwałym potoku czasu ogni namiętności, płomień pokus, nie poddać sie słodkiemu oszustwu, zwodniczym śpiewom syren,nie zamieniać swojego pierworództwa na żałosne chwilowe "zadowolenie".Wolność-to wybór wiecznego życia, albo wiecznej śmierci!

Właśnie przed obliczem tej wolności pojawia się zgorszenie, albowiem: "zgorszenie przyjść musi, (by wypróbowac nasz wybór)ale biada człowiekowi, który je sieje![Mt.18,7]" ."

A zgorszeniem dla mnie i dla wielu jest napewno apokatastaza!

[starowier]

a tu parę słow o Hryniewiczu:
"» W ostatnim czasie pojawiły się publikacje niektórych teologów
i publicystów, którzy kwestionują naukę Kościoła o realnej
możliwości wiecznego potępienia. Twierdzą, że wypełnione
potępionymi wieczne piekło świadczyłoby o porażce Boga i dlatego
piekło musi być puste. Równocześnie jesteśmy świadkami natrętnej
reklamy grzechu w środkach masowego przekazu,
który rzekomo ma ludziom przynieść prawdziwe szczęście.
Propaguje się pornografię, prosty­tucję, aborcję, antykoncepcję, roz­wody, wolne związki, cudzołóstwo, nieograniczoną konsumpcję i inne dewiacyjne zachowania, o których czytamy w Piśmie ś w.: Jest zaś rze­czą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z dala: nierząd, nieczystość, wyuz­danie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzbu­rzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczy*-tami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich
rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą (Ga 5, 19-21). Propa­ganda grzechu jest zachętą do takie­go stylu życia, który prowadzi ludzi najprostszą drogą do piekła. Nie ma się co dziwić, że w sytuacji natrętnej demoralizacji siły zła inspirują debatę teologiczną, w której kwestionuje się prawdę objawioną o realnej możliwo­ści wiecznego potępienia. Strategia działania szatana ma na celu wmówie­nie ludziom, że grzech jest źródłem szczęścia i żeby nie bali się grzeszyć, bo i tak nikt nie będzie potępiony. Św. s. Faustyna ostrzega, że w piekle jest
majwięcej dusz, które nie dowierzały, Hę jest piekło, i
Kiedy Jezusa zapytano: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?, odpo-JWiadąjąc, nie mówił: miejcie nadzieję, pfce wszyscy będą zbawieni. Nie zaspo­koił czysto intelektualnej ciekawości. Odpowiedział krótko i zdecydowanie: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi (Łk 13, 23-24), czyli idźcie drogą, którą wyznaczają przykazania. W ten spo­sób Chrystus wezwał nas do porzucenia jałowego teoretyzowania i dociekania, czy piekło jest puste czy też nie. Zaape­lował do naszego sumienia, abyśmy podjęli zdecydowany wysiłek nawraca­nia się i wiary w Ewangelię, bo jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zgi­niecie (Łk 13,3).
Pan Jezus przypomina i ostrzega, że jeżeli nie wykorzystamy czasu, który został nam dany i nie nawrócimy się, to w momencie śmierci nie będzie­my zdolni przejść przez ciasne drzwi i uczestniczyć w wiecznym szczęściu zbawionych. W ten sposób Odkupi­ciel uczy nas, że tylko przez osobiste nawrócenie i trud życia wiarą będzie­my pośrednikami Jego zbawczej miło­ści ogarniającej i pragnącej zbawienia wszystkich ludzi. Tylko wtedy auten­tycznie będziemy zatroskani o innych ludzi i uczynimy wszystko, aby uchro­nić siebie i innych od wejścia na drogę grzechu, która prowadzi do utraty życia wiecznego.!"

