ŚFiNiA

Adriatyk

A może byśmy tak mój miły skończyli rozmowę smutnie nie skończoną? A ty mi nic nie odpowiadasz i jesz zielone winogrona.

Banjankri

Adriatyk

Nie jesz? Nie smakują? Bo gdybyś tak mój miły, w rozmowie smutno nieskończonej, pełnego smutku mnie zostawił, gdzie zmierzchem złotym ta sama cisza jeszcze trwa i ty mi powiesz – muszę jechać - a w dłoni mej nie zadrży ręka twa, to jeszcze tylko z ucz mych jasnych spłynie do warg kropelka słona.

Ircia

Michał Dyszyński

Adriatyk

Ircia

Zgadzam się że kluczowe jest pytanie o cel, bo to samo działanie może być skuteczne przy dążeniu do celu A , ale już osiągnięcie celu B może blokować, czyli być całkowicie nieskuteczne.

Poznajemy po coś, do czegoś dążymy, tylko do czego?
Jako zwierzęta mamy przypisany cel biologiczny - przetrwać i się rozmnażać, co przekłada się na pomniejsze cele - jeść, spać, uprawiać seks, wychowywać dzieci, dbać o swoją pozycję społeczną - generalnie tym steruje układ nagrody - uznaje coś za ważne dla przetrwania i za pomocą neuroprzekaźników sprawia że dążymy do powtórki.
Z tym że jesteśmy specyficznymi , samoświadomymi zwierzakami i poza pytaniem: co da mi przyjemność? zadajemy ich o wiele, wiele więcej...
Ja chyba aktualnie chcę wiedzieć :
Kim jestem? Jak działam i dlaczego?
A że nie poznam siebie bez zrozumienia otoczenia to celem zaczyna być rozumienie wszystkiego co się da zrozumieć... z tym że tego wszystkiego jest za dużo na jedno życie i ważniejsze staje się pytanie co warto zgłębiać? Generalnie kieruję się ekscytacją, może to mało systematyczne, ale przynajmniej daje ogromną przyjemność i satysfakcję choćby podczas czytania czegoś, myślenia o czymś, a od potrzeb wynikających z budowy układu limbicznego nie ucieknę, a tak mogę go niejako wykorzystać do własnych celów, a nie być wykorzystywana do realizacji celów zakodowanych w genach oraz w strukturze społecznej...

Pytanie : Kim jestem? jest dość bezpośrednio powiązane z ustaleniem relacji ciało( w tym mózg i reszta układu nerwowego, ale tak jak napisałeś -w ciele wszystko jest powiązane, do tego ciało jest nierozerwalnie połączone ze środowiskiem) - umysł - duch? ( gdzieś tam jeszcze należałoby umieścić świadomość i samoświadomość- może jako funkcje umysłu?) i powiem tyle - im więcej o tym myślę, im więcej niby wiem na ten temat tym bardziej uświadamiam sobie że nic nie wiem...

Kurcze... Celem poznania jest skuteczne działanie
A skuteczne działanie to działanie prowadzące do pewnego celu
Jeśli za cel wezmę pytanie kim jestem? to aby na nie odpowiedzieć muszę poznać siebie...
Wychodzi : celem poznania jest działanie prowadzące do poznania siebie...
Jako że poznanie w sumie jest interpretowaniem doznań to mogę to zapisać tak:
Celem interpretowania doznań jest działanie prowadzące do poznawania siebie - dziwnie to brzmi, ale może da się to jakoś sensownie dopracować?

Adriatyk

Ircia

Dlaczego zakładasz że tylko kultura społeczna ma wpływ na to kim jestem? Jakie mam cechy, zachowania, poglądy? Oczywiście że ma wpływ i to ogromny, ale serio sądzisz że jesteś tylko wynikiem kultury społecznej? Czy gdybyś żył poza kulturą społeczną, np na bezludnej wyspie to wówczas czego byłbyś wynikiem? Kultury społecznej palm i krabów??? Co sądzisz o wpływie genów lub substancji chemicznych jakie trafiają do Twojego organizmu?

Do tego wybacz, ale kiepsko rozumiem pojęcie że człowiek nie jest rzeczą samą w sobie - co to oznacza? Czy również np roślina nie jest rzeczą samą w sobie? A co z psem?
Co rozumiesz pod pojęciem że człowiek jest rzeczą jako taką?
Jak definiujesz pustkę?

Michał Dyszyński

Banjankri