"Jednoznaczna wymowa tekstów biblijnych
Objawiona przez Chrystusa prawda o zbawieniu wszystkich ludzi zawiera w sobie dwa aspekty, których nasz ogra­niczony ludzki rozum nie jest w sta­nie ze sobą pogodzić. Z jednej strony dowiadujemy się, że Chrystus pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy (ITm 2, 4), a z drugiej, że istnieje realna możliwość potępienia na wieki. Prawda ta zawie­ra w sobie dwa, zdawałoby się, prze­ciwstawne aspekty. Została nam obja­wiona i pozostanie na zawsze niezgłę­bioną tajemnicą. Nie można jej dopaso­wać do czysto ludzkiej logiki. Trzeba ją po prostu zaakceptować i żyć według jej wymagań. Dopiero wtedy zaczyna sta­wać się sensowna i zrozumiała, ale nie na płaszczyźnie ludzkiej logiki, lecz w. wymiarze posłuszeństwa wiary.
Przyjrzyjmy się teraz uważniej tym aspektom nauki o potępieniu wiecznym w Nowym Testamencie, które zostały bardzo subiektywnie zinterpretowane przez ks. Wacława Hryniewicza w jego książce Nadzieja zbawienia dla wszyst­kich. Jest prawdą to, co pisze Autor, że terminy aion oraz aionios w Nowym Testamencie nie zawsze oznaczają nie­ograniczony czas trwania (por. s. 102). Trzeba jednak jednocześnie pamiętać i o tym, że w celu uniknięcia dwuznacz­nego rozumienia i aby jednoznac wyrazić wieczność trwania sobie w ten spjjiób, że używ liczby mno wieki".
Dodatkowo w Nowym Testamen­cie, aby dobitnie wyrazić wieczne trwa­nie, użyto hebraizmu, duplikując ter­min i wiążąc go z dopełniaczem: „na wieki wieków". / będą cierpieć katu­sze we dnie i w nocy na wieki wieków (Ap 20, 10). A dym ich katuszy na wieki wieków się wznosi (Ap 14, 11). W zacy­towanych tekstach użyte są jednocze­śnie oba sposoby wyrażenia wieczno­ści. Nie ma już bardziej precyzyjnych form jej określania. Z filologicznego punktu widzenia nie ma żadnych wąt­pliwości, że w tych tekstach wyraże­nie „na wieki wieków" oznacza praw­dziwą wieczność, nigdy nie kończącą się. Spotykamy przymiotnik aionios w wyroku potępienia na Sądzie Ostatecz­nym: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny (Mt 25, 41). Jeżeli się weźmie pod uwagę, że w wierszu aio­nios występuje w paralelizmie: I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego, to jest to dowód na to, że oznacza on wieczność w sensie ści­słym. Jeżeli przymiotnik aionios ozna­cza wieczność w sensie ścisłym w dru­giej części wersetu, to powinien mieć takie samo znaczenie w pierwszej jego części.
Pomimo obaw ks. Hryniewicza, że wieczne pieklo [w ścisłym sensie tych słów] byłoby uwieńczeniem przeraża­jącego dualizmu całego stworzenia (s. 103), wiara każe won. przyjąć, że istnie­wiecznego potęp
wieczną, a nie czasową, prowadzącą dc nawrócenia (por. s. 104).
Jezus Chrystus wielokrotnie uży-j wał sformułowań, które jednoznacz^j nie mówią o absolutnym i nieodwołall nym pozbawieniu radości życia wiecz-* nego. O zaproszonych, którzy odmówil| przyjścia na ucztę, mówi: żaden z owy cl ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosz-> tuje mojej uczty (Łk 14, 24). O absolut­nym wykluczeniu mówią słowa Jezu­sa: Kto wierzy w Syna, ma życie wiecz-\ ne; kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy\ życia, lecz grozi mu gniew Boży (J 3, 36). Sługa nieużyteczny będzie wyrzu-l cony na zewnątrz w ciemności (Mt 25,j 30). Nierozsądne panny nie będą mogły j wejść i usłyszą słowa: zaprawdępowia-\ dam wam, nie znam was (Mt 25, 12). Ci, którzy nie byli posłuszni woli Bożej, usłyszą: odejdźcie ode Mnie wy, któ-\ rży dopuszczacie się nieprawości (Mt! 7, 23).
Również św. Paweł wyraźnie pisze) o absolutnym wykluczeniu z Króle­stwa Bożego. Po wyliczeniu wielora­kich grzechów konkluduje: ci, którzyl się takich rzeczy dopuszczają, króle-s twa Bożego nie odziedziczą (Ga 5, 21);1 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie\ posiądą królestwa Bożego? (l Kor 6, 9);| Ó tym bowiem bądźcie przekonani, że\ żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chci-l wiec — ł bałwochwalca — nie mai -królestwie Chrystusa /']
tekstach formu- j ia mają charakter! absolutny. „Żaden j z owych ludzi}
łie Itosztuje mojej uczty"; „nie ujrzy peif; „nie posiądą"; „nie odziedzi-ą$ Sens tych wypowiedzi jest tak aaczny, że nie zostawia miej-t na jakąkolwiek myśl o apokatasta-| te potępienie kiedyś miałoby się czyć, a potępieni będą mogli się :ić i dostąpić zbawienia. Gdyby i możliwość istniała, to wtedy sfor-owania te nie byłyby prawdziwe i wnny byłyby jasno mówić, że przyj-takł moment, w którym potępieni: sztują mojej uczty", „ujrzą życie", siądą", „odziedziczą". § Wyjaśniając przypowieść o chwa-(Mt 13, 41 n.) i o sieci (Mt 13, 49 |, Chrystus używa Izajaszowej formu-| „ogień wieczny" (Iz 66, l ).Trzeba tutaj bardzo ostrożnym, jeśli cho-p o czysto metaforyczne rozumienie l formuły. Nie można twierdzić, że nie
;za ona wieczności. Czy Chrystus mógł tłumaczyć czy-metaforą inną metaforę? Zbawiciel m sformułowania, ażeby wyra-tajemniczy aspekt bólu, który staje udziałem potępionych. Niegasńą-ogień w Nowym Testamencie doty-r całej egzystencjalnej rzeczywistości łowicka, z jego duszą i ciałem (Mt 10, 8). Najbliżej Iząjaszowego tekstu (Iz S, 24) jest Mk 9, 43-48. Jednoznacz-mówi się tu, że robak nie umiera i eń nie gaśnie (w. 48), czyli tajemni-ból nigdy się nie skończy. Również słowach potępienia na Sądzie Osta-cznym Chrystus mówi, że udziałem otępionych stanie się „ogień wiecz-fay" (Mt 25,41). Ludzie potępieni zosta-oddzieleni od zbawionych. Wyja-fśniając przypowieść o sieci, Zbawiciel sno stwierdza: Tak będzie przy końcu viata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych hpośródsprawiedliwych i wrzucą wpięć rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie 2ębów (Mt 13, 49-50). Ponieważ mamy tutaj do czynienia z wyjaśnieniem przy­powieści, wobec tego nie może być ono rozumiane metaforycznie. Rzeczywi­ście nastąpi oddzielenie złych ludzi od dobrych.
Magisterium Kościoła

auka Pisma Świę-ej kary
uczy o istnieniu stanu wiecznego potę­pienia, który staje się udziałem ludzi umierających w stanie nieprzyjaźni z Bogiem. Prawda ta została wyrażona w Symbolu Wiary Quicumque (Breviarum FideiDC, 15).
Na Synodzie Konstantynopolitań­skim w 543 r. została zdefiniowana wieczność piekła i potępiona idea apo-katastazy: Jeśli ktoś twierdzi lub sądzi, że kara szatanów i złych ludzi jest tym­czasowa i że kiedyś nastąpi jej koniec, czyli że nastąpi apokatastaza dla dia­błów i bezbożnych ludzi - n.b.w. [niech będzie wyklęty] (BF VIII, 101). Kano­ny tego synodu zostały zaaprobowa­ne przez papieża Wigiliusza i wszyst­kich biskupów Kościoła Wschodnie­go. Najważniejsza definicja mówiąca o wieczności piekła została sformułowa­na na IV Soborze Laterańskim w 1215 r. Mówiąc o zmartwychwstaniu zmar­łych, Sobór stwierdził: Wszyscy oni we własnych swych powstaną ciałach, tych, co teraz posiadają, aby otrzymać wedle uczynków swoich, dobrych czy złych, jedni karę wieczną wraz z diabłem, inni zaś z Chrystusem wiekuistą chwałę (BF IX, 30).
W Konstytucji Benedictus Deus papież Benedykt XII stwierdza, że dusze umierających w uczynkowym grzechu śmiertelnym zaraz po śmier­ci zstępują do piekła, gdzie doznają kar piekielnych (BF VIII, 110). Nato­miast Sobór Watykański II wzywa do ustawicznej czujności: A ponieważ nie znamy dnia ani godziny, musimy, w myśl upomnienia Pańskiego, czu­wać ustawicznie, abyśmy zakończywszy jeden jedyny bieg naszego ziemskiego żywota (por. Hbr 9, 27), zasłużyli wejść razem z Panem na gody weselne i być zaliczeni do błogosławionych (por. Mt 25, 31-46), i aby nie kazano nam, jak sługom złym i leniwym (por. Mt 25, 26), pójść w ogień wieczny (por. Mt 25, 41), w ciemności zewnętrzne, gdzie «bę-dzie płacz i zgrzytanie zębów» (Mt 22, 13 i 25, 30). Albowiem zanim panować będziemy z Chrystusem pełnym chwa­ły, wszyscy staniemy «przed trybunałem Chrystusowym, aby każdy zdał sprawę z czynów dokonanych w ciele, dobrych i złych» (2 Kor 5, 10), i na końcu świa­ta «ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie życia, a którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu» (J 5, 29; por. Mt 25, 46) (Konstytucja Dogmatyczna o Kościele, 48).
Główną intencją, jaką się kiero­wano przy redagowaniu tego tekstu, było wyraźne stwierdzenie istnienia wieczności piekła. Tak jak Konstytu­cja Dogmatyczna o Kościele, Wyznanie wiary papieża Pawła VI jednoznacznie stwierdza istnienie wiecznej kary pie­kła.
Pismo Święte i Magisterium Kościo­ła w sposób jednoznaczny przekazują nam do wierzenia prawdę o, realnej moż­liwości wiecznego potępienia. Magiste­rium Kościoła nigdy nie orzekło i nie orzeknie o jakimkolwiek człowieku, że został potępiony. Natomiast wzywa nas do autentycznej troski o to, aby wszy­scy ludzie zostali zbawieni. Troska ta ma się wyrażać w modlitwie i głoszeniu całej prawdy objawionej o Bogu, który swoim nieskończonym miłosierdziem pragnie zbawić wszystkich grzeszni­ków. Jeżeli tylko Mu zaufają i przyjmą dar Jego miłości, dokonuje się cud prze­baczenia wszystkich grzechów i otwie­ra się przed nimi tajemnica nieba. Jeże­li natomiast są zatwardziali w grzechu i nie chcą przyjąć daru Bożego miłosier­dzia, otwiera się przed nimi przerażają­ca rzeczywistość wiecznego piekła.
ks. M. Piotrowski TChr •"

[starowier]

Właśnie przed obliczem tej wolności pojawia się zgorszenie, albowiem: "zgorszenie przyjść musi, (by wypróbowac nasz wybór)ale biada człowiekowi, który je sieje![Mt.18,7]" ."

[starowier]

....to powyżej dotyczy tzw. ks. Marka który twierdzi ,że apokatastaza to norma w kościele wschodnim, którego ja jestem reprezentantem na tym forum.

[Ks.Marek]

[Oless]

[wujzboj]

Drogi starowierze, a czy poza slowami przepisanymi gdzies z internetu i majacymi sie nijak do prowadzonej tu rozmowy, mozesz rowniez odniesc sie do mojego ostatniego postu w temacie? Czy tez uczyniles komentarz na boczku, ktory mozna przeniesc dla porzadku do osobnego watku, na przyklad zatytuowanego "Impresje o Hryniewiczu"?

[rupert__]

Od dłuższego czasu śledzę ten wątek dotyczący apokatastazy i musze powiedzieć,że o ile z róznymi pogladami wuja trudno byłoby mi się zgodzić,to ta"koncepcja" zbawienia wydaje mi się sensowna.
Prawdą jest że kk głosi iż istnieje wieczne potepienie,ale jako realna możliwość a nie pewność ,i nigdy nie mówi o nikim ,że będzie potępiony.Człowiek został stworzony i przeznaczony do zbawienia.
Nie ma sprzeczności pomiedzy byciem chrześcijaninem a wiarą w powszechne Boże przebaczenie "Odpuść nam nasze winy,jako i my odpuszczamy naszym winowajcom" tak się przecież modlimy,a czy to jest coś innego niż wyrażenie nadziei na powszechne zbawienie?Bo jeżeli my oczekujemy odpuszczenia win i przez to mozliwości zbawienia,to siłą rzeczy zbawienie jest też dla tych,którym my odpuszczamy ,a jeśli nie odpuścimy to i potępienie jest dla nas...jak w przypowieści o nielitościwym dłużniku(choć tam jest sugestia,że ta kara nie jest wieczna).
Podobnie w Łk 12,gdzie jest mowa o "małej" i "wielkiej"chłoście.Odnosząc ten fragment do Sądu Ostatecznego,to czy jest sens różnicować kary piekielne,jeśli mają być one z "punktu widzenia" Boga,absolutnie wieczne?
Żaden kosciół nie moze orzekać o potępieniu nawet najwiekszego grzesznika,a tym bardziej głosić,że Bóg coś musi zrobić,bo wg naszego poczucia sprawiedliwości tak powinien zrobić...Zostawmy sądzenie Bogu,a jeśli On zdecydował że będzie jakaś forma apokatastazy,to tylko się z tego cieszyć.
To co wuj ogłosił w poprzednim poście w formie punktów wydaje mi się spełniać kryteria,które chrześcijanin moze zaakceptować nie popadając w herezje...pod warunkiem ,że jest to tylko nadzieja.Taką nadzieję to moim zdaniem nawet powinno sie mieć...Von Balthasar też taką miał i nie tylko że nie został potepiony przez Kościół,to jeszcze został kardynałem

[Oless]

Rupercie, fajnie prawisz, jednak chciałbym przypomnieć pewną sprawę - istotną dla katolików - sprzed kilku miesięcy i ukazujacą jak odległe są wasze pomysły od oficjalnego nauczania waszego Kościoła:

[rupert__]

Z tego co ja tutaj czytałem,to wuj nie pisał że piekło nie istnieje,ani że nie będzie żadnej kary,a wszyscy pójdą prosto do nieba...

[Oless]

[rupert__]

[Oless]

[wujzboj]

[neko]

Muzułmanie wyobrażają sobie, iż w raju będą przez „całą wieczność” przechadzać się z hurysami (Popper pisał, że jest to najbardziej przerażająca ze wszystkich wizji raju.)
Wydaje się, że nie ma powodu, aby wyobrażać sobie „życie wieczne” jako przedłużenie naszej zmysłowej rzeczywistości – z hurysami, chórami, czasem i przestrzenią. Raczej wydawałoby się, że to, co o „życiu wiecznym” napisano (w Biblii czy gdzie indziej) dotyczy rzeczywistości pozostającej całkowicie poza naszym możliwym doświadczeniem; a zatem rzeczywistości, o której nie można mówić inaczej, niż posługując się przenośniami i parabolami.
Czas jest tylko naszym sposobem postrzegania i opisywania świata zmysłowego. Utrzymywanie, że „czas” życia wiecznego jest takim samym czasem, jaki znamy z doświadczenia, musiałoby być równoważne z utrzymywaniem, że nasze „życie wieczne” będzie się dokonywało właśnie w tym obserwowalnym świecie fizycznym. Jakos mnie to nie przekonuje.

[Pan Gąsienica]

Rozmowa wujazbója z Olessem odnośnie biblijnych źródeł (lub braku takowych) w Biblii została przeniesiona tutaj: Apokatastaza w Biblii.

Przypominam też, że zarzuty filozoficzne odnośnie koncepcji apokatastazy formułować mozna w działach: Filozofia, lub Apologia Teizmu, żarty i kpiny w Kawiarnii, a tutaj dyskutujemy tylko w kontekście ZGODNOŚCI APOKATASTAZY Z KATOLICYZMEM.

[Oless